De beginstappen doorlopen

De regering, waarvan de politieke macht is uitgeput en die geen enkele kans heeft op succes bij democratische verkiezingen, probeert haar bestaan ​​te handhaven door middel van constitutionele onderhandelingen en de nieuwe allianties die zij op basis van deze onderhandelingen zal vormen.

Het onderhandelingsproces gaat gepaard met politieke druk. Met deze druk probeert men de oppositie buiten de alliantiekring, namelijk de CHP, te verlammen. Tegelijkertijd worden er intensieve pogingen gedaan om de maatschappelijke oppositie te intimideren.

Gisteren werden nog eens vijf CHP-burgemeesters afgezet. Daarmee is het aantal CHP-burgemeesters dat uit hun ambt is gezet, inclusief de burgemeesters van de gemeenten Avcılar, Büyükçekmece, Gaziosmanpaşa, Ceyhan en Seyhan die werden aangehouden en gearresteerd tijdens de vijfde golf van operaties gericht op de metropool Istanbul, en de burgemeester van de metropool Istanbul, Ekrem İmamoğlu , opgelopen tot elf.

Elf CHP-burgemeesters, die op 31 maart 2024 de lokale verkiezingen tegen de regering-Erdoğan wonnen en door het volk werden gekozen, en van wie er negen bevoegd waren om de districten van Istanbul te besturen, zitten momenteel gevangen. Twee van hen (Şişli en Esenyurt) werden beschuldigd van "terrorisme" en er zijn trustees aangesteld. Hun "misdaad" is ervoor te zorgen dat Koerden vertegenwoordigd zijn in gemeenten.

NIET ZONDER REDEN

Wat er vandaag gebeurt, is niet voor niets. De CHP, die met haar partijcongres in november 2023 de dode grond van de troon stootte, wist bij de lokale verkiezingen van 31 maart 2024 26 van de 39 districten in Istanbul te winnen. Aan de 14 gemeenten die ze in 2019 won, voegde ze nog eens 12 gemeenten toe. Bovendien is niet alleen Istanbul, maar ook de politieke kaart van Turkije veranderd. De gele kleur heeft zijn dominantie ingeruild voor de rode kleur. De CHP betrad het podium als eerste partij na bijna een halve eeuw. De veranderingen waren te horen bij de lokale verkiezingen.

De demoralisatie die in de oppositie was ontstaan ​​door de verkiezingen van mei 2023, sloeg na de lokale verkiezingen om in hoop. Peilingen die de daling van de steun voor de AKP aan het licht brachten, begonnen er ook op te wijzen dat Erdoğan zou verliezen van Ekrem İmamoğlu en andere potentiële rivalen. Naarmate de tijd verstreek, werd de verwachting wijdverspreid dat İmamoğlu het bij de volgende presidentsverkiezingen tegen Erdoğan zou opnemen.

Echter, vóór de eerste verjaardag van de overwinning bij de lokale verkiezingen, op 19 maart 2025, greep de "rechterlijke macht" in. Burgemeester İmamoğlu van de IMM, die een voorsprong van 12 punten had op de kandidaat van de regeringspartij, werd samen met ongeveer 100 anderen, waaronder gekozen burgemeesters zoals hijzelf en veel van zijn collega's, aangehouden en later gearresteerd.

De interventie, die werd georganiseerd met de stem van verandering in het achterhoofd, bleef natuurlijk niet beperkt tot dit. İmamoğlu's universitaire diploma, vereist voor zijn kandidatuur voor het presidentschap, werd de avond vóór zijn arrestatie ingetrokken. Er werd een nietigverklaringsprocedure aangespannen tegen het CHP-congres, waar Özgür Özel tot algemeen voorzitter werd gekozen, waarna de partij in opkomst kwam.

De rechterlijke macht, die dag en nacht als ‘onafhankelijk’ wordt beschouwd, arresteerde toevallig de presidentskandidaat van de partij, İmamoğlu, en tientallen politici, nadat ze tot de conclusie waren gekomen dat er sprake was van corruptie in de CHP-gemeenten. Dit gebeurde precies op het moment dat de CHP uit haar schulp kroop, na bijna een halve eeuw de leidende partij werd en op het punt stond de macht te grijpen!

