Wetenschappers verbijsterd door ontdekking van ‘interstellaire tunnel’: verbindt ons zonnestelsel met andere sterren

De ruimte lijkt misschien een lege, karakterloze plek, maar nieuw onderzoek heeft aangetoond dat dit verre van het geval is. Wetenschappers hebben een "interstellaire tunnel" ontdekt die ons zonnestelsel verbindt met verre sterren.

In een nieuwe studie hebben wetenschappers van het Max Planck Instituut twee hete tunnels geïdentificeerd die zich uitstrekken over enorme delen van de ruimte, meldt de Daily Mail. De onderzoekers verzamelden duizenden metingen van de hemel met behulp van de eROSITA röntgentelescoop, een satelliet die in 2019 werd gelanceerd. De studie toonde aan dat de zon zich in het centrum bevindt van een bel met een lage dichtheid, ongeveer 300 lichtjaar in doorsnee, waaruit enorme interstellaire tunnels ontspringen. Eén kanaal strekt zich uit in de richting van het sterrenbeeld Centaurus en loopt door de omringende koude gebieden in de ruimte. De andere tunnel verbindt ons zonnestelsel met het sterrenbeeld Grote Hond.

De onderzoekers denken dat de twee kanalen deel uitmaken van een groter, vertakkend systeem dat zich tussen verschillende stervormingsgebieden uitstrekt.

Wetenschappers weten al lang dat ons zonnestelsel zich in een vreemde, hete, minder dichte ruimte bevindt, bekend als de "lokale hete bubbel". Men denkt dat dit gebied een "supernovakerkhof" is, gevormd door de explosies van stervende sterren 10 tot 20 miljoen jaar geleden. Wanneer extreem zware sterren al hun brandstof verbruiken, storten ze in elkaar, waardoor er genoeg druk ontstaat om te exploderen tot supernova's. Deze explosies creëren een golf van heet plasma die gas en stof opveegt en een hete, lage dichtheid holte achterlaat, meldt de Daily Mail.

Het vakgebied werd oorspronkelijk voorgesteld om metingen van "zachte röntgenstraling" te verklaren – fotonen die zeer kleine hoeveelheden energie met zich meedragen. Omdat deze zachte röntgenstraling zich niet ver in de ruimte kan verplaatsen zonder te worden geabsorbeerd, suggereert het feit dat we ze kunnen detecteren dat er mogelijk een plasma bestaat dat röntgenstraling uitzendt en alles wat er al is, heeft verdrongen.

Met behulp van metingen van de eROSITA-telescoop, die zich op 1,5 miljoen kilometer van onze planeet bevindt, konden wetenschappers deze zeer zwakke sporen van straling meten zonder invloed van de aardatmosfeer. Ze combineerden deze met metingen van de Duitse ROSAT-röntgentelescoop, die in 1990 werd gelanceerd, om de zuiverste röntgenkaart van het heelal ooit te maken. Deze zeer gevoelige metingen brachten echter ook iets vreemds aan het licht.

Door de Melkweg in 2000 verschillende gebieden te verdelen, ontdekten de onderzoekers dat het noorden van de Melkweg aanzienlijk kouder is dan het zuiden. Dit betekent dat de lokale hete bubbel zich van de galactische schijf verwijdert in de richting van de minste weerstand.

Medeauteur van de studie, Dr. Michael Freiberg van het Max Planck Instituut, zei: "Dit is niet verrassend, zoals al was vastgesteld door het ROSAT-onderzoek. Wat we niet wisten, was het bestaan ​​van een interstellaire tunnel naar Centaurus, die een gat snijdt in het koudere interstellaire medium."

Dit is een aanvulling op een nauwkeurigere meting van een eerder bekende interstellaire tunnel die naar Canis Major leidt. Men denkt dat deze tunnel tussen de lokale hete bubbel en de Gum-nevel loopt, die zich op 1.500 lichtjaar van de aarde bevindt, zo meldt de Daily Mail.

In hun artikel, gepubliceerd in het tijdschrift Astronomy & Astrophysics, stellen de onderzoekers dat dit "een aanwijzing is voor de mogelijkheid van een wijdverbreid netwerk van tunnels dat gebieden met de hete fase van het interstellaire medium met elkaar verbindt." Dit interstellaire netwerk wordt in stand gehouden door de explosieve geboorte en dood van sterren, die krachtige zonnewinden veroorzaken.

Eerdere studies hebben aangetoond dat de schokgolf van de supernova die de Lokale Hete Bel creëerde, gas en puin aan de rand verzamelde, waardoor de omstandigheden ontstonden waarin nieuwe sterren konden ontstaan. Deze nieuwe sterren stoten vervolgens stralen van heet gas en straling uit die naar buiten schieten totdat ze andere stervormende bellen bereiken. Dit proces, bekend als "stellaire feedback", zou zich door de Melkweg verspreiden en de structuur van het sterrenstelsel bepalen.

De studie biedt ook een fascinerende hint over het ontstaan ​​van ons eigen zonnestelsel. De onderzoekers stellen dat onze zon niet in de Lokale Hete Bubbel is ontstaan, maar er pas relatief recent in is terechtgekomen.