"Soms is skydiven makkelijker dan de trein nemen. Het is triest."

Paulina Socha-Jakubowska, "Wprost": Hoeveel parachutesprongen heb je gemaakt?

Katarzyna Radecka: 23. Ik heb voor het laatst gesprongen begin juni.

Kijk jij altijd naar de positieve kant van het leven?

Ik probeer het. Mijn leven is niet het makkelijkste. Ik heb veel meegemaakt in 40 jaar, maar ik heb geleerd dat als je gevoel voor humor hebt en aardige mensen om je heen, het leven mooi kan zijn.

Wat levert schansspringen jou op, naast het gevoel van vrijheid waar in deze context vaak over wordt gesproken?

Een gevoel van onafhankelijkheid. Zowel tijdens de sprong als tijdens de voorbereiding. Want hoewel ik nog steeds de steun van anderen nodig heb, ben ik even los van de rolstoel. Twintig minuten lang hoef ik er niet over na te denken.

Bovendien is het gevoel van ‘afhankelijk’ zijn van een ander persoon in de lucht totaal anders dan in het dagelijks leven op de grond.

Waar kwamen de sprongen in jouw leven vandaan?

Zolang ik me kan herinneren, ben ik altijd gedreven geweest. Ik wilde reizen, er even tussenuit. En dat deed ik. Ik stapte in de trein en ging. Dit was mijn manier om mijn mogelijkheden te ontdekken, omdat ik het alleen deed. Mijn ouders brachten me alleen naar het station.

Het begon op de universiteit. Ik reisde alleen naar Krakau, Warschau, Wrocław en de Driestad. Natuurlijk zat ik nog steeds in een rolstoel, maar die paar uur zonder extra mensen om me heen gaven me een gevoel van onafhankelijkheid. Ik wist dat ik het prima zou redden, zolang ik maar niet naar het toilet hoefde.

Maar ik wist ook dat ik anderen om hulp kon vragen, dat het voor mij geen probleem was.