Een officier van justitie onthult hoe pedofielengroepen opereren in online games en sociale netwerken.
Een meisje komt een huis binnen dat ze niet kent, omdat een paar seconden daarvoor iemand haar uitnodigde die zei dat hij/zij van haar leeftijd was. Een jongen gaat om met een vreemde die van dezelfde spelletjes en muziek houdt, en misschien is hij net als hij verdrietig of boos op zijn ouders. Dit alles is het internet, een plek vol risico's. En wij volwassenen moeten kinderen vertellen dat wat ze op straat niet zouden doen, ze ook niet in de virtuele wereld zouden moeten doen. We moeten ze uitleggen wie ze kunnen tegenkomen en wat er met hen kan gebeuren.
De metafoor en de tekst zijn van Tomás Vaccarezza. Hij is verantwoordelijk voor het Openbaar Ministerie nr. 17 van Buenos Aires, gespecialiseerd in computercriminaliteit, en ontvangt LA NACION op zijn kantoor, waar hij niet veel tijd doorbrengt. Onderzoeken in het veld, het leiden van processen tegen pedofielen en het begeleiden van veiligheidstroepen bij invallen nemen vrijwel hun hele werktijd in beslag.
Vaccarezza heeft 27 jaar ervaring in het rechtssysteem en is al 15 jaar toegewijd aan het onderzoeken van misdaden gepleegd door volwassenen tegen de seksuele integriteit van meisjes, jongens en adolescenten . Dit interview is net begonnen als hij een telefoontje krijgt waarin hem wordt verteld dat er een inval heeft plaatsgevonden en dat er mogelijk een online kindermisbruiker is gearresteerd. Te midden van alle onrust legt hij uit hoe deze criminelen te werk gaan en heeft hij ook bemoedigend nieuws: hoewel het aantal gevallen van kinderintimidatie toeneemt, ziet hij dat het aantal geleidelijk afneemt "dankzij digitaal onderwijs op scholen en informatie in de media."
Maar hij waarschuwt meteen: de risico's waaraan kinderen worden blootgesteld, zijn vooral cyberpesten of grooming, dat in CABA tussen 2022 en 2024 met bijna 21% is toegenomen, en de misdaden van distributie, verspreiding en productie van afbeeldingen van seksuele uitbuiting van kinderen, die duidelijk toenemen, niet alleen in CABA maar in het hele land: "Argentinië is een grote consument van dit materiaal in vergelijking met andere landen, wat zorgwekkend is omdat het een indicatie is van het grote aantal pedofielen in het land."
−In een tijdperk waarin kinderen gemiddeld vanaf 9 jaar toegang hebben tot een mobiele telefoon , wat is de belangrijkste manier waarop pedofielen en kinderlokkers contact opnemen met kinderen?
−Het risico is multidirectioneel. Ze beginnen spelletjes te spelen zoals Roblox, op de Play; op sociale netwerken, zoals Instagram of TikTok; of op elk platform waar toegang is tot een chat. De pedofiel op het web vist niet met vliegen, maar met dynamiet. Tegenwoordig zijn ze te vinden op allerlei apps en kunnen ze tientallen mensen tegelijk lastigvallen.
−Werkt u gewoonlijk volgens een specifiek patroon?
−Ze doet zich voor als een jongen en raakt langzaam met hem bevriend, met de bedoeling hem later om intieme of seksuele afbeeldingen te vragen. Het kan leiden tot een ontmoeting en mishandeling. Het gebeurt ook vaak dat het een onderdeel is van de wereld van het kind. Het is bijvoorbeeld een leraar, een psycholoog of een coach die contact begint te leggen in de virtuele wereld, bijvoorbeeld met als excuus om een online gamegroep te vormen.
-Wat is de manier waarop ze de jongen kunnen dwingen te doen wat ze vragen?
−Het meest voor de hand liggende is om hem te vertellen dat als hij niet doorgaat met het sturen van intieme afbeeldingen, hij het aan zijn ouders zal vertellen of de afbeeldingen zal delen met zijn vriendengroep. Omdat het waarschijnlijker is dat een vriend van die persoon een vriendschapsuitnodiging heeft ontvangen. En die vriend, die ziet dat die persoon een vriend van zijn vriend is, accepteert hem. In alle gevallen moet men beseffen dat de jongen altijd het slachtoffer is.
