Sociale media, verlangen en macht: wat de roman van Clara Queraltó onthult

Een 19-jarig meisje ontdekt het verlangen dat ze opwekt in iemand die twee keer zo oud is als zij. Het gaat over Gabriela, die in dit verhaal enigszins verslaafd raakt aan het bevredigen van de impulsen die Quim in haar opwekt. Hij is een man die zich opnieuw laat verleiden en die op zoek is naar het soort verbinding waarin hij ‘zijn macht’ kan uitoefenen. Het is niet de eerste keer dat hij dat doet. En het is een beslissing die het verhaal kracht geeft. Met deze spanning als uitgangspunt schreef Clara Queraltó Zoals een hartslag in de microfoon , uitgegeven door Anagrama.

De roman roept meer vragen op dan antwoorden geeft . Het is ongemakkelijk. Probeer niet een bepaalde houding aan te nemen. Niemand trouwt met een personage. Er bestaan ​​geen goede of slechte mensen, alleen complexe en kwetsbare mensen.

Het verhaal gaat vooral over verlangen en toestemming, verteld vanuit twee perspectieven die in tegengestelde richtingen bewegen: dat van Gabriela en dat van Quim. Een literaire uitdaging waar de auteur zijn kracht aan kon verliezen, omdat het leek alsof hij het verhaal twee keer vertelde. De spanning blijft echter tot de laatste bladzijde behouden.

"Uiteindelijk bestaan ​​er geen objectieve feiten; het hangt af van hoe elke persoon de relatie ervaart. Ik wilde dat de lezer de situatie van de personages voortdurend opnieuw overdacht. Ik wilde ze meenemen in die ervaring zonder te oordelen of morele lessen te geven ", legt hij uit. In dit verhaal wordt niets weggelaten. Alles is twijfelachtig. Een plek die volgens de auteur thuishoort in de hedendaagse literatuur: die van het breken en openen, niet van het sluiten.

"Ik denk dat ideologieën niet goed passen in literatuur . Als ik mijn mening over iets zou willen geven, zou ik een essay schrijven. Literatuur is dé plek om mensen ongemakkelijk te maken, de lezer op onverwachte plekken te plaatsen en constant te heroverwegen wat ze denken. Wanneer de ideologie van de maker duidelijk zichtbaar is, ben ik ongeïnteresseerd, omdat het je oppervlakkig bevalt," stelt hij.

In Like a Heartbeat in the Microphone zijn de blikken van de vertellers totaal anders . Gabriela's portret toont een jonge vrouw die gefascineerd is. "Als je iemand echt leuk vindt, lijkt het vreemd dat niet iedereen hem of haar leuk vindt. Je ziet zijn of haar tekortkomingen niet. Niets is puur", reflecteert hij.

De auteur bekent dat ze ook wilde dat Quims kwetsbaarheid gezien werd, ondanks dat ze wist dat hij een jonge vrouw begeerde. "Hij is een dubbelzinnig personage dat voor grootouders zorgt in een pension, maar ook liegt tegen zijn vrienden. Een complexe man, met zowel zijn ups als downs, zoals we allemaal hebben," benadrukt ze. Het zijn de tegenstrijdigheden van de personages die je in een grijs gebied plaatsen. Diep van binnen zijn ze allebei kwetsbaar: gelooft de ene vrouw dat ze macht heeft, terwijl dat echt zo is? En hij met zijn innerlijk kind helemaal gekwetst.

In het midden het verlangen dat beiden delen. Triabel? "Het is onmiskenbaar dat feminisme misstanden en machtsverhoudingen aan het licht heeft gebracht. En deze relatie met zo'n groot leeftijdsverschil, tot voor kort geromantiseerd, is zo'n relatie. Ze volgt vaste patronen die interessant zijn om uit te drukken", meent de auteur.

Maar het gaat verder, het roept een moreel dilemma op . Gabriela is degene die doorzet en volhoudt tot ze haar doel bereikt. "Ik wilde ontsnappen aan het bekende patroon van de typische leraar of baas die een situatie zoekt. Zij is degene die vrij kiest, oud genoeg om de gevangenis in te gaan, en niet de typische machostrateeg," verduidelijkt ze.

Die pauze geeft hem de gelegenheid om te spelen. Stap af van de protectionistische visie van 'wat jij wilt, is niet goed'. Er bestaan ​​geen goede of slechte verlangens. Je kunt in een ongelijkwaardige relatie terechtkomen. "Ik dacht altijd dat er alleen een leeftijdsverschil zou zijn."

