De landbouw en de veehouderij werden verwoest door conflicten over welvaart

Nieuwscentrum

CHP- vicevoorzitter Erhan Adem gaf een schriftelijke verklaring af waarin hij zei: "De stand van zaken in de landbouw in Turkije is duidelijk. Maar wat nog erger is, is dat zelfs de twee AK-partijleiders aan het roer van de landbouw elkaars beweringen ontkennen."

Adem merkte op dat de Agricultural Strategy and Policy Development Foundation (TARPOL), onder voorzitterschap van voormalig minister van Landbouw Mehdi Eker en lid van de presidentiële raad voor landbouw- en voedselbeleid, had vastgesteld dat mond-en-klauwzeer in Turkije een jaarlijks verlies van $ 4,1 miljard veroorzaakt, ofwel ongeveer 162 miljard TL. Dit werd verworpen door het huidige ministerie van Landbouw en Bosbouw, die zei: "Deze cijfers zijn gebaseerd op aannames, hypothetisch en niet reëel", en deed de volgende uitspraak:

De landbouwraad van het paleis zegt het een, het ministerie het ander. Beiden zijn lid van de AKP en beiden beheren al jaren de landbouw van dit land. Wie moeten we nu geloven? Het gaat hier niet alleen om een debat tussen twee voormalige en huidige ministers over de vraag of "mijn cijfers kloppen". Producenten in Turkije verliezen momenteel geld omdat ze hun dieren voorwaardelijk laten slachten. Wanneer producenten geld verliezen, worden consumenten gedwongen meer te betalen voor vlees op tafel. Dit is niet alleen een economisch probleem; het is een ernstige bedreiging voor de volksgezondheid, de nationale landbouwveiligheid en onze voedselsoevereiniteit. Nu zegt de een "er is schade", de ander "nee". Ze beweren samen te hebben gewerkt met de universiteit, maar er is geen tastbaar effect in de praktijk. Er is geen oplossing voor producenten, geen steun voor boeren en geen betaalbaar voedsel voor burgers. Het punt waar de AKP de landbouw naartoe heeft gebracht, is een volledig faillissement. Wij van de CHP waarschuwen: als je de veeteelt niet nieuw leven inblaast met een realistisch, gepland en binnenlands geproduceerd model, zal dit land zowel zijn producenten verliezen als zijn voedselvoorziening verarmen vanwege de afhankelijkheid van buitenlandse bronnen.