Imam die werd aangevallen door een zwerfhond kreeg schadevergoeding van IMM: Ik wil dat zijn beslissing een precedent schept
Mustafa Düzgit, de imam van de Şüheda-moskee in Silivri , werd op 1 augustus 2023 aangevallen door een zwerfhond terwijl hij naar zijn woning liep nadat hij het middaggebed in de moskee had verricht.
Imam Düzgit, die op de grond viel en gewond raakte als gevolg van de aanval, eiste op 23 augustus 2023 een immateriële schadevergoeding van 30 duizend lira van de gemeente Silivri.
Nadat het districtsbestuur zijn claim voor schadevergoeding had afgewezen, spande Düzgit een rechtszaak aan bij de 11e bestuursrechtbank van Istanbul voor immateriële schade tegen de gemeente Silivri en de metropool Istanbul , omdat zij hun plichten niet naar behoren hadden vervuld.
In het verzoekschrift, ingediend via zijn advocaat Hikmet Berk Dilmen, verzocht Düzgit om een bedrag van 30.000 lira aan immateriële schadevergoeding van de gedaagden te innen en aan hem uit te betalen, vermeerderd met de wettelijke rente vanaf de datum van het incident.
DE VERWEERDERSBEHEERSING BEWEERT DAT ER GEEN SERVICEGEBREK WAS
In het verweerschrift dat de gedaagde gemeente Silivri bij de rechtbank heeft ingediend, werd aangevoerd dat de rechtszaak van de eiser was aangespannen nadat de wettelijke termijn was verstreken en dat de rechtszaak daarom op grond van de verjaringstermijn moest worden afgewezen. Ook werd aangevoerd dat er geen sprake was van plichtsverzuim of een gebrek in de dienstverlening waardoor het bestuur van de gedaagde partij verplicht was om schadevergoeding te betalen aan de eiser. Bovendien werd aangevoerd dat de eiser was gevallen toen hij wegrende voor de honden omdat hij bang was en dat de rechtszaak daarom op grond van de feiten moest worden afgewezen.
In het verweerschrift dat door de gedaagde IMM Presidency naar de rechtbank is gestuurd, werd gesteld dat, in overeenstemming met de relevante wetgeving, het overleven van zwerfdieren bij mensen in de stad een bij wet bepaalde aangelegenheid is en dat het de plicht van de gemeenten is om de procedures van castratie, vaccinatie, merken, registratie en rehabilitatie uit te voeren.
Ter verdediging van IMM werd gesteld dat de zwerfhonden die door de gedaagde administratie naar het asiel waren gebracht voor revalidatieprocedures en die een onvermijdelijke bedreiging voor de gezondheid van mens en milieu zouden vormen als ze in de omgeving werden achtergelaten waar ze naartoe waren gebracht, niet in de steek waren gelaten en in asielen werden gehouden totdat ze werden geadopteerd. Er werd beweerd dat er geen sprake was van een servicedefect en er werd verzocht om een beslissing om de zaak af te wijzen.
"HET IS DUIDELIJK DAT DE VERWEERDERDE ADMINISTRATIE HAAR TAKEN NIET CORRECT HEEFT UITGEVOERD EN AANSPRAKELIJK IS VOOR SCHULD"
De uitspraak van de 11e bestuursrechtbank van Istanbul bevatte de volgende uitspraken:
"Aangezien het gebied waar straathonden in groepen in of nabij nederzettingen leven niet als een natuurlijke omgeving kan worden beschouwd, omdat zij zich voeden met huishoudelijk afval en omdat er altijd een mogelijkheid bestaat dat zij geen voedsel kunnen vinden, is geconcludeerd dat de plicht van gemeenten, in overeenstemming met het beginsel van continuïteit van de openbare dienstverlening, niet eindigt met het vrijlaten van de straathonden in de omgeving waaruit zij zijn gehaald, nadat zij de nodige zorg en controle hebben uitgevoerd."
In het geschil dat in het dossier is onderzocht, werd gesteld dat er geen geschil bestond over het feit dat de oorzaak van het incident zwerfhonden waren en dat de verwondingen van eiser het gevolg waren van de aanval van deze zwerfhonden. In de beslissing werd het volgende vastgelegd:
"Het is duidelijk dat de gedaagde administratie haar taken niet is nagekomen bij het opvangen en rehabiliteren van agressieve zwerfdieren die een bedreiging vormen voor de gezondheid van mens en milieu in de stad, in overeenstemming met de gemeentewetten en wet nr. 5199, en dat zij verantwoordelijk is voor de fout. Uit de gehele inhoud van het dossier blijkt dat de eiser gewond is geraakt en behandeling heeft gekregen als gevolg van de aanval door zwerfhonden vanwege de dienstfout van de administratie, en er is geconcludeerd en besloten dat er immateriële schadevergoeding moet worden toegekend om de gevolgen van het trauma dat hij heeft ervaren als gevolg van de aanval door zwerfhonden en de pijn, angst en verdriet die hij heeft ervaren als gevolg van zijn verwondingen gedeeltelijk te verzachten."
De rechtbank besloot het verzoek gedeeltelijk te honoreren en veroordeelde de gemeente Silivri en de metropool Istanbul tot betaling van 20 duizend lira aan immateriële schadevergoeding aan de eiser.
"IK KON TWEE DAGEN 'S OCHTENDS DE DEUR NIET OPENEN EN NAAR DE MOSKEE GAAN"
Mustafa Düzgit vertelde aan de AA-correspondent dat er in de omgeving van de locatie veel honden zaten en dat ze hierover een klacht hadden ingediend bij de gemeente, maar dat het probleem nog niet was opgelost.
Düzgit, die verklaarde dat honden eerder kinderen hadden aangevallen en daarna hem hadden aangevallen, merkte op dat hij na de aanval van de hond via administratieve en juridische kanalen zijn rechten had opgeëist.
Düzgit vertelde dat de aanval van de hond hem psychologisch had beïnvloed: "Twee dagen lang kon ik 's ochtends de deur niet openen en naar de moskee gaan. Het was alsof de hond me van achter de deur zou aanvallen. De hond verscheen voor mijn ogen, ik kon 's nachts urenlang niet slapen." zei hij.
Düzgit gaf aan dat hij de beslissing van de rechtbank in zijn voordeel vond en zei: "Ik wil dat deze beslissing van de rechtbank een precedent schept. Ik heb deze rechtszaak niet aangespannen voor geld. Ik heb het aangespannen voor spirituele genoegdoening en om mijn verdriet te verlichten. Mensen moeten hun rechten nastreven en zich tot de rechtbank wenden in geval van een hondenbeet." Hij gebruikte de uitdrukking.
milliyet