−En hoe zit het met de nieuwe platformen die opkomen? Onlangs werd er gesproken over OmeTV , een platform waar kinderen willekeurige videogesprekken kunnen voeren met gebruikers van over de hele wereld. Kunnen bedrijven verplicht worden om strengere filters in te stellen om te voorkomen dat kinderen of adolescenten toegang krijgen tot of controle krijgen over wat er op deze platforms gebeurt?
−We moeten voortdurend op de hoogte blijven van alles wat er nieuw is, maar de waarheid is dat er hier een probleem is tussen de privacy die bedrijven hun klanten bieden en het feit dat kinderen platforms gebruiken die niet voor hen zijn ontworpen en dat ze liegen over hun leeftijd om ze te kunnen gebruiken. Naast de medewerking die we van bedrijven vragen, moeten ouders dus ook alle filters voor ouderlijk toezicht installeren op de apps die ze kunnen gebruiken. Bekijk zelfs hun netwerken en met wie ze contact opnemen. Dat is geen aanval op hun privacy, maar een bescherming ervan. Het is ook belangrijk om met hen te praten en hen duidelijk te vertellen welke risico's ze lopen als ze met vreemden in contact komen en hoe deze vreemden te werk gaan.
−Is het in de meeste gevallen het kind dat de ouders waarschuwt, of zijn het de ouders die ontdekken dat het kind gepest wordt?
-Meestal zijn het oudere broers of zussen die het ontdekken, niet de ouders. En als een ouder het ontdekt, is dat vaak toevallig, omdat het kind de computersessie open heeft laten staan. En ze zijn altijd verrast.
−Geven kinderen signalen wanneer ze worden lastiggevallen en gepest?
−Wanneer de intimidatie langere tijd duurt of wanneer er sprake is van een vorm van mishandeling, worden zij zwaarder getroffen. Ze lijken teruggetrokken, nerveus, zeer geïsoleerd en verdiept in hun mobiele telefoon. Ouders zien deze symptomen vaak, maar dan is het al te laat. Daarom zijn preventie en het altijd melden belangrijk.
−Welke stappen moet een volwassene in deze gevallen ondernemen?
−Dien altijd een klacht in, verwijder geen bewijsmateriaal, gesprekken of afbeeldingen en vermijd contact met de trimsalon, zodat deze niet merkt dat een volwassene hem of haar heeft opgemerkt. Als hij namelijk zijn profiel verwijdert van het netwerk waarmee hij contact heeft opgenomen met de jongen, kan het platform ons zijn gegevens niet geven.
−Wat gebeurt er nadat de klacht is ingediend?
−Alle klachten worden onderzocht. Wij vragen alleen dat gezinnen de mobiele telefoon van het kind meenemen of de manier waarop de contacten tot stand zijn gekomen, zodat wij een kopie van het materiaal kunnen maken. Misschien, afhankelijk van de zaak, zal de jongen moeten getuigen voor de Gesell Kamer, maar we proberen alle bewijzen te hebben om dat te vermijden. In principe proberen we ervoor te zorgen dat de families, naast het verrichten van arrestaties, precies weten wat er is gebeurd en hoe het is gebeurd. Daarnaast biedt de Dienst Hulp aan Kinderen en Adolescenten (ANNAVI) psychologische ondersteuning en begeleiding aan gezinnen.
-In hoeverre werken de platforms samen?
−Meestal bieden ze hulp en voorzien ze ons van IP-adressen, zodat wij kunnen bepalen met welke gebieden ze verbinding hebben gemaakt. Vervolgens worden een aantal maatregelen genomen waarbij open bronnen worden geanalyseerd, zoals uw Facebookprofiel en het telefoonnummer waaraan dat is gekoppeld. We hebben programma's die gegevens met elkaar vergelijken en zo informatie verkrijgen over waar ze verbinding mee maken, wat ze doen, met wie ze nog meer contact hebben en wie hun familieleden zijn. Soms bevinden veel van deze trimmers zich in het buitenland, en dan zou je willen dat de internationale samenwerking beter zou verlopen.
