Doen of niet doen, dat is de vraag.
Wie niet wil werken, moet niet eten.
Populair spreekwoord
Zolang je ademt, kun je niet ‘niets doen’. Als je daar zit, naar de muur staart en nadenkt over de onsterfelijkheid van de krab, doe je al iets. Iets anders is dat dit niet overeenkomt met het maatschappelijke concept van productiviteit of nut. Dit concept is het gemiddelde van wat je wel of niet doet en dus van wel of niet belangrijk, verantwoordelijk, geaccepteerd, wenselijk en/of succesvol zijn.
De werkelijkheid is dat het allemaal neerkomt op het populaire spreekwoord dat onze motto vormt. Ondersteuning wordt voor ons een last. Daarom bestaan er parameters als zelfredzaamheid, bijdrage, samenwerking, etc. Maar er zijn ook maatschappelijke overtuigingen die onnodige druk uitoefenen. Laten we naar ze toe gaan.
Op de werkvloer bestaat er een syndroom dat productiviteitsontsteking wordt genoemd: de drang om altijd maar met iets bezig te zijn, tot we uitgeput raken, en steeds meer activiteiten toe te voegen aan de taken die we nog niet af hebben of nog niet eens begonnen zijn; Dat wil zeggen dat we de taken die nog moeten worden uitgevoerd, moeten opstapelen, omdat dat de garantie biedt dat we ‘productief’ blijven.
Maar als we alleen zijn, of met onze familie, weten we niet wat we met onszelf aan moeten. Er zijn twee redenen: ten eerste voelen we ons schuldig. Zodra we ons op ons gemak beginnen te voelen, komt er een gedachte op die ons vertelt dat we tijd verdoen of dat ontspannen verkeerd is als er zoveel dingen te doen zijn. Vervolgens raken we van streek. In de tweede plaats weten we niet wat we moeten doen buiten de omgeving waarin we ‘productief’ zijn; We zijn dus als een vis op het droge, volkomen vreemd en ongemakkelijk, bijna verstikkend in ons eigen persoonlijke leven en heel, heel ver verwijderd van de intimiteit die we zo diep verlangen met onze dierbaren.
Laten we het productiviteitssyndroom nu eens vertalen naar het algemene concept van nut, dat op iedereen van toepassing is, of we nu werken of niet. Wie kent de uitdrukking "doe iets nuttigs" niet? Voor uw familie, uw partner, uw vrienden en de mensen om u heen is het verboden om nutteloos te zijn in het leveren van werk, geld of welke inspanning dan ook die u waardig maakt voor uw levensonderhoud.
Als studenten moeten we goed presteren op school; Als leveranciers, gidsen en autoriteiten in eigen land moeten wij het voorbeeld geven. Je ziet hoeveel volwassenen niet over jeugdtrauma’s heen kunnen komen die veroorzaakt zijn door verwaarlozende, verslaafde, gewelddadige of afwezige ouders en ze rechtvaardigen hiermee hun eigen fouten. Als jullie een stel zijn, moet het wederzijds zijn. Als je een vriend bent, moet je er zijn wanneer je nodig bent. Kortom, we hebben een hoop paradigma's over het nut van mensen, die niet helemaal onterecht zijn, maar wel proportioneel.
Proportie is alles. Om een paar voorbeelden te noemen: je kunt niet proberen om altijd productief te zijn of er zelfs maar productief uit te zien als er geen balans is tussen efficiëntie en effectiviteit; Je kunt geen goede kostwinner zijn als je niet begrijpt waarom we moe zijn en tijd voor onszelf nodig hebben. Maar je kunt niet leven tussen productiviteit en isolatie, want onze dierbaren hebben ons nodig, en wij hebben hen nodig.
Zonder het idee van evenwicht zal het voor ons heel moeilijk zijn om te genieten van het leven zoals het is en zoals het zich aandient. Wij zullen de behoefte voelen om het voortdurend te controleren. Soms moeten we met lege handen achterblijven om dit te begrijpen. Het is tijd om de manier waarop we leven te heroverwegen, ons aan te passen en ons te ontwikkelen op economisch, psychologisch, relationeel en spiritueel vlak.
Deze aanpassing houdt in dat we afstand nemen van extremen, van productivitis en utilitis, maar ook van luiheid en ledigheid. Die zijn niets meer dan de kinderachtige eis dat anderen voor ons zorgen, wie dat ook mogen zijn, inclusief onze medeburgers en de overheid.
Deze eis dat "zij die schuldig zijn" het probleem voor ons oplossen en dat zij die dat niet zijn, daarvoor moeten betalen, zorgt ervoor dat we chagrijnig en gefrustreerd blijven terwijl we proberen het op te lossen. Diep van binnen haten we het namelijk.
@F_DeLasFuentes
24-horas
