Antoś vecht voor een gelukkige jeugd

Antoś is iets minder dan negen maanden oud en woont in Ruda Żmigrodzka. Al vóór zijn geboorte wisten zijn ouders dat hij speciale zorg nodig zou hebben, omdat prenatale tests trisomie 21, oftewel het syndroom van Down, aan het licht brachten. Ongeveer twaalf weken na zijn geboorte begon hij gezondheidsproblemen te krijgen. De diagnose was een zeldzame aandoening. De jongen heeft dure behandelingen en revalidatie nodig. Dit is zijn enige kans op een gelukkige toekomst.

Antoś werd geboren via een keizersnede. Kinderen met trisomie 21 hebben talloze aangeboren afwijkingen, waaronder hart- en vaatziekten, spijsverteringsstelsel, gezichtsvermogen en gehoor. Ze hebben ook een lage spierspanning en een verminderd intellect. Stel je de vreugde van de ouders voor toen bleek dat hij, ondanks de genetische afwijking, een gezond hart had en dat zijn gehoor en gezichtsvermogen normaal waren. Drie weken later keerden de kleine en zijn moeder terug naar huis, vol hoop op een vredige toekomst.

Foto: Familiemateriaal

Helaas gebeurde er twee maanden later iets vervelends. Antoś stopte met eten en viel een halve kilo af (wat, gezien zijn gewicht, een drastische daling was). Hij werd opgenomen in het ziekenhuis en kreeg de diagnose diarree en gastro-enteritis. Na behandeling kon hij weer naar huis, maar slechts tijdelijk.

Meer dagen, meer weken – en meer ziekenhuisbezoeken. Het kind ging achteruit en tests brachten niet aan het licht waar hij aan leed. Een diagnose bleef uit. Uiteindelijk werd een stofwisselingsstoornis vermoed.

"We werden met de ambulance naar Wrocław gebracht en vervolgens naar de intensive care. Zeven dagen die ik me slechts vaag herinner. We waren vervuld van angst, wanhoop en gebeden, in de hoop hem niet te verliezen. En toen verscheen er een arts, stelde de juiste diagnose en veranderde het lot van onze zoon", herinnert Iwona, Antoś' moeder, zich.

Het bleek dat Antoś leed aan een uiterst zeldzame en ernstige voedselallergie en FPIES, oftewel voedselproteïne-geïnduceerd enterocolitissyndroom. Deze diagnose veranderde alles en redde zelfs het leven van de jongen.

De enige remedie voor Antoś' ziekte is een streng, gespecialiseerd dieet. Antoś mag alleen zorgvuldig geselecteerde voeding met vrije aminozuren eten. Goede voeding zal de jongen in staat stellen om relatief normaal te groeien en zich te ontwikkelen. Dat is echter niet het enige probleem. Het syndroom van Down blijft ook bestaan. Om Antoś een normaal leven te laten leiden, zijn voortdurende revalidatie, logopedie, sensorische integratietherapie en psychologische ondersteuning noodzakelijk.

"Er zijn geen geschikte specialisten in onze stad. We moeten reizen, hulp zoeken en altijd klaarstaan om hem te geven wat hij nodig heeft. En hoewel we alles doen wat we kunnen, raken we uitgeput door onze kracht... en middelen", legt Iwona uit.

Alle kosten – behandeling, voeding, reizen, therapie – gaan de draagkracht van het gezin te boven. Ze zijn zo hoog dat de Poolse salarissen hen niet kunnen onderhouden. Daarom moeten de ouders, hoewel met tegenzin, om hulp vragen. Ze vragen niet voor zichzelf, maar voor hun kind. In het geval van een kind met trisomie 21 zijn revalidatie en bezoeken aan talloze specialisten noodzakelijk. En in het geval van Antoś zijn alle inspanningen effectief, zoals de neuroloog tijdens zijn laatste bezoek bevestigde. De jongen vecht elke dag voor een betere toekomst, en zijn ouders vechten met hem mee.

Foto: Familiemateriaal

"Antoś vecht elke dag met een glimlach. Hij is een kind met een ongelooflijke geestkracht. Ook al heeft hij zoveel meegemaakt, hij lacht, knuffelt en vecht. Daarom vragen we u vandaag om hulp voor hem. Voor een jongen die al in zijn eerste levensmaanden heeft bewezen dat niets onmogelijk is. Elke vorm van steun is een kleine stap die Antoś een kans geeft op een betere toekomst. Voor een normale jeugd, voor gezondheid, voor ontwikkeling. Voor hem om te groeien en te genieten van het leven zoals andere kinderen. We danken hem uit de grond van ons hart. Want dankzij u kunnen we blijven vechten, " zegt zijn moeder.

De ouders zijn dankbaar voor alle lieve mensen die Antoś een kans op een goed leven hebben gegeven. Want, zoals Iwona zegt, soms is iemand die belt en vraagt waar ze hulp bij nodig hebben, al genoeg. Dat geeft de ouders de kracht om te blijven vechten.

Als iemand Antoś wil helpen, kan hij of zij een klein bedrag doneren aan de Siepomaga-rekening: https://www.siepomaga.pl/antoni-olejniczak