Het is duidelijk dat een deel van het verlangen oprecht is en dat we niet weten waar het vandaan komt. Er is echter ook een ander deel dat cultureel geconstrueerd is. Zoals Queraltó suggereert: "Wij verlangen ook omdat ons is verteld dat we die en die moesten begeren. Daarom wilde ik dat zij het initiatief nam."

Het verlangen opent de waaier, vermenigvuldigt de blikken . Binnen de boekenclubs en volgens de schrijfster lopen de meningen uiteen: van dat hij een psychopathisch roofdier is, dat er sprake is van ware liefde tussen hen, tot dat zij een goudzoeker is. Alles is geldig. Uiteindelijk is het belangrijkste dat je jezelf vragen kunt stellen.

Als onderdeel van het onderzoeksproces las Queraltó verschillende essays en artikelen van de denker Clara Serra , waaronder The Meaning of Consent , waarin wordt uitgelegd dat toestemming en verlangen niet met elkaar verward kunnen worden.

" Soms stemmen we in met relaties die we niet willen, en verlangen we naar relaties waar we niet mee instemmen. Wat geschonden kan worden, is toestemming, nooit verlangen, wat erg ongrijpbaar is en het grote probleem was. Toestemming in het verhaal is kristalhelder; Gabriela's wil is zeer vastberaden. Ze neemt de verantwoordelijkheid om die te verkrijgen. Daar valt niet over te discussiëren," bevestigt hij.

De controverse rondom de kwestie van toestemming kwam hem echter goed van pas, omdat puriteinse gedachten soms leiden tot minder vrijheid als het om verlangens gaat. En tegelijkertijd kunnen verlangens verschrikkelijk zijn, zelfs gewelddadig.

"Soms weet je niet precies wat je wilt. En soms weet je pas wat je wilt als je het daadwerkelijk doet, dus heb je er van tevoren geen overeenstemming over kunnen bereiken", legt ze uit, en voegt eraan toe: "Ik ben het met Serra eens dat toestemming niet alle ongemakken rond seks kan oplossen ."

Andere interessante onderwerpen in het boek zijn sociale netwerken en het gebruik van mobiele telefoons . Sleutels vandaag de dag wanneer mensen verbinding maken met anderen. Aan het begin van het boek zoekt Gabriela hem op op sociale media. Via WhatsApp stuurt ze hem suggestieve audioclips, in een poging zijn aandacht te trekken. Ze voelt zich krachtig dankzij deze strategieën. En zonder dat je hem goed kent, weet je al dingen over hem.

De grens tussen wat is toegestaan ​​en wat niet, vervaagt steeds meer dankzij de moderne apparaten. "Wat het meest is veranderd, is dat kinderen de hele dag een mobiele telefoon in hun handen hebben . We kunnen niet controleren wat erop staat", zegt de auteur, die met elfjarigen werkt.

Dit is duidelijk te zien in de zeer succesvolle Netflix-serie Adolescence . Ik ben verbaasd over wat mijn studenten me vertellen over de foto's die ze plaatsen als we op excursie gaan. Ik vraag me altijd af: zijn ze mondig en willen ze zich op die manier laten zien, of zijn ze juist het meest onderworpen aan het patriarchaat omdat ze weten dat juist dat tonen verlangen opwekt? benadrukt ze. Dit staat in het boek. Gabriela's vermeende empowerment.

De schrijver situeert het verhaal in een klein stadje in Catalonië , waar het gebruikelijk is om tijdens festiviteiten mensen van grote leeftijden samen te brengen en waar kinderen, tieners, jongvolwassenen en grootouders allemaal dezelfde ruimtes delen. Maar daarnaast staat het gebruik van mobiele telefoons centraal in dit verhaal, omdat het de gebeurtenissen intenser, dichterbij, sneller en zelfs erotiserend maakt.

Als de auteur wordt gevraagd welke plaats fantasie en het verbodene innemen in de hedendaagse roman, spreekt ze meteen over hoe belangrijk verleiding is in een wereld waarin relaties steeds vloeiender worden . "Als ik eenmaal heb wat ik wil, is het gebeurd. De charme zit in het mysterie, in wat je niet weet, in wat er kan gebeuren. Het onbekende wekt veel interesse in literatuur en in het leven zelf."

Als een hartslag in de microfoon , door Clara Queraltó (Anagrama).