Ik heb de diagnose cystocele gekregen tijdens de menopauze: wat is het, waarom ontstaat het en hoe kan het verbeterd worden?
Problemen met de bekkenbodem zijn een van de belangrijkste redenen voor een bezoek aan de gynaecoloog in Spanje zodra de menopauze is aangebroken. Vrouwen van middelbare leeftijd beginnen de gevolgen van het uitblijven van hun menstruatie te ervaren en zoeken professionele oplossingen voor problemen die , volgens onderzoek, een grote impact hebben op hun leven. Bekkenzwakte, vaginale droogheid, atrofie, urine-incontinentie en zelfs verzakkingen zijn de belangrijkste klachten na de leeftijd van 50 jaar . In dit artikel bespreken we een van de ernstigste aandoeningen die een vrouw na de menopauze kan ervaren: cystocele .
Wat is een cystocele?
Een cystocele, ook wel anterieure vaginale prolaps of blaasprolaps genoemd, is een medische aandoening die optreedt wanneer de blaas uit positie zakt en de vagina naar buiten duwt , aldus de Mayo Clinic.
De meest voorkomende klachten , die ook op het medisch portaal vermeld staan, zijn een zwaar gevoel of druk in het bekken, wat erger wordt als u hoest of voorover buigt. Het is echter ook mogelijk dat u een knobbel in het vaginale weefsel opmerkt en ziet, of dat u moeite heeft met plassen, bijvoorbeeld door het niet volledig legen van de blaas, urineverlies of een onderbroken urinestraal.
Waarom ontstaat blaasverzakking?
Het op hun plaats houden van de organen in de buik en het bekken, zoals de darmen, de blaas en de baarmoeder, is grotendeels afhankelijk van de spieren, banden en ander bindweefsel , die samen de bekkenbodem worden genoemd. Als dit verslapt , begint de steun te verslappen, waardoor de organen door hun eigen gewicht bezwijken en zo druk uitoefenen op het intieme gebied van de vrouw.
Hoewel het verstrijken van de tijd een van de oorzaken is van deze verzwakking, kunnen de bekkenbodemspieren ook hun spierspanning verliezen door trauma of langdurige inspanningen . De duidelijkste voorbeelden zijn vaginale bevallingen, maar ook obesitas, persen bij de stoelgang (vooral bij vrouwen met constipatie) of chronische hoest.
Volgens de National Institutes of Health in de Verenigde Staten classificeren professionals een cystocele in gradaties, afhankelijk van de mate van betrokkenheid.
- Graad 1: Dit is de mildste vorm en vereist geen chirurgische ingreep.
- Graad 2: Het probleem is meestal matig, omdat de afdaling al tot aan de vaginale opening reikt.
- Graad 3: Dit is een ernstige situatie, aangezien de blaas en/of vaginawand uit het lichaam puilen.
Afhankelijk van de mate van cystocele bij de vrouw, kan deze op verschillende manieren behandeld worden. In de ernstigste gevallen en wanneer de gezondheidstoestand of persoonlijke voorkeuren het toelaten, adviseren professionals een chirurgische behandeling.
Wanneer het probleem echter asymptomatisch of zeer mild is , is het beter voor vrouwen om geen operatie te ondergaan. Deze kan, net als elke andere operatie, andere complicaties met zich meebrengen, zoals een slechte genezing. Fysiotherapiebehandelingen kunnen daarom de oplossing (en ook preventie) zijn .
De bekende Kegeloefeningen helpen de bekkenbodem te versterken , dus een optimale spierspanning zorgt ervoor dat de organen goed ondersteund worden. Er zijn ook vrouwen die liever een vaginaal pessarium gebruiken om de wanden van de blaasholte te ondersteunen en te voorkomen dat de blaas inzakt. Therapeutische Pilates-oefeningen die zich richten op de bekkenbodem, zoals hypopressives of gluteal bridges, dragen ook bij aan het versterken van een groter gebied.
20minutos