-Wat is het probleem dat zich in deze gevallen voordoet?
−Als we bijvoorbeeld vaststellen dat de dierenverzorger in Mexico woont, kunnen we het onderzoek niet anders dan naar dat land sturen. Maar wat dat Openbaar Ministerie doet, weten we niet. We verzekeren de families dat ze wel weten hoe de gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, maar meer ook niet. Het is iets waar aan gewerkt moet worden.
−Wat gebeurt er vervolgens met de intieme beelden die een jongen deelt met degene die hem lastigvalt? Stoppen ze met circuleren?
−Nee, helaas is het waarschijnlijker dat de trimmer het al aan anderen heeft doorgegeven, omdat hij altijd in een netwerk opereert en materiaal uitwisselt. Wat wij doen, is een internationale organisatie die deze beelden op sociale media bijhoudt, op de hoogte stellen dat het kind of de jongere al beschermd is en dat de zaak bij de rechter is aangespannen.
-Hoeveel zinnen zijn er gemiddeld per jaar?
−Gemiddeld, en afhankelijk van de aard van de misdaden, komen we op ongeveer 80 gevallen per jaar. De straf die een groomer krijgt, varieert doorgaans van zes maanden tot vier jaar gevangenisstraf, afhankelijk van de aard van de intimidatie en de schade. Wanneer er sprake is van misbruik, worden er straffen opgelegd. Er is een geval bekend van een man die tot 20 jaar gevangenisstraf werd veroordeeld. En dan was er nog het geval van een karate-leraar, een vader, die in Las Cañitas woonde. Hij intimideerde en mishandelde. We zijn een onderzoek gestart bij het Openbaar Ministerie en dat is geëindigd bij de nationale rechtbank, die hem heeft veroordeeld tot 40 jaar gevangenisstraf. Misdrijven tegen de seksuele integriteit, waarbij intieme afbeeldingen van kinderen worden verspreid of geproduceerd, kunnen worden bestraft met gevangenisstraffen van vier tot acht jaar. Als er sprake is van productie, kan er misbruik plaatsvinden en dan is de straf zwaarder.
−Wat is het profiel van degenen die deze verschillende misdaden plegen?
-Het overgrote deel bestaat uit mannen. Het aantal vrouwen is klein. Wat hun kenmerken betreft, is er geen specifiek profiel: het zijn mannen tussen de 20 en 80 jaar oud; Het kan gaan om vaders, professionals, werklozen, studenten of alleenstaanden die alleen of bij hun ouders wonen.
-Wat is de snelst groeiende misdaad?
−Misdaden die te maken hebben met de distributie, verspreiding of productie van seksueel materiaal van kinderen, waarbij een foto wordt gemaakt of een minderjarige wordt opgenomen, nemen toe. In deze gevallen, die misdaden tegen de seksuele integriteit zijn, kan er wel of geen sprake zijn van misbruik. Wij ontvangen deze meldingen via contactkanalen van het Openbaar Ministerie, andere instanties en het overgrote deel via een niet-gouvernementele organisatie in de Verenigde Staten, het National Center for Missing and Exploited Children. Volgens de federale wetgeving van dat land moeten digitale bedrijven als Google, Instagram en andere materiaal met seksuele uitbuiting van kinderen dat ze op hun platforms aantreffen, naar die NGO sturen. Vervolgens stuurt de organisatie deze meldingen door naar de landen waar het materiaal is gemaakt of uitgewisseld.
−Hoeveel van deze afbeeldingen zijn geïdentificeerd als afkomstig uit ons land of verspreid in ons land?
−Vorig jaar werden er door die NGO 120.000 klachten naar het land doorgestuurd, wat zorgwekkend is omdat het impliceert dat er ongeveer 100.000 of meer pedofielen in Argentinië zijn. Dat zou neerkomen op gemiddeld 1035 afbeeldingen per dag. Hoewel er niet veel van wordt geproduceerd, wordt elk geval geanalyseerd, omdat het doel is om kinderen te redden van de mishandeling waar ze mogelijk onder lijden. Van deze 2.200 afbeeldingen hebben we een filter toegepast, omdat sommige memes kunnen zijn of tientallen jaren oud kunnen zijn. We hebben ze allemaal onderzocht. Wij sturen er ongeveer 13.200 naar de provincies.
