Werk onderzoekt vaderschap, afwezigheid en veerkracht

▲ Cast van de productie die werd gepresenteerd in het Shakespeare Forum. Foto met dank aan Lagú Danza

Engel Vargas

Krant La Jornada, dinsdag 26 augustus 2025, p. 4

In Trágame sueño wordt een wereld van magie en fantasie naar de straten van Mexico-Stad gebracht om universele en actuele thema's aan te snijden, zoals angst, de wereld van dromen, de overgang van kind naar adolescentie, kinderliefde en de afwezigheid van moeder.

Geïnspireerd op het boek Dreamcatcher van de Duitse schrijver Michael Ende combineert deze interdisciplinaire voorstelling hedendaagse dans met acteren, schaduwspel, geanimeerde projecties, poppen en stedelijke ritmes. Het is een avontuurlijke reis waarin het onmogelijke mogelijk wordt en familieliefde de sleutel is om elke nachtmerrie te overwinnen.

Dit verhaal, in de eerste plaats bedoeld voor kinderen, maar ook geschikt voor alle leeftijden, wordt opgevoerd door het gezelschap Lagú Danza en geregisseerd door Érika Méndez. Het wordt tot en met 28 september opgevoerd in het Shakespeare Forum (Zamora 7, wijk Condesa), met voorstellingen op zondag om 13.00 uur.

De show, die in 2023 werd gemaakt en in première ging, is ontstaan ​​uit de wens om diepgaande onderwerpen te bespreken op een manier die toegankelijk was voor kinderen, legt Erika Méndez, die ook verantwoordelijk is voor de productie, uit in een interview.

"Michael Endes inspiratie stelde ons in staat een universum te creëren waarin dromen en nachtmerries het canvas vormen voor het verkennen van vaderschap, afwezigheid en veerkracht. We wilden dat kinderen en hun families zichzelf weerspiegeld zagen in dit verhaal, dat zowel grappig als diepzinnig is", merkt hij op.

“Het lijkt een moeilijk verhaal, omdat het over de afwezigheid van de moeder gaat, maar de behandeling is speels, om te voorkomen dat het in drama vervalt, en het reflecteert ook op de redenen die deze vrouw ertoe hebben gebracht zo’n beslissing te nemen.”

Droomreis tegen de nachtmerrie-entiteit

Het stuk vertelt het verhaal van Domitila, een meisje dat niet kan slapen door de nachtmerries die haar plagen sinds haar moeder hen in de steek liet tijdens haar zoektocht naar haar dromen. Haar vader, een taxichauffeur genaamd Rey, probeert van alles om haar te helpen, maar tevergeefs.

In die tijd raakt het kleine meisje, met de steun van haar jongere zusje, bevriend met een stam lucide dromers en een mysterieus wezen dat ze alleen in haar dromen ziet. Samen gaan ze op een droomachtige reis om de gevreesde Nachtmerrie-entiteit te confronteren en te verslaan.

In deze 60 minuten durende productie wordt de originele plot verplaatst van de fantasiewereld van de kinderliteratuur naar de stedelijke realiteit van Mexico-Stad. Het doel is niet alleen om het toegankelijker te maken voor kinderen, maar ook om meer betekenis te geven aan de choreografie en muziek die voor de productie zijn geschreven, die varieert van stedelijke ritmes tot cumbia sonidera.

De soundtrack, uitgevoerd door The Toy Orchestra, is beschikbaar op grote streamingplatforms , zoals Spotify en Apple Music, onder dezelfde titel: Trágame sueño .

"Ik zeg niet graag dat we een boodschap willen overbrengen, want iedereen haalt uit het werk wat hij wil of nodig heeft. Maar als ik één ding wil zeggen, is het dat we allemaal onze nachtmerries onder ogen kunnen zien en kunnen overwinnen", benadrukt Érika Méndez.

De cast bestaat uit Angel Lara Martinez, Diego Martinez Villa, Frida Rios Mendez, Regina Fabian Mendez, Hector Fernando Venegas Mendoza, Oscar Michel Perez Maldonado, Myrna Lorena Sanchez Contreras, Carla Eugenia Rodriguez Torres, Camila Esli Valdes Aleman, Citlali Rojas Pedroza en Sergio Ulises Vazquez Contreras.

▲ De voorstelling, aanbevolen voor 14 jaar en ouder, wordt opgevoerd in het El Granero Xavier Rojas Theater in het Centro Cultural del Bosque. Foto met dank aan het Federale Ministerie van Cultuur.

Daniel López Aguilar

Krant La Jornada, dinsdag 26 augustus 2025, p. 5

Onder het schijnsel van de maan ontvouwt zich een verhaal van verlangen en macht, van passies en mystiek.

