Selin Nakıpoğlu: Besluit is een lakmoesproef voor onze definitie van 'mannelijke rechterlijke macht'
Het vonnis viel in de zaak van Pınar Gültekin, die op 16 juli 2020 in Muğla levend werd verbrand en in de rivier werd gegooid, waar vervolgens beton overheen werd gestort. Drie leden van de Eerste Strafkamer van het Hooggerechtshof vonden dat de straf van de moordenaar moest worden verlaagd. Zij stelden dat 'Pınar Gültekin niet met een wreed gevoel werd vermoord en dat de moordenaar Metin Cemal Avcı de moord pleegde onder ongerechtvaardigde provocatie.' Deze uitspraak toont opnieuw aan dat er een verband bestaat tussen het concept van rechtvaardigheid en de vervolging van gewelddadige handelingen van mannen in Turkije. Het feit dat een moord die wordt gepleegd met methoden die vergelijkbaar zijn met die welke ISIS gebruikte, zoals het levend verbranden van een vrouw en het overgieten van beton, niet wordt gerekend tot de categorie 'monsterlijke gevoelens', is de duidelijkste indicatie van de legitimering van geweld tegen het lichaam van vrouwen. Deze uitspraak is een soort lakmoesproef voor onze definitie van MANNELIJKE RECHTERLIJKE MACHT.
In plaats van na te denken over hoe mannelijk geweld voorkomen kon worden en beleid te ontwikkelen op dit gebied, trok de AKP-regering haar handtekening onder het Verdrag van Istanbul in. Met de terugtrekking uit de overeenkomst werden mannen die overwogen geweld tegen vrouwen, kinderen en LGBTI+-personen te plegen of dit daadwerkelijk deden, aangemoedigd en kregen ze een schouderklopje. Met het intrekken van de handtekening zei de AKP-regering in het kort het volgende; Wij beschermen vrouwen, kinderen en LGBTI+-personen niet tegen mannelijk geweld. Ook de moordenaars kregen deze boodschap. Net zoals de moordenaar van Pınar Gültekin, Cemal Metin Avcı, in de rechtszaal zei: "De nietigverklaring van het Verdrag van Istanbul was een goede zaak."
In essentie doet het regime dingen en doet het acties die bij de aard ervan passen. Aan de ene kant van het regime staat immers HUDA PAR, in het midden de AKP en aan de andere kant de MHP. De huidige situatie evolueert met de dag naar vrouwenhaat. Vijandigheid tegenover vrouwen en LGBTI+ die niet verborgen hoeft te worden; Vanwege ons geslacht worden we vernederd, gewelddadig en worden we geconfronteerd met de legitimatie van mannelijk geweld. In de geschiedenis, religies en tradities zijn sporen van vrouwenhaat terug te vinden die al dit geweld, de onderdrukking, uitbuiting en discriminatie tegen vrouwen legitimeren. Deze benadering, die is doorgedrongen tot de kern van politieke islamisten, levert ook bruikbare verhalen op om vrouwen ondergeschikt te maken en te onderwerpen aan mannelijke controle.
Diken
