Kogeldialoog

In de VS heeft de rechtse volksheld Charlie Kirk een fataal nekschot gekregen. Dit is in dat cowboyland een rijke traditie. Veel mensen gingen hem voor. John F Kennedy mocht bijna 62 jaar geleden op precies dezelfde manier afscheid van het leven nemen.

Heerlijke natie. Allemaal een wapen om een beetje gezond van je af te kunnen blaffen. Ik begrijp dat het gelovige slachtoffer het zelf ook als een doordeweeks risico zag. Nu is hijzelf aan de beurt. In de Bijbel staat het al een tijdje: ‘wie met het zwaard omgaat zal met het zwaard vergaan’. Ware woorden van Jezus Christus zelf. Tegen zijn vriend Petrus die hem met een zwaard wilde verdedigen tegen de Romeinen.

De aanhang van Kirk is momenteel massaal aan het bidden voor Charlie en zijn familie. God hoort het allemaal hoofdschuddend aan. Ondertussen is het moordwapen gevonden. De eigenaar had in de kogels wat teksten laten graveren. Dat lijkt me een raar bezoekje aan de plaatselijke juwelier. Dat je met een handjevol kogels die winkel binnenkomt met de vraag of daar wat woorden in gegraveerd kunnen worden. Ware woorden welteverstaan. Nou ja, voor de schutter zijn ze waar. Vroeger sprak je dat soort woorden uit. Gewoon met je mond. Dat heette een discussie. Maar dat is zo ouderwets en achterhaald.

Maar inmiddels zit er bij ons ook iets in het drinkwater. Een of ander stofje dat ons agressief en hartstikke mesjogge maakt. Vrijdag waren in Beverwijk en Heemskerk bijna alle scholen dicht omdat men bang was voor het uitbreken van een heuse dorpsoorlog onder de plaatselijke jongeren. Op het internet zwerven in elkaar geflanste filmpjes waarin de beide pittoreske gemeenten onder de kankerverwekkende rook van Tata Steel in een soort gillend Gaza veranderen. Met behulp van AI uiteraard.

Over Gaza gesproken: dat wanhopige hoekje Israël maakt een hoop los. Ook goede dingen. Zo dreigt ons land komend jaar niet mee te doen aan het Eurovisie Songfestival als Israël aan dat liedjesfestijn deelneemt. Dat vind ik persoonlijk een mooi vooruitzicht. Dan zijn die arme Gazanen niet voor niks gestorven.

Nog even over bidden gesproken: ik zag onze koning afgelopen zondag in een synagoge zitten en daar baden ze voor het zegenen van het Israëlische leger. Wat ze precies aan Jahweh vroegen weet ik niet, maar ik hoop niet dat ze hun god om nog meer uitgehongerde Palestijnen hebben gevraagd. Onze koning hield tijdens dit schietgebed zijn koninklijke kaken stijf op elkaar. Slim van hem. Het is ondoenlijk voor die man om mee te moeten bidden voor een leger dat genocide pleegt.

Waarschijnlijk is hij lekker aan andere dingen gaan denken. Luchtiger zaken. Zoals de broer van zijn Belgische collega die een paar dagen later een bastaardje mocht opbiechten. Verwekt bij Wendy van Wanten. Puur Eftelingnieuws. Een jongen die als twee druppels bier op zijn vader lijkt.

Even wat lucht in de jungle vol moord en brand, waarin zelfs een golfbaan op het keurige landgoed Tespelduyn voorlopig dicht is omdat de grasmaaiers niet meer veilig waren. Die kregen klappen van gefrustreerde golfkakkers en werden op geaffecteerde toon uitgescholden door hun opgefokte botoxteefjes. Zo erg dat de tent een tijdje dicht is gegaan. Om iedereen te laten afkoelen. Net als die middelbare scholen in Beverwijk en Heemskerk.

Nogmaals: er zit iets in ons drinkwater. Een goedje waar we agressief en knettergek van worden. Zo is er in ons land de kunstskibaan Snowworld, die wil uitbreiden met een zogenaamde zipline. Dan hangen zielige mensen aan een stalen waslijn en die zweven dan een paar honderd meter boven de grond. Iets voor krijsende vrijgezellenpartijtjes. Er is alleen één probleem: onder de joelende voormalige bierfietsers ligt een kerkhof waar verdrietige families een dooie onder de groene zoden proberen te moffelen.

Dus je verlaat een wereld waarin mensen woorden in kogels graveren, openlijk genocide plegen, middelbare scholen en golfclubjes oorlog willen voeren en boven je hoofd zweeft een straalbezopen dikzak aan een touwtje. Dan wil je wel weg. Heel ver weg.