−Zit er altijd misbruik achter de verspreiding van afbeeldingen?
−Veel afbeeldingen zijn mogelijk gehasht . Dit betekent dat ze al enige tijd geleden door veiligheidsdiensten over de hele wereld zijn gedetecteerd en dat er een soort unieke digitale identificatiecode aan is toegekend om ze te onderscheiden van afbeeldingen die mogelijk niet zijn gepubliceerd. Deze nog niet eerder gepubliceerde afbeeldingen worden direct doorgestuurd voor onderzoek. Dit betekent namelijk dat degene die de afbeeldingen deelt, ze ook heeft gemaakt en dat er sprake is van aanhoudend misbruik. Maar de waarheid is dat dit land meer consumeert dan het produceert.
−Gezien de opkomst van kunstmatige intelligentie en de toename van cyberpesten onder kinderen, zijn er nieuwe manieren ontstaan om de online veiligheid van kinderen in gevaar te brengen. Ziet u een juridisch hiaat dat u ervan weerhoudt om onderzoek te doen, misbruik te voorkomen en, in het geval van volwassenen, te vervolgen?
−Digitale intimidatie, het ongeoorloofd delen van afbeeldingen en identiteitsdiefstal worden nu als misdrijven beschouwd, hoewel ze mogelijk wel als strafbare feiten zijn aangemerkt, zoals in sommige delen van de wereld is gebeurd. Minderjarigen jonger dan 18 jaar zijn niet aansprakelijk voor alle gevallen van overtredingen. Voor misdaden waar een gevangenisstraf van meer dan twee jaar op staat, zijn personen ouder dan 16 jaar al strafbaar. Daarom is het bestraffen van pesten via digitale media complex, omdat de daders minderjarig zijn en het een overtreding is, ongeacht de interventie die we samen met ANNAVI of de Voogdijadviesraad kunnen ondernemen. Bij de productie en verspreiding van afbeeldingen is er sprake van misbruik, kindermishandeling of verspreiding van afbeeldingen van seksuele uitbuiting van kinderen. Als een jongen van 16 jaar of ouder afbeeldingen verspreidt waarop hij seks heeft met een 14-jarig meisje, is hij strafbaar voor dat feit. De strafmaat is in dergelijke gevallen namelijk hoger dan 3 jaar. Maar als de jongen jonger is dan 16, is het niet strafbaar.
−En welke antwoorden geeft u in die gevallen aan de ouders?
−Net als bij cyberpesten of het verspreiden van afbeeldingen zonder toestemming, wordt een andere aanpak voorgesteld, een die geen beroep doet op het strafrechtsysteem. Het Bureau Voogdijadvies grijpt hierbij in en er is een wet [ 223 ] bij het Ministerie van Onderwijs die vereist dat scholen in dergelijke gevallen ingrijpen via een protocol. Ouders kunnen het probleem via de school melden, of eventueel via het Ministerie van Onderwijs. De rol van de school is in deze gevallen cruciaal.
−Is het in andere, niet-geclassificeerde gevallen moeilijk om een misdaad tegen minderjarigen te onderzoeken?
−In gevallen die vrij nieuw zijn, zoals de gevallen waarin naaktfoto's worden gecreëerd met behulp van AI en waarin het gezicht van een minderjarige wordt gebruikt, zijn wij van mening dat de seksuele integriteit van die minderjarige eveneens in gevaar is, aangezien de enige die weet dat zij het niet is, zijzelf is. In dat geval kaderen we het in de distributie van beelden, maar we hebben nog geen definitieve oplossingen, hoewel we het op deze manier hebben opgelost. Wanneer dit gebeurt tussen leeftijdsgenoten, minderjarigen en personen die niet verantwoordelijk zijn of jonger zijn dan 16 jaar, raden wij altijd aan om het te melden. Zo willen we uitsluiten dat er een volwassene achter de creatie van deze afbeeldingen zit.
lanacion