Nu proberen ze het onderzoeksdossier te vullen met golf na golf van operaties. Op een gegeven moment werden 50 tot 60 mensen aangehouden tijdens huiszoekingen bij zonsopgang. Er worden scènes opgezet om mensen in diskrediet te brengen en te vernederen en ze schuldig te laten lijken voordat ze überhaupt een getuigenis afleggen voor de officier van justitie. Deze scènes worden uitgevoerd door de overheidsinstantie, en de schande die in het verleden is ervaren, wordt roekeloos herhaald.

19 MAART WAS EEN MIJLPAAL

Na 19 maart brak een nieuwe fase aan, niet alleen wat betreft de aanvallen van het regime, maar ook wat betreft de verzetsstijl van de oppositie. De sociale oppositie, die aan kracht won en zich naar de straten verspreidde nadat de studenten de barricades in Beyazıt hadden doorbroken, tilde ook de institutionele oppositie naar een hoger niveau.

CHP-leider Özgür Özel begon een zeer effectieve strategie te volgen, gericht op de stem en de wil van de basis. De bureaucratische oppositielijn werd losgelaten. De wil van miljoenen op de pleinen en de getoonde vastberadenheid onthulden een nieuwe en veelbelovende dynamiek in de politiek, met name het voorkomen van de benoeming van bestuurders voor de metropoolregio Istanbul.

Wat er tot nu toe is gebeurd, moet echter worden beschouwd als "eerste stappen" voor beide partijen. De eerste stappen van de oppositie waren goed; het is nu hun plicht en verantwoordelijkheid om door te gaan.

Het lijkt erop dat de klappen die de rechterlijke macht de oppositie toebrengt, niet zullen afnemen. Het land zal nog vele ochtenden met politie-inzet tegemoet zien. Elk onrecht dat wordt gepleegd, zal worden gevolgd door een nieuw onrecht. Want in een scenario waarin degenen die vandaag in de gevangenis zitten, buiten de gevangenis zijn en de druk wat afneemt, is de kans dat het systeem het overleeft nul.

Het zou nuttig zijn om de situatie samen te vatten en de balans op te maken. Een op de drie gekozen CHP-burgemeesters in Istanbul is gevangengezet en de operaties zijn nog steeds gaande. Dit is geen actie die gebagatelliseerd kan worden. Er is een politiek programma gaande dat de druk van de regering overstijgt en gericht is op vernietiging.

Het regime behandelt de actoren die zich kandidaat hebben gesteld om een ​​einde te maken aan zijn heerschappij als "criminele netwerken". Er ontstaat een politieke vergelijking waarin machtsoverdracht via verkiezingen onmogelijk wordt. Alle onderdelen van de democratie moeten dit beseffen en serieus en met historische verantwoordelijkheid handelen.

VOOR BROOD EN VRIJHEID

In dit beeld gaat de vraag naar democratie, in de huidige omstandigheden in Turkije, gepaard met een arbeidersstrijd, en is van cruciaal belang om het verzet de juiste basis te geven, zich uit te breiden, te verdiepen en permanent te maken. Als het verzet daadwerkelijk transformeert in een strijd voor brood en vrijheid, dan zal het systeem pas echt moeite krijgen met ademhalen.

Aan de andere kant is het noodzakelijk afstand te houden van het project dat glimmend verpakt is als een "democratische en liberale grondwet", en dat niets meer betekent dan een ceremonie waarbij rechten worden toegekend aan de actoren die het regime zullen steunen om de continuïteit ervan te waarborgen. Zelfs als er een belangenafweging wordt gemaakt, mag niet over het hoofd worden gezien hoe gierig en hypocriet deze regering is, zelfs in het gebruik van bestaande grondwettelijke rechten.

Kortom; het is een onvermijdelijke verantwoordelijkheid voor het front dat miljoenen oppositieleden vertegenwoordigt, met name de CHP, vanwege de omvang en het feit dat zij de belangrijkste doelwit van de aanvallen is, om te reageren op het politieke programma van de regering met een veelzijdige en compromisloze protestbeweging. Nu is het tijd om de reflex die bij de eerste stappen is getoond, op de rails te zetten.