Salomé , een tragedie van Oscar Wilde, komt naar het Theater El Granero Xavier Rojas van het Centro Cultural del Bosque (CCB) in een versie die de klassieke tekst opnieuw interpreteert vanuit een historisch en hedendaags perspectief, geregisseerd door Tava Pope en bewerkt door María Inés Pintado.

Het stuk speelt zich af in Galilea, een land van oude profetieën en politieke onrust, kort voor de dood van Jezus van Nazareth. Johannes de Doper kondigt de komst van de Messias aan, en Herodes Antipas houdt de profeet gevangen, bang voor de krachten die als voortekenen zijn paleis lijken binnen te dringen.

Die feestavond arriveert Salomé uit Rome, aangetrokken door de raadselachtige figuur Iokanaan. Tussen verlangen, afwijzing en fascinatie ontvouwt zich een lot dat het heden blijft uitdagen.

Voor Pope ontstond het werk uit een vraag die even eenvoudig als hartverscheurend was: hebben de mensen zich spiritueel en ethisch ontwikkeld in de afgelopen 2000 jaar?

"Het antwoord was angstaanjagend: nee", legde hij uit in een interview met La Jornada . "Wat er gebeurde in dat land dat 'de bakermat van de beschaving' wordt genoemd, en dat vandaag de dag een toneel is van conflict en dood, resoneert met de wreedheid van onze tijd."

"Wij geloven nog steeds dat wij de mensen bezitten en in staat zijn om over hun lot te beslissen. De parallellen met de realiteit van vandaag zijn verontrustend."

Pope en Pintado verkenden Dostojevski eerder al in De Duivels en De Idioot , met een minimalistisch toneelconcept van platformen en een kruis in het midden, waar actrices mannelijke en vrouwelijke personages speelden. Hetzelfde thema wordt nu met hernieuwde kracht opgepakt.

"We willen psychologisch realisme benaderen", aldus Pope. "We willen ons inleven in de emotionele landschappen van de personages en ons inleven in hun spirituele, sociale en filosofische worstelingen."

Vrouwelijke cast

De cast is volledig vrouwelijk: Erika de la Llave, María Inés Pintado, Lucía Uribe, Sonia Couoh/Sak Nikté (die de rollen afwisselt) en Elizabeth Pedroza. Het besluit is niet bedoeld als een ‘expliciete feministische verklaring’, maar heeft een symbolische weerklank.

"Wij portretteren de mannen die altijd al hoofdrolspelers in de geschiedenis zijn geweest, en maken daarbij gebruik van de wijsheid die ze verwierven toen ze onzichtbaar bleven in de grote menselijke gevechten", aldus de regisseur.

Vrouwelijke lichamen belichamen tegelijkertijd de passies van Salome, de onverzettelijkheid van Herodias, de trots van Herodes en de profetische stem van Johannes.

Pintado, die ook Herodias speelt, merkte op: "Ik moest mijn rol als toneelschrijver even opzijzetten om het stuk zijn natuurlijke loop te laten nemen en me te concentreren op de uitvoering. Dit stelde me in staat een complexer personage te creëren, ver verwijderd van de gebruikelijke karikatuur: een vrouw geplaagd door pijn en tegenstrijdigheden, even menselijk als verontrustend."

“Als je Salome opnieuw bezoekt, bezoek je ook Palestina opnieuw; de historische pijn van een gebied dat getekend is door geweld is nog steeds aanwezig.”

De productie, aanbevolen voor kinderen van 14 jaar en ouder, beschikt over decor- en lichtontwerp van Carolina Jiménez, kostuums van Gabriel Ancira en een creatief team dat de visie van de regisseur tot in detail ondersteunt.

De muziek, gecreëerd en live uitgevoerd door Ricardo Estrada en Sebastián Betancourt, staat centraal. Met speciaal voor deze productie gebouwde instrumenten proberen ze het publiek weer in contact te brengen met de natuur en hun voorouderlijke herinneringen.

"We leven in een brute ontkoppeling. We zien of horen elkaar niet meer. Muziek wekt de herinnering dat we één zijn en dat ons lot afhangt van elkaar weerzien, elkaar aanraken, elkaar liefhebben", zei Pope.

"Met dit performance-initiatief wakkeren we discussies over God, liefde, macht en menselijke tragedie opnieuw aan. Dit werk weerspiegelt diezelfde geest", besloot de regisseur.

Salomé, een coproductie van Sempiterno Theatrum en het Nationaal Theatergezelschap, is te zien op donderdag en vrijdag om 20.00 uur, zaterdag om 19.00 uur en zondag om 18.00 uur in het Theater El Granero Xavier Rojas van het CCB (Paseo de la Reforma en Campo Marte) tot en met 28 september. Kaartjes kosten 150 pesos.

