Dankzij Mavi García staat het Spaanse vrouwenwielrennen 20 jaar later weer op de voorgrond.

Soms worden de meest beroemde prestaties niet behaald door jonge wonderkinderen of de grote favorieten, maar door degenen die jarenlang in stilte hebben gewerkt, hopend op een overwinning die nooit komt. Soms verschijnt glorie wanneer niemand het verwacht. Afgelopen zondag beleefde de 41-jarige Mavi García de belangrijkste dag uit haar carrière na het behalen van haar eerste overwinning in de Tour de France voor vrouwen. Een aanval in de slotkilometers van de tweede etappe zette Spanje weer op de kaart van het internationale wielrennen. Mavi werd de oudste etappewinnares van de Tour. En de eerste Spaanse vrouw die dit in het huidige format presteerde. Joane Somarriba had het meer dan twintig jaar geleden al gepresteerd. Want vóór Mavi had het Spaanse vrouwenwielrennen Somarriba als grootste dominator.

De Biskaje was een pionier en een referentie. Ze won drie Giros d'Italia, een Grande Boucle Féminine (voorheen de Tour) in 2000 en eindigde als tweede in twee andere edities. Ze won ook een wereldkampioenschap tijdrijden in 2003. Haar talent en karakter baanden de weg in een sport waar vrouwen nauwelijks zichtbaar waren. Haar laatste Tourzege, meer dan twintig jaar geleden, leek gedoemd te worden vergeten. Tot Mavi op het toneel verscheen. Haar triomf is niet alleen een eerbetoon aan Somarriba, maar verbindt haar ook met het heden en bewijst dat de vlam van het Spaanse wielrennen voortleeft.

De Balearen-renster won haar eerste Touretappe op 41-jarige leeftijd, waarmee ze haar Baskische rolmodel evenaarde: "Ik kan het nog steeds niet geloven, eerlijk gezegd. Ik heb een heel moeilijk jaar achter de rug, en dit geeft me leven."

Mavi's verhaal was niet van jongs af aan verbonden met wielrennen. Geboren in Palma de Mallorca in 1984, was ze eerste Spaanse kampioene en tweede wereldkampioene duatlon. Ze begon pas serieus te fietsen toen ze ver in de dertig was. Iets volkomen ongebruikelijks in deze sport. Vanaf dat moment maakte ze een gestage opmars: Spaans kampioene op de weg en in het tijdrijden, podiumplaatsen in de Giro, overwinningen in de Vuelta a Burgos en de Giro dell'Emilia. In deze editie van de Tour startte Mavi als outsider, buiten de groep favorieten. Als klap op de vuurpijl maakte ze een val in de eerste etappe, waardoor ze bijna moest opgeven. Maar wielrennen beloont degenen die weer opstaan. En het had een heel bijzondere beloning voor haar in petto. "Vandaag zei ik tegen mezelf: 'Je moet opnieuw vechten'", verklaarde ze na de etappe, nog steeds hijgend. "En ik dacht: nu is het mijn moment." En dat was het.

Spanje heeft een zeer kleine delegatie in deze Tour. Slechts zeven wielrensters. De meest opvallende is natuurlijk Mavi García, maar ze is niet de enige. Bij Movistar Team heeft Sara Martín laten zien dat ze klaar is voor een doorbraak. Ze was de enige Spaanse renster in de kopgroep op dag drie en hield de leiding meer dan 60 kilometer vast, totdat ze vlak voor de finish werd geneutraliseerd. De Spaanse kampioen op de weg van dit jaar heeft zich gevestigd als de nationale referentie voor het Telefónica-team.

Spanje heeft een zeer kleine delegatie voor deze Tour: slechts zeven wielrenners.

Alicia González, die op het laatste moment aan de selectie werd toegevoegd, reageerde op het vertrouwen door deel te nemen aan de sprint van etappe 5, waar ze een verdienstelijke negende plaats behaalde tussen topsprinters. De andere grote Spaanse aanwezigheid is die van de ploeg Laboral Kutxa-Fundación Euskadi, met vijf Spaanse vertegenwoordigers die zich elke dag onderscheidden.

Ondanks het gebrek aan podiumplaatsen of speciale truien op dit moment, wint het Spaanse wielrennen aan aanwezigheid, zichtbaarheid en groei in deze Tour. Was er een paar jaar geleden nog geen enkele Spaanse vrouw, nu zijn het er zeven. En één van hen, Mavi García, heeft gewonnen. En dat is al heel wat.