Taalkundige verlichting

Denkers beschouwen taal als de stamboom van naties en de tovenaar van creativiteit. Nationale talen openden de deur naar creatief denken in Europa. Het fundamentele thema van hun ontwikkelingsgeschiedenis is dat universeel bewustzijn, geworteld in cultuur, geboren werd met linguïstische verlichting.

De uitbreiding van kennisgebieden is ook een product van de verlichting van de hersenen. Na deze ontwikkeling werd de weg voor de mensheid geopend voor universele kunstvormen die creativiteit vereisen, zoals poëzie, muziek en schilderkunst.

Met de inspanningen om de ontwikkeling van innovatie in elk tijdperk steeds vernieuwender te maken, werden wetenschappers, taalmeesters, wijzen en kunstenaars geboren die met kleuren en tekeningen het gezicht van de wereld veranderden. De Renaissance werd geboren met deze doorbraken.

PERCEPTIE

Jean-Jacques Rousseu legde in 1762 aan de wetenschappelijke wereld uit dat de basis van ontwikkeling berust op "de acceptatie van een mens door een ander mens als een voelend, denkend en gelijksoortig wezen" :

"De wens of behoefte om iemands gevoelens en gedachten met een ander te delen, heeft de mens ertoe aangezet manieren te zoeken om dit te doen. Deze manieren kunnen alleen worden afgeleid uit de zintuigen, die de enige middelen zijn waarmee de ene mens zich op de andere kan richten. Hier is de constructie van zintuiglijke tekens om gedachten uit te drukken. De uitvinders van de taal redeneerden op deze manier, maar instinct inspireerde hen tot de conclusie."

VERHAALTAAL

Yaşar Kemal beschouwt taal als het universum van de verhalende kunst. Volgens hem ligt de oorsprong van de creatie van een moderne taal in de arbeid van elke natie:

Ik heb taal altijd beschouwd als een magische kracht die verder gaat dan dialoog, een kracht die niet te verslaan is. Voor mij is taal een groot universum met oneindige kracht. Ik geloof dat taal de mensheid en ons universum zal ontwikkelen en vernieuwen, ontwikkelen en verfraaien, en dat het universums zal opbouwen en vernietigen.

In een andere toespraak raakt hij het aspect van taal aan dat creatieve inspanning vereist:

Het land Çukurova is zowel mijn eigen land als een land dat ik voor mijn romans heb gecreëerd. Net zoals ik de mensen, het gras, de insecten, de bloemen, de paarden en de vogels in mijn romans heb gecreëerd, en net zoals ik de taal van Çukurova heb hervormd en getransformeerd tot een taal voor schrijven en romans, heb ik ook mijn eigen Çukurova gecreëerd.

HET IN ACTIE BRENGEN

Yaşar Kemal heeft zijn gedachten omgezet in daden met de onderwerpen die hij in zijn romans behandelt, zijn creatieve taal en gegevens die specifiek zijn voor ons. Hij heeft het verhaal verteld van de mensen in de regio waar hij woont, die alleen zijn met de natuur en nagel aan nagel vechten met de aarde, door sprookjes, spreuken en volksuitdrukkingen te combineren.

Hij bracht in onze gedachten de toppen van het Taurusgebergte tot leven die tot in de hemel reiken, de vruchtbare gronden van Çukurova, de huizen met adobe muren, het kasteel van Anavarza dat door de tijd in een hoop stenen was veranderd, met de treffende beschrijvingen van de taal die hij creëerde. Het is duidelijk dat de woorden die zijn verhandeling vormen zorgvuldig zijn gekozen, zowel om de maanverlichte nachten weer te geven als om de "kogelvrije duisternis" van die nachten te beschrijven.

Wat maakt hem tot een architect van het discours in zijn romans? Op welke taaltraditie baseerde hij zich die hem tot een magiër van woorden maakte toen hij de blindheid van mieren, de gaten van slangen, de vleugels van vlinders en de mythische galop van paarden uitdrukte?

Yaşar Kemal voedde zich niet alleen met de nationale taal, maar moderniseerde ook de taal van het Anatolische volk, als contrast met de complexe taal van het Ottomaans.