Streken die een explosie van kleur vastleggen; Gabriel Ramirez presenteert een tentoonstelling

De schilderijen van Gabriel Ramírez (Mérida, 1938) ontstaan ​​uit de instinctieve verkenning van licht en kiezen vaak voor een explosie van kleur. Zijn werk, dat al een halve eeuw niet meer in Mexico-Stad te zien was, is abstract van aard en bevat geen enkele schets. Het is wel geïnspireerd op de natuur en op personages uit zijn verbeelding, zoals wanneer hij de blik van een kat overneemt, een stelletje afbeeldt of een andere manier van genieten van een tuin laat zien.

Dit blijkt uit de tentoonstelling Something in the Sun , een expositie bestaande uit 38 werken (waaronder stoffen en papier), die sinds enkele dagen te zien is in Galerie 526 van het Mexicaanse Culturele Seminar, ter ere van Ramírez' 60-jarige artistieke carrière. Hier kunt u kennismaken met het licht dat van het schiereiland Yucatán komt.

Ik hoop dat dit niet de laatste tentoonstelling is, het is het meest recente wat ik heb gedaan. "Ik vond het leuk omdat ik na vele jaren eindelijk een uitweg vond uit wat me had vastgezet of verloren en zonder dat ik het besefte, kreeg ik dit resultaat", legt hij telefonisch uit aan Excélsior .

Hij geeft echter toe dat hij geen verklaring of verklaring voor zijn beeldende werk kon geven. "Ik kan niet zeggen waaruit mijn schilderijen bestaan, omdat er geen thema is. Het is slechts een voorbeeld van wat ik kan doen met schilderen, dat in principe kleurrijk is, waar geen mysterie is. Wat je in het schilderij ziet, is wat het is en er is niets meer. Er zijn dus geen interpretaties van wat dan ook en het is puur schilderkunst."

Heeft jouw werk iets met licht te maken? , wordt de kunstenaar gevraagd die medeoprichter is van de Salón Independiente en lid van de Generación de la Ruptura. “Ja, dat is een beetje het idee… omdat ik hier in Mérida woon en hier mijn werk doe, associëren ze het meteen met kleur en licht, dat is waar, want Mérida heeft een heel schone atmosfeer en de helderheid van de objecten en dingen is heel sterk, ik ben altijd heel, heel kleurrijk geweest.

De basis van mijn werk is directe kleur, zonder nuances en (waar het werk is) altijd geassocieerd met licht en kleur, hoewel de titel van de tentoonstelling er slechts één is. "Ik houd er niet van om mijn tentoonstellingen een titel te geven, maar er wordt altijd op aangedrongen en uiteindelijk komen die thema's naar voren: kleur en licht, maar ze hebben geen grotere betekenis", zegt hij.

Tot slot zegt hij dat het publiek bij abstracte schilderkunst tot meer abstracte interpretaties kan komen dan de kunstenaar zelf, “omdat ze dingen zien die de schilder niet heeft gezien en dat overkomt mij vaak, maar ik ben niet langer verantwoordelijk voor wat de toeschouwer ziet of glimpt, omdat het werk niet helemaal af is, dat wil zeggen, dit streven naar perfectie is een stomme zaak… omdat het niet bestaat,” zegt hij.

cva