Tara Perdida viert 30-jarig jubileum met concert in Porto

" Na twee onvergetelijke concerten in República da Música in Lissabon, waar ze hun nieuwste single 'Tudo ou Nada' live presenteerden, en een zomer met shows in het noorden en zuiden van het land, met als hoogtepunt het F Festival in Faro, reist de band uit Alvalade nu af naar Invicta voor een avond vol pure punkrock", aldus het management van Tara Perdida in een vandaag gepubliceerde verklaring.

Het concert in Porto vindt plaats op 6 december in zaal 2 van Casa da Música. Kaartjes voor de show kosten 25 euro en zijn al in de verkoop.

In de afgelopen 30 jaar heeft Tara Perdida vele levens geleefd en gitarist Rui Costa (Ruka), momenteel ook de zanger van de band, was er bij betrokken.

Op 10 juni 1995 kwamen hij, zanger en gitarist João Ribas, bassist Vitor Matos (Cró) en drummer Hélio Moreira (Oregos) samen voor een eerste repetitie in Alvalade.

Vijf maanden later, op 17 november, gaven ze hun eerste concert bij Grupo Dramático Ramiro José, in dezelfde wijk van Lissabon, waar destijds verschillende bands ontstonden.

Gitarist Tiago Ganso voegde zich iets later bij Tara Perdida, in 1999. De band had al twee albums uitgebracht: "Tara Perdida", in 1996, en "Só não vê quem não quer", in 1998.

Het derde album, "É assim", verscheen in 2002 en was de eerste die ze opnamen met een producer, Cajó. "Tot die tijd waren we 50 biertjes aan het drinken en daarna begonnen we met opnemen", vertelde Ruka in juni in een interview met Lusa.

Een van de beste periodes van de band was in 2005, "ten tijde van 'Lambe Botas' [het album dat jaar uitkwam]".

"Dat jaar hebben we ook een dvd opgenomen bij Incrível Almadense. Die was uitverkocht, er stonden meer dan duizend mensen buiten en de politie greep in. Ik weet nog dat we een geweldige tijd hadden, zelfs toen we speelden met Amerikaanse bands die ons hadden beïnvloed, het waren idolen. Het was een geweldige tijd," vertelde Ruka, die zich herinnerde dat dit ook de tijd was dat ze tekenden bij een groot label, Universal, en het album "Nada a oculta" (Niets te verbergen) opnamen, dat in 2008 uitkwam.

Dat jaar waren ze "op dreef" en dat ging nog een paar jaar zo door. Ze gaven gemiddeld 40 concerten per jaar, met veel lintjesverbrandingen en recepties voor eerstejaars, herinnerde Tiago Ganso zich in hetzelfde interview.

In 2014 vond het ergste moment in de carrière van de band plaats, "en voor de rest van hun leven": de dood van João Ribas.

"Het is onmogelijk om zoiets om te draaien, maar ik denk dat we toch op de derde plaats zijn geëindigd en nu liggen we een tijdje op de vierde plaats", aldus Ruka.

Tiago Ganso benadrukte dat de dood van de zanger hen "in alle opzichten" had geraakt. "Ons karakter veranderde na wat er gebeurd was. We werden verdrietiger en we hebben minstens een jaar lang met onze hoofden tegen de muur geslagen. Sommige dingen stonden al vast en we stonden onder druk om te zeggen: 'Moeten we het doen of niet?' Het was een moeilijke tijd," herinnerde hij zich.

De beslissing was om door te gaan. "We vonden dat het niet het juiste moment was [om op te geven]. Zelfs niet voor onze eigen geestelijke gezondheid. De passie is hetzelfde, en hoe vaker we op het podium staan, hoe meer we Ribas kunnen eren," zei Ruka.

De muzikant erkent dat Ribas "het gezicht van de band was". "Het is niet zo dat we in de schaduw stonden, maar dat waren we wel. Vandaag zijn we Tara Perdida", zei hij.

Dertig jaar later is Tara Perdida een band die noch 'mainstream', noch 'underground' is.

"Wij zijn Tara Perdida. We spelen waar dan ook. Als het publiek komt om ons te zien, is dat prima. Mensen komen om ons te zien, dus we gaan. Dat is wat elke band wil: dat het publiek meezingt. En dat is ons gelukt," zei hij.

Op het podium verkopen ze "een energie".

"We hebben goede nummers, maar wat we overbrengen is een echte energie. Mensen voelen dat we het leuk vinden, en dat is ook zo. En de boodschap is het licht aan het einde van de tunnel. Er kan een goederentrein aankomen, maar soms ook niet", aldus Ruka.

Naast Ruka en Tiago Ganso bestaat Tara Perdida ook uit drummer Pedro Rosário (Kystos), die in 2001 bij de band kwam, in 2004 vertrok en in 2013 terugkeerde, en bassist Filipe Sousa, die in 2020 bij de band kwam.

Lees ook: Vale Perdido viert 'beperkingsvrije' muziek in Lissabon