"Na een jaar mag een kind niet meer gehandicapt zijn." Lijkschouwers bekritiseren de regelgeving.

• In juni is een wijziging van de MRPiPS-verordening in werking getreden, op grond waarvan invaliditeitsverklaringen voor personen jonger dan 16 jaar voor een periode van 3 jaar worden afgegeven.
• Medische onderzoekers zijn het absoluut niet eens met de veronderstelling dat elk kind tot 16 jaar een invaliditeitsverklaring moet krijgen voor minimaal 3 jaar.
• Uit de ervaring van lijkschouwers blijkt dat het kind na een jaar of twee door de behandeling, therapie en revalidatie niet langer gehandicapt kan zijn of dat er door verbeterd functioneren een gerechtvaardigde wijziging kan optreden in de indicaties in de verklaring.

In juni trad een wijziging van de regelgeving van het Ministerie van Gezin, Arbeid en Sociaal Beleid in werking, die bepaalt dat invaliditeitsverklaringen voor mensen met zeldzame en genetische aandoeningen voor een langere periode worden afgegeven. Volgens de nieuwe regelgeving bedraagt de minimale geldigheidsduur van een verklaring voor personen jonger dan 16 jaar drie jaar.

In de regelgeving zijn ook de minimale geldigheidsduur van certificaten voor personen ouder dan 16 jaar vastgelegd: 7 jaar - in geval van zeldzame genetische ziekten (volgens de bijlage bij de regelgeving geldt dit voor 208 ziekten, waaronder congenitale hydrocefalie, cystische fibrose of spinale spieratrofie) of het syndroom van Down.

De wijziging is niet alleen bedoeld om de lasten voor mensen met een beperking en hun families te verlichten, maar ook om de werklast van de jurerende teams te verminderen. Momenteel zijn er 16 provinciale en 295 districtsjurerende teams in Polen.

Toch is niet iedereen van mening dat het amendement gerechtvaardigd is.

De lijkschouwers met wie we over dit onderwerp spraken, zijn het absoluut niet eens met de veronderstelling dat elk kind jonger dan 16 jaar minimaal drie jaar een invaliditeitsverklaring zou moeten krijgen. Dit komt omdat elke situatie individueel is en kinderen, als gevolg van therapie, behandeling en revalidatie, in een kortere periode dan de in de regelgeving gespecificeerde periode van drie jaar een andere functionele status kunnen bereiken.

- zegt Adam Szyma, voorzitter van de vakbond van werknemers van de scheidsrechtersteams en secretaris van het team in Żywiec, in een interview met prawo.pl.

Hij benadrukt dat, overeenkomstig de verordening van de Minister van Arbeid en Sociaal Beleid van 1 februari 2002 betreffende de criteria voor de beoordeling van een handicap bij personen jonger dan 16 jaar, de bepaling dat de handicap van een kind gedurende een periode van ten minste 12 maanden moet worden beoordeeld, nog steeds van kracht is.

Op prawo.pl lazen we ook dat de vereniging tijdens de consultatie over het ontwerp van de verordening opmerkingen heeft ingediend, maar dat daarmee geen rekening is gehouden.

De ervaring van lijkschouwers leert dat een kind na een of twee jaar, als gevolg van behandeling, therapie en revalidatie, mogelijk niet langer gehandicapt is, of dat een verbeterd functioneren kan leiden tot een gerechtvaardigde wijziging van de indicaties in de beslissing, bijvoorbeeld in punt 7 (waarmee recht wordt gegeven op zorgtoeslag – red.). Sommigen van hen hebben expliciet aangegeven dat zij een negatieve beslissing zullen nemen als zij vaststellen dat de handicap minder dan drie jaar heeft geduurd. Bovendien kan deze bepaling naar onze mening ongerechtvaardigde kosten voor de staatsbegroting met zich meebrengen als gevolg van de betaling van financiële toeslagen aan personen die daar geen recht op hebben.

– schreef de vakbond.

Vakbondsleden vragen zich ook af hoe gevallen van kinderen die na één doktersbezoek de diagnose autisme krijgen, gereguleerd moeten worden. Dat geldt niet per se voor een specialist, hoewel zulke gevallen wel voorkomen. Moet een handicap drie jaar lang na één enkel bezoek beoordeeld worden?

Opgemerkt dient te worden dat de principes en criteria voor de beoordeling van arbeidsongeschiktheid, evenals de regelgeving hieromtrent, onder de verantwoordelijkheid vallen van het Bureau van de Gevolmachtigde voor Personen met een Handicap. Zoals vakbondsvertegenwoordigers benadrukken, valt dit dus niet onder de verantwoordelijkheid van de districtscommissies. Districtscommissies zijn niet verantwoordelijk voor beslissingen van de districtscommissies. Medisch onderzoekers en specialisten worden opgeleid volgens de richtlijnen van het Bureau van de Gevolmachtigde bij de provinciale commissies.

Met een verklaring van invaliditeit heb je recht op een breed scala aan voordelen. Deze omvatten zorgtoeslagen, zorgtoeslagen, belastingverlichting (bijvoorbeeld de mogelijkheid om zorgkosten af te trekken via de revalidatiebelastingaftrek); voorrang bij toegang tot sociale voorzieningen en zorg; toegang tot gezondheidszorg, zoals revalidatie- en spabehandelingen; en het recht op een parkeerkaart; en aanvullende educatieve ondersteuning (bijvoorbeeld toegang tot een schoolassistent of een individueel leerprogramma).

Gegevens van het Nationaal Elektronisch Monitoringsysteem voor Beperkingenbeoordelingen tonen aan dat het aantal mensen met een beperking onder de 16 jaar met een permanente beoordeling 71.300 bedraagt. De resterende groep – bijna 192.000 – heeft een tijdelijke beoordeling, en juist deze groep kan profiteren van de veranderingen.

Het aantal mensen met een beperking na de leeftijd van 16 jaar met een certificaat van blijvende beperking bedraagt 1,72 miljoen, en voor een vaste periode 1,24 miljoen.