Jakob Ingebrigtsen: Hij is misschien een onbekende, maar twijfel niet aan hem...
Neem het niet verkeerd op, maar ik heb mijn vader heel goed uitgekozen.
Heer Sebastian Coe
---------------------------
Als deze wereldkampioenschappen morgen, 13 september, in Tokio beginnen, zal daar wel een reden voor zijn.
De weddenschap komt van Sebastian Coe, hoofd van de wereldatletiek, en het argument is logisch. Toen de WK's in augustus werden gehouden, waren de atleten in de hitte aan het smelten en verkortten ze bovendien hun seizoen: door hun conditie te verfijnen om het grootste evenement van het jaar op zijn hoogtepunt te bereiken, negeerden ze alles wat er in de weken erna gebeurde.
Ze lieten zich gaan.
De wedstrijden na het WK (om maar niet verder te gaan: Zürich of Berlijn) hadden dan ook hun weerslag op de wedstrijd: geen enkele atleet kon ze op volle snelheid afwerken.
Het was een lus, en het werd steeds erger.
De uitgeputte hoofdrolspelers bereikten september, ze voelden zich buiten adem: ze hadden zich alleen maar zo hard ingespannen dat de gevechten als een nachtkaars uitgingen en hun optredens afnamen. Totdat fans en organisatoren teleurgesteld waren.
“Nee,” jammerde Sebastian Coe de afgelopen jaren.
Dat zou niet mogen.
Daarom nam hij alles opnieuw onder de loep en besloot hij de kalender te herzien. Vanaf 2025 vormen de WK's de afsluiting van het atletiekseizoen . En dat zal zo blijven, nu en voor altijd, in alle oneven jaren waarin deze wedstrijd plaatsvindt.
(...)
Geconfronteerd met deze situatie moesten atleten hun ritme aanpassen en hun pieken herijken. Tussen mei en september combineerden ze wekenlange wedstrijden op hoog niveau met onverwachte trainingen op grote hoogte.
En omdat de wereld is zoals hij is, posten velen van hen hun sessies op de netwerken.
We hebben ze aan het werk gezien in Boulder (Colorado), Sierra Nevada en Font Romeu (Pyreneeën), en ook in Saint Moritz (Zwitserland). Op die manier wisten we wat ze deden, hoe ze zich voelden en hoe ze zich ontwikkelden naarmate het seizoen vorderde.
De sociale media hebben ons verlicht, ze hebben ons de grote Jakob Ingebrigtsen (24) laten zien.
Ze vertelde ons dat ze een dochter had, de kleine Filippa, en dat ze haar vader, Gjert, voor de rechter had gedaagd wegens huiselijk geweld (hoewel Gjert uiteindelijk werd vrijgesproken ; "het kan niet bewezen worden dat de vader fysiek geweld en agressieve en controlerende behandeling jegens Jakob heeft gebruikt", oordeelde de rechter).
We hebben hem nog niet zien racen.
In Tokio wordt een nieuwe middellangeafstandsheld geboren: de Nederlander Niels Laros.In tegenstelling tot Mondo Duplantis, Sydney McLaughlin, Faith Kipyegon, Karsten Warholm, Noah Lyles en Femke Bol, andere iconen van nu (die allemaal deze week in Tokio aan de start verschijnen), heeft Ingebrigtsen deze zomer geen startnummer gedragen.
Lees ook Problemen in het paradijs: Michael Johnsons project schiet tekort Sergio Heredia
Gehinderd door zijn achillespeesblessure heeft het Noorse talent de mislukte Grand Slam atletiekwedstrijden (Michael Johnsons evenement ging in zijn eerste jaar failliet; tientallen atleten jagen op hem en eisen betaling) en de Diamond League gemist, en om die reden is zijn aanwezigheid in Tokio een realiteit met een zweem van onzekerheid. We weten dat Jakob Ingebrigtsen zal deelnemen aan de 1500 en 5000 meter, onderdelen die hij domineert en leidt (hij is Olympisch kampioen geweest in beide disciplines), maar alleen hij kent zijn conditie.
Om alvast je nieuwsgierigheid te prikkelen: ze schittert op Instagram.
Dat is waar de afbeelding bij dit rapport over gaat.
De foto is een paar dagen geleden genomen in Sankt Moritz, zijn laboratorium, op een hoogte van 1856 meter. Daar zien we Jakob, die zijn bril rechtzet, en zijn oudere broer Henrik, inmiddels semi-gepensioneerd uit de elite, nu op de fiets, klaar om het tempo voor het talent te bepalen.
Jakob Ingebrigtsen is een open boek, hij geeft ons alvast een voorproefje van de sessie: twintig sets van 400m met een tijd van 64s, met een hersteltijd van veertig seconden.
(Voor Ingebrigtsen is de training niets meer dan een wandeling door de weide; voor een sterveling een onmogelijkheid; voor de meeste topsporters op de middellange afstand een marteling.)
Vlak voordat de training begint, spreekt het talent in de camera.
Zegt:
–Ik ben een beetje nerveus, maar dit is een gecontroleerde klus. De kwaliteitsseries die ik twee dagen geleden heb aangepakt, en de series die ik de komende twee dagen ga aanpakken, zijn een ander verhaal.
35 minuten later is het allemaal voorbij en dan speelt de Noor zijn rol. Amateursporters, toeschouwers en kinderen van alle leeftijden komen hem begroeten. Ingebrigtsen signeert petten, T-shirts en zelfs slippers. Hij poseert voor selfies.
Hij laat zich beminnen.
(Net zoals hij zich laat beminnen als hij ons over zijn trainingssysteem vertelt: honderden atleten imiteren zijn methoden; kortom, we hebben het over enorme volumes met zeer lage intensiteit, pijnlijke kwaliteitssessies, vaak bergopwaarts, en de nieuwste uitvinding, double threshold training: twee extreem zware sessies op één dag.)
(...)
Jakob en Henrik zijn al in Tokio aangekomen. De eerste rondes van de 1500 meter beginnen zondag (om 2:35 uur Spaanse tijd; Adrián Ben en nieuwkomers Pol Oriach en Carlos Sáez komen daar in actie). Er zijn ook de halve finale en de finale (de laatste op woensdag om 15:25 uur Spaanse tijd).
Nadat ze de 1.500 meter heeft overwonnen, komt Ingebrigtsen terug in de strijd op de 5.000 meter, met een halve finale op vrijdag (hier tegen de Spanjaard Thierry Ndikumwenayo) en een finale op zondag.
Zijn cross is de 1.500m, een afstand die hij als Olympisch kampioen (goud in Tokio 2020) heeft gewonnen, maar waar hij op de Wereldkampioenschappen moeite mee heeft.
"Als ik één ding wil bereiken, dan is het wel het record op de 1.500 meter en de gouden medaille op die afstand", vertelde hij jaren geleden aan La Vanguardia .
(In Eugene 2022 werd hij verrast door Jake Wightman; in Boedapest 2023 was het Josh Kerr).
Lees ook Jakob Ingebrigtsen en zijn vloeken Sergio Heredia
Beiden staan aan de start in Tokio, al komen de problemen nu uit Nederland: Niels Laros (20) is verschenen, een beetje zoals de Nederlandse Ingebrigtsen , even lang als goedkoop, domineert een breed scala aan afstanden, van de 800 tot de 5.000 meter, en is dit jaar kampioen van de 1.500 meter in de Diamond League.
lavanguardia
