De rebelse naam van de Turkse rap, Çağrı Sinci, wiens 'arsenaal zijn hakbijl is', sprak met Cumhuriyet: 'Revolutionaire rapper'
"Ongeorganiseerde bandiet" en "burgerlijke ongehoorzaamheid"; oftewel Çağrı Sinci, wiens munitie zijn teksten zijn. "Rebellie is een must", zegt hij in zijn lied "Civil Disobedience" met İndigo, "pak nu de oorzaken aan, niet alleen het resultaat/ laat je niet informeren door de grote media, je hebt een brein/ sta op, rebelleer, ga uit mijn weg!"
De meest originele, meest rebelse, meest protesterende maar toch romantische naam in de Turkse rapmuziek: "Vanmorgen vond ik een reden om niet te sterven en/ mijn excuus vanmorgen ben jij weer/ Ik weet niet waarom je in de herfst mooier bent dan altijd/ zelfs in de zomer."
Sinci is een van de dichters van deze tijd. Liefde, passie, rebellie, solidariteit en strijd blijven altijd in zijn teksten aanwezig. Zijn nieuwste album "Başkası" is een van de albums die elke emotie bevat. Naast zijn soloconcerten zal Sinci Livaneli-liederen zingen met Grup Mengene (Barış Atay en Nihat Mugil) en An Vokal, met teksten die hij speciaal voor dat concert schreef, tijdens de concerten "Sky is Everyone's: 60-Year Livaneli Legend", speciaal georganiseerd voor Zülfü Livaneli's 60e jaar in de kunsten. Sinci zal zijn fans ontmoeten op 28 juni om 21:00 uur met het hiphoporkest Yeraltı Sakinleri.
We spraken met Sinci over zijn nieuwste album "Başkası", het project Sky is Everyone en zijn nieuwe projecten.
Laten we beginnen met het album Başkası. Het is echt een "ander" album vergeleken met de voorgaande singles en albums. Zowel qua vorm en stijl, als qua voorkeursstijl. Is dit de eerste stap in een transformatie van de rapwereld?
Eigenlijk kunnen we het de laatste stap noemen. Want dit is de halte waar dat proces, dat metamorfoseproces, eindigt. Want nu zijn mijn perspectief op muziek, mijn benadering van muziek, mijn schrijfstijl totaal anders dan toen ik begon, en dit album is daar een symbool van.
- Je hebt een bepaald publiek. Je fans houden echt van je traditionele stijl. Als je andere dingen gaat proberen, zal er gemopper zijn. Schrikt je dat af?
Ik kan niet zeggen dat er zo'n inconsistente verandering was dat er zoveel gemopperd werd. Het was gewoon een album waarop ik bepaalde details net iets meer benadrukte. Daarom werd het des te meer gewaardeerd, omdat ik de meest dominante delen van mijn eigen stijl erin verwerkte. Met andere woorden, niemand vroeg ooit waar de oude Ç.S. was. Na elk album of elk nummer zeggen ze: Je kunt het niet beter meer doen. Dit is het beste. Mijn beste album komt altijd vijf jaar geleden uit. Nu, in 2018, zegt iedereen dat het beste album "Modern Zamanlar" of "Çığlık" is. Er is veel tijd verstreken sinds "Çığlık", ik heb "Karanlık" gemaakt. Er is veel tijd verstreken sinds dat, nu zeggen ze dat je beste album "Karanlık" is. Ik weet dat het beste album over vijf jaar "Başkası" zal zijn. Maar ik kan mijn eigen muziek voldoende onderzoeken om die te vergelijken. Sommige mensen kunnen niet in zichzelf kijken. Ik kan naar mijn eigen werk luisteren alsof het dat van iemand anders is.
'Het kan me niet schelen'- Vindt u het belangrijk wat uw publiek zegt?
Het kan mij niet schelen wat ze zeggen.
- Echt?
