Portugal verdient een toekomst. En die kan in Braga beginnen.

Portugal heeft goede voorbeelden van lokaal bestuur nodig. Steden die niet alleen produceren, maar ook inspireren. Die niet alleen behouden, maar ook vernieuwen. Braga heeft alles in huis om zo'n stad te zijn – niet door een wonder, maar door de inhoud: de stad heeft omvang, talent, cultuur, het vermogen om investeringen aan te trekken en een kritische massa. En dit alles kan worden versterkt met toegewijd, aanwezig en voorbereid leiderschap.
Daar komt João Rodrigues in beeld.
Voor velen is politiek steeds meer een weerspiegeling geworden van versleten beloftes en herhaalde spelletjes. Mensen verliezen geleidelijk hun vertrouwen – niet uit cynisme, maar uit vermoeidheid. En dit verandert alleen van binnenuit, wanneer we terugkeren naar het essentiële. Bij João was het geen toespraak. Het was een manier van zijn. Zijn werk van dichtbij leren kennen, de kleine gebaren, de aandacht voor details, de manier waarop hij erop staat te luisteren voordat hij reageert, versterkt een oud idee dat al verloren leek: politiek kan nog steeds een plek van betekenis zijn. Van dienstbaarheid. Van oprechte betrokkenheid.
In een tijd waarin toespraken op maat lijken te zijn gemaakt voor het algoritme, leek João iets heel bijzonders te doen: luisteren. Dat oude, bijna uit de mode geraakte woord dat in de politiek de norm zou moeten zijn. Luisteren voordat je handelt. De tijd nemen om de stad te verkennen, alsof je haar van binnenuit probeert te begrijpen. Geen pakket aan oplossingen presenteren, maar de urgentie tonen om de juiste vragen te stellen.
João ziet Braga niet als tweede keus. Hij draagt ook niet de last van uitverkochte modellen. Hij komt uit Braga, hij is er geweest en is er nog steeds, hij heeft Braga gediend en wil dat blijven doen. Hij heeft het perspectief van iemand die weet dat je alleen kunt transformeren wat je kent, en de zorg van iemand die weet dat je alleen verdient wat je liefhebt.
Hij was acht jaar raadslid en doet nu een gooi naar het burgemeesterschap. Hij kent de gangen, de procedures, de stiltes van de machinerie. Niets nieuws onder de zon, zoals zoveel andere burgemeesters. Hij is echter niet in een sleur terechtgekomen. Wat hem nu drijft, is niet de functie, maar de zingeving. En die zingeving begint met luisteren, vragen wat er ontbreekt, waar verbeteringen kunnen worden aangebracht, en vervolgens dienovereenkomstig handelen.
Ik ben aan zijn zijde sinds de eerste stap van deze nieuwe reis. Ik zag hoe hij mensen benaderde, ongefilterd en zonder megafoon. En ik ontdekte dat grote veranderingen niet beginnen met programma's, maar met de nederigheid om even stil te staan en te luisteren.
João heeft de juiste ambitie: hij wil niet het onmogelijke beloven, hij wil bereiken wat nodig is. En dat is in de Portugese politiek bijna een revolutie. Hij weet bijvoorbeeld dat openbaar vervoer geen technisch detail is, maar een weerspiegeling van hoe we omgaan met de tijd en waardigheid van mensen. Hoe huisvesting niet alleen een kwestie is van bouwen, maar hoe we ieders recht op een veilige plek garanderen. Hoe groene ruimtes geen luxe zijn, maar hoe we zorgen voor collectief welzijn. En hoe het stimuleren van de lokale economie geen slogan is, maar de basis voor mensen om waardig te leven op de plek die ze kiezen. En daarom praat hij hier serieus over, zonder bang te zijn om in herhaling te vallen, want wat telt is niet zeggen, maar doen.
Dit alles is lokaal, maar het is niet klein. Want er is een nationaal beleid dat kan leren van wat hier wordt opgebouwd: een manier van nederigheid, een leiderschap dat niet schreeuwt, maar verbindt. João is misschien niet landelijk bekend, maar juist daarom is het de moeite waard om hem te leren kennen.
Braga kan – en moet – een baken zijn. Een baken voor een nieuwe generatie burgemeesters. Een baken voor een duidelijker, eerlijker en inclusiever beleid. Mogen we ooit naar Braga kijken en, rustig maar vastberaden, zeggen: daar begon de verandering.
In een tijd waarin alles om vorm, pose en performance lijkt te draaien, brengt João andere kwaliteiten mee: aanwezigheid, helderheid en moed. Hij wil zich niet opdringen. Hij wil voorstellen. Hij wil geen podium, hij wil een plek. Hij wil geen macht om de macht; hij wil dienen.
En misschien is dat wel het geheim: als iemand de politiek ingaat zonder dat hij of zij meer wil zijn dan anderen, maar gewoon om bij anderen te zijn, kan dat werkelijk alles veranderen.
observador