Vrolijke Macmasters

Krant La Jornada, dinsdag 26 augustus 2025, p. 5

Het Centrum voor de Studie van de Arbeiders- en Socialistische Beweging (Cemos), een burgervereniging opgericht door Arnoldo Martínez Verdugo (1925-2013) in 1983, die documenten van links-Mexicaans links beheert, kampt met een moeilijke financiële situatie die haar voortbestaan ​​bedreigt. "We bevinden ons momenteel in een absolute economische crisis. We hebben praktisch geen middelen", vertelde Gerardo de la Fuente Lora, directeur van Cemos, aan La Jornada .

Het "hart" van de Cemos wordt gevormd door de linkse documenten die Martínez Verdugo, de laatste secretaris-generaal van de Mexicaanse Communistische Partij (PCM), verzamelde. De collectie omvat ook kranten, prenten, foto's en meer dan duizend posters die in de 20e eeuw door links zijn geproduceerd, waarvan sommige zijn ontworpen door de meest vooraanstaande kunstenaars van het land.

Er zijn documenten uit de periode 1927-1994 die een belangrijk deel van de geschiedenis van links bevatten. "We hebben iets van alle bewegingen, groepen en organisaties", merkt Jaime Ortega op, directeur van het tijdschrift Memoria , dat het centrum al 40 jaar uitgeeft.

De taak van Cemos is het bewaren, onderzoeken en verspreiden van haar collectie. De organisatie is echter afhankelijk van "de donaties die we kunnen krijgen van trouwe activisten en mensen die ons benaderen." Carlos Payán Velver, oprichter van La Jornada , was meer dan tien jaar directeur van het studiecentrum en "ondersteunde het lange tijd uit eigen zak", stelt de la Fuente Lora. Op bepaalde momenten "kochten de Senaat en het Huis van Afgevaardigden abonnementen op het tijdschrift Memoria . Onze situatie is altijd precair geweest, hoewel nooit zoals nu", voegt Ortega eraan toe.

Memoria is gewild, maar "de kosten zijn fors gestegen. Vooral na de pandemie is het drukken van het tijdschrift erg duur, net als de distributie van de abonnementen. Daarom hebben we het digitaal uitgebracht." De la Fuente voegt eraan toe: "Tot voor kort kregen we bijvoorbeeld financiering van wat vroeger Conacyt (de Nationale Fietsersraad) heette. Wat we doen, is voorstellen indienen voor gefinancierde projecten. Dat hebben we de afgelopen drie jaar gedaan en we hebben het overleefd. We zijn daarmee doorgegaan, maar onze voorstellen zijn niet geaccepteerd. Daarom hebben we momenteel geen financiering."

Wat de financiële behoeften van Cemos betreft, stelt De la Fuente dat het "zeer goedkoop opereert omdat we allemaal vrijwilligerswerk doen. We zouden ongeveer 800.000 pesos per jaar nodig hebben om de kosten te dekken van ons werk, dat grotendeels bestaat uit het catalogiseren, digitaliseren en bewaren van de documenten die we hebben; bijvoorbeeld de archieven van sociaal leider Gerardo Unzueta Lorenzana, Marcos Leonel Posadas en de Mexicaanse Socialistische Partij." Cemos is gevestigd in een huis dat het in Coyoacán bezit en dat Martínez Verdugo heeft gekocht.

Indien de benodigde middelen niet beschikbaar zijn, "hebben de oprichters van de burgerlijke vereniging in de statuten vastgelegd dat, indien zij niet konden voortbestaan, de activa zouden worden geschonken aan een openbare staatsinstelling", legt de la Fuente uit.

De Cemos accepteert alleen geïnteresseerden die de documenten op afspraak willen raadplegen. "We werken op een minimum en we zouden zo kunnen doorgaan, met grote inspanningen. Degenen die meedoen, dragen uit eigen zak bij en sommigen doen vrijwilligerswerk. Dit zijn geen adequate omstandigheden, omdat het archief niet goed wordt onderhouden."

Projecten in de pijplijn

Ondanks de situatie geeft Cemos de moed niet op en werkt hij aan verschillende projecten. Samen met de redactiecommissie van de Senaat "gaan we een postertentoonstelling maken en daarna een boek." Ook zal er een boek verschijnen over Wenceslao Roces, vertaler van Het Kapitaal , bij de Faculteit Wijsbegeerte en Letteren van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico. "We hebben al twee delen gepubliceerd met geselecteerde werken van Enrique Semo, lid van de raad van bestuur van Cemos, en we gaan er nog twee uitgeven bij de Autonome Universiteit van Mexico-Stad."

Cemos is internationaal vermaard. "We krijgen vooral in de zomer bezoek van Amerikaanse onderzoekers die op zoek zijn naar materiaal; ook uit Rusland."

Om Cemos te sponsoren, kunnen stortingen worden gedaan op de Inbursa-rekening: 50063032748. Clabe: 36180500630327482. Concept: Ondersteuningsvergoeding.