Ja, ja. Het kan me helemaal niets schelen wat iemand over mijn muziek zegt. Niemand. Dat heb ik ook terzijde geschoven. Vroeger hield ik er wel rekening mee. Als ze iets over mijn gedrag zeiden, raakte ik erdoor van streek. Het kan me helemaal niets schelen of dit nummer goed of slecht is. Of als ze zeggen: "Maak zo'n nummer." Als je het aan de luisteraar overlaat, val je jezelf uiteindelijk vaak in herhaling.
- Wat onderscheidt Başkası van je andere werken? We horen graag van jou als maker.
Het is eigenlijk alles. De basisnummers van het album zijn de nummers die ik al jaren maak en waarvan ik zeg: "Het is zo mooi, laat het zo blijven." Ik heb er plotseling een album van gemaakt. Toen keek ik naar die reis, de nummers op die reis, het hoofdthema is altijd vervreemding. Ik realiseerde me dat ik meer naar binnen ben gekeerd. Omdat ik niet meer schrijf om zomaar even te gaan zitten en dit te schrijven. Ik ga zitten en schrijf. Ik kijk later naar wat ik heb geschreven. Maar technisch gezien is de manier waarop ik mijn stem gebruik wat stabieler geworden. En ik denk dat het meest dominante verschil het muzikale verschil is. Omdat ik veel instrumenten in het album heb verwerkt. Normaal gesproken beginnen mijn nummers, komen de teksten erin, en zijn er teksten tot ze eindigen. Als de teksten eindigen, eindigt het nummer. We probeerden dit een beetje te overkomen toen we voor het eerst met Savaş Ceyhan werkten. Op de albums Çığlık en Çağrı. Toen ik muziek maakte met het Yeraltı Sakinleri-orkest, besefte ik dat er geen tekst in het hele nummer moest zitten. Dus liet ik wat ruimte over voor de instrumenten. En wat ruimte voor de beats.
- Zal dit nu zo doorgaan?
Ik weet het niet. Jij weet het niet. Helemaal niet. Ik kan niet zeggen dat ik het vanaf nu zo ga doen.
DE DICHTER VAN DE MODERNE TIJD- Als we je een "dichter van de moderne tijd" zouden noemen, zou je het daarmee eens zijn? Laat me je ook vragen waarom je de nadruk legt op "lyrische kwaliteit"... Want Başkası is in zekere zin een van de albums waarop deze invloed het meest intens is.
Ik hecht veel waarde aan woorden. Ik zei het al eerder in een ander interview. Als het zonder muziek geen zin heeft, gebruik ik die woorden niet. Iedereen heeft wel iets waar hij of zij goed in is. Ik wilde altijd opvallen met mijn woorden. Want dat was een van de belangrijkste redenen waarom ik van rapmuziek hield, het waren woorden. De relatie tussen het werk en de natuur verbond me met deze muziek en ik probeer die relatie altijd te behouden en de dosis ervan te verhogen.
- Literatuur voedt je ook enorm.
Ja, er staan citaten van veel dichters in het Başkası-album. Van Ahmet Haşim tot Atilla İlhan, Hasan Hüseyin Korkmazgil. Deze voeden me. Als ik vastloop, verschuil ik me er een beetje achter en ga ik verder. Ik probeer deze intertekstualiteit wat meer kwaliteit te geven. Met andere woorden, zoals het enten van een boom, zoals het enten van een nieuwe tak.
- Je was leraar Engels... Wat was jouw bijdrage aan jouw rapcarrière?
Het deed meer kwaad dan goed. Het nam veel van mijn tijd in beslag. Natuurlijk gaat het hier niet alleen om lesgeven. Deze zorgen over overleven, economische zorgen... Daarom móét ik lesgeven. Maar ja, het heeft wel geholpen. Ik heb veel verhalen verzameld. Ik heb veel mensen gezien. En die verhalen hebben me gevoed.
- Zijn er liedjes met een verhaal in deze zin?
Een detail in een verhaal zorgt ervoor dat je iets heel anders vertelt. Zoals in het babyliedje, die baby is helemaal echt. Of in het liedje van Lighter Gas. Het zijn volledig doorleefde ervaringen.
