Tiener Amber had ernstig overgewicht (204 kilo), maar wonderen bestaan

Je hebt overgewicht en je hebt overgewicht. Tv-programma Quarter Ton Teen laat tieners zien die te maken hebben (of hadden) met een zeer ernstig ‘kilo’s-probleem’. Maar vooral: hoe zij de strijd na veel falen en regelmatig opgeven tóch nog een keer aangingen.

Bij kinderen met overgewicht denk je misschien al snel aan Amerika. Dat is in Quarter Ton Teen ook zo, maar in Nederland is overgewicht net zo zeer een probleem (zie kader). Het onderwerp is in de huidige tijd interessant. Daarom richtte Metro de blik voor rubriek Blik op de Buis alvast op de laptoptelevisie voor de eerste aflevering van Quarter Ton Teen (vanaf morgen op HBO Max te zien).

Is hier sprake van obesitas? Bij de door camera’s gevolgde tieners uit Amerika niet, als we deskundigen mogen geloven. Metro schreef het dit jaar nog: obesitas wordt gezien als een chronische ziekte. In dit geval konden de kids in ieder geval nog iets aan hun overgewicht doen. Hoe moeilijk dat ook is, als je een meisje in Quarter Ton Teen hoort: „Ik ben het zo zat om zo te zijn en ik voel me alleen. Ik heb alles geprobeerd, maar niets helpt.”

Dat geldt ook voor Amber (16) in de eerste aflevering (let op: met anderhalf uur de lengte van een speelfilm, dat is iets te lang). Haar overgewicht mag gerust enorm worden genoemd. Het meisje uit Hillsboro (Orégon) weegt 204 kilo. Haar moeder, die net als andere familieleden ook met overgewicht kampt, moet Amber van de bank overeind trekken. Ze kan niet ver lopen, heeft altijd rugpijn en de supermarkt bezoeken Amber en haar moeder per scootmobiel.

Het overgewicht van Amber heeft één duidelijke reden: eten, heel veel eten. Het is voor haar altijd een vorm van troost geweest tijdens een moeilijke jeugd. Er was geen vader in beeld en op jonge leeftijd kwam de verzorging van haar broertje op haar neer. Haar ‘overgewicht-mam’ was bovendien geen goed voorbeeld, die at net zo graag mee. „Overgewicht is voor mij het ergste in de wereld”, zegt Amber. Bij veel te zware kinderen komt pesten direct om de hoek kijken.

Zo ook bij de jonge Amerikaanse. „Ik word alleen maar veroordeeld. Als anderen me zien… zien ze een monster.” Haar moeder verzucht: „Had Amber maar gewone tiener-struggles. Maar ze kan niets en ze kan nergens aan meedoen.” Nee, voor dit meisje is het hele leven een struggle. Welke kleding moet ze kopen als ze online wil shoppen?, is maar een voorbeeld. Het is tijd voor actie, hoe moeilijk ook. „Ik wil echt iets aan mijn overgewicht doen”, zegt Amber, „maar ik kan het niet alleen.” De kijker hoort het haar zeggen als ze weer eens een prima klant blijkt voor een of andere fastfoodketen. Al etend: „Ik ben radeloos.”

De start van een oplossing heet Dr. Wilson in Houston, een specialist 3600 kilometer verderop. Amber gaat ervoor, en hoe. De tieners in Quarter Ton Teen zitten als zij de stap durven nemen sowieso allemaal ambitie. Dat heeft de reeks ook wel nodig, want anderhalf uur kijken naar een kind dat niets doet, betekent natuurlijk zappen geblazen. We gaan er niet te veel over uitwijden, maar bij Amber voltrekt zich een wonder. Een wonder dat zij echter wel zelf voor elkaar moet zien te boksen.

De kijker volgt haar nog een jaar of twee en als het om het overgewicht gaat: op een gegeven moment is er nog maar – als je het zo mag noemen – een halve Amber over. Tipje van de sluier: je ziet haar dansen, in een klimhal, sporten met een personal trainer en ze wandelt door de supermarkt in plaats van in haar scootmobiel langs de schappen te rijden. Op een gegeven moment is Amber ongeveer 100 (!) kilo kwijt. De personal trainer denkt nog eens terug aan de tijd dat hij de tiener ontmoette en in een smerige garage een paar sprongen liet maken terwijl ze – zo goed als dat ging – met haar armen zwaaide. „Ik ben trots op haar.” En oh ja, Amber heeft nu ook een vriendje (en een grote glimlach op haar gezicht).

Quarter Ton Teen kun je vanaf morgen (maandag 7 juli) bekijken via HBO Max.

Hoogleraar waarschuwt hoe overvloed aan suiker ons ziek maakt: ‘Suiker had evolutionair gezien functie voor de mens’

Nederlanders steeds vaker op de fiets voor de lol, maar de ergernissen nemen toe