- Je hebt een standpunt. Je bent politiek, je protesteert, je staat altijd achter de arbeiders en arbeiders. Ik wil je een "proletarische rapper" noemen...
Ons verlangen naar rechtvaardigheid bereikt dat punt. Het is niet juist om "proletarische rapper" te noemen, want ik ben geen arbeider. Ik heb nog nooit in mijn leven stenen gedragen. Maar een revolutionaire rapper zou beter zijn. Een revolutionair. Dat vind ik beter.
- Jij en vele andere rappers waren op straat tijdens het proces van 19 maart (de aanhouding en arrestatie van Ekrem İmamoğlu en zijn vrienden). Kun je inschatten welke impact ze hadden?
Het had zowel positieve als negatieve effecten.
- Welk positief effect had het?
Het voedde ons. Dus er zijn nog dingen die we kunnen vertellen. Het is alsof we een motivatie creëren, een weerstandsgebied om door te gaan met wat we doen, maar natuurlijk heeft het ons heel negatief beïnvloed. Ik kan de hoop niet verliezen. Als ik de hoop verlies, kan ik toch niets bereiken. Dus of het nu beter of slechter wordt, we zullen ergens stoppen en proberen iets te vertellen.
In feite waren het de kinderen, de jongeren, die dit verzet begonnen. De kinderen die naar ons luisterden en opgroeiden. We konden het goed met hen vinden. Het gevoel van rebellie was wederzijds. Daarom namen we onze plaats in. Tenminste om hun moraal op te krikken. Anders had ik er wel of niet heen kunnen gaan. Maar mijn aanwezigheid daar gaf het moreel van die kinderen een boost. Daarom ging ik. Ik bedoel, voor het geval een paar mensen me zouden zien en zouden zeggen: "Kijk, die kerel is er ook."
- Hoe waren de retouren?
Het is geweldig geworden. Er stonden banners voor honderden van mijn liedjes. Honderden. Als ik voortaan een boek zou schrijven, zou er op elke pagina een banner staan met een van mijn woorden.
- Open en voor de hand liggende vraag: wat gaat er gebeuren met Turkse rap?
Ik zweer dat ik er niet uit kom. Ik kijk naar mezelf, man. Ik kijk naar niemand meer. Ik stop ermee. Ik bedoel, ik was die rapvoorstander-modus een beetje zat. Laat ze maar doen wat ze willen. Zolang ik er ben, zal Turkse rap altijd goed zijn. Laat ze maar zelf nadenken. Dit is gebeurd, dat is gebeurd, rap is verdorven. Als het zo moet gebeuren, gebeurt het, ik kan het niet stoppen. Je staat op de juiste plek. Ze zullen je zien en je als voorbeeld nemen. Hoe vaak je het ook uitlegt, je zult een voorbeeld zijn met wat je doet. We proberen het juiste te doen.
RAP MET LİVANELİ- Je deelde hetzelfde podium met Zülfü Livaneli voor een project. Hoe was het om zijn werk te begeleiden met zowel zijn woorden als die van jezelf?
Het was een ongelooflijk gevoel. Vanaf het moment dat ik het eerste aanbod kreeg, was ik dolgelukkig en dacht ik veel na. Ik hoefde er niet veel over na te denken, want in elk nummer staat een verwijzing naar een nummer van Livaneli. Zoiets gebeurde op het podium: Livaneli draaide zich naar me om en zong een rap. Hij maakte ons handgebaar, wat uniek is voor rappers, op het podium. Hij voelde zich zeer vereerd. Ik ben heel blij.
- Een nieuw album, misschien een EP, misschien een single... Komt er ook werk?
Ik ga een instrumentaal album uitbrengen. Ik ga de beats die ik heb gemaakt verzamelen. Het komt over een maand uit. En het wordt het eerste instrumentale album. Het zal de beats van mijn favoriete nummers bevatten. Ik heb me voor dit album laten inspireren door Farazi.
Cumhuriyet
