De Mont Saint-Michel in Zuid-Frankrijk, die weinigen kennen en die een werelderfgoed is

De imposante abdijvesting van Mont Saint-Michel in Normandië, Frankrijk, verrijst in een brede baai waar de Atlantische Oceaan de monding van de Couesnon ontmoet. Het kleine eiland herbergt de abdij en een middeleeuws dorp.
UNESCO heeft dit unieke architectonische complex in 1979 erkend als werelderfgoed. Duizenden toeristen trekken jaarlijks naar Mont Saint-Michel om deze plek te verkennen, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 10e eeuw, toen benedictijner monniken er arriveerden.
Het gebouw groeide in de loop van de volgende eeuwen en creëerde een romaanse abdij met drie verdiepingen en talloze extra ruimtes , zoals provisiekamers, keukens, eetkamers, cellen en kamers voor de armen. In de 13e eeuw, onder belegering door de Bretons , Normandiërs en Engelsen, werd de vesting voltooid.
Interessant genoeg staat er vlak bij de Pyreneeën nog een religieus bouwwerk, gebouwd op de top van een berg die vaak de "Mont Saint-Michel van het Zuiden" wordt genoemd. Er komen weliswaar minder toeristen, maar het is zeker de moeite waard.
Saint Bertrand de Comminges heeft prachtige middeleeuwse gebouwen. / Foto: Lourdes Tourism.
Het stadje Saint-Bertrand de Comminges lijkt tussen hemel en aarde te zweven. De muren smelten samen met de rotsen en de smalle straatjes staan vol vakwerkhuizen. Maar voordat je naar boven klimt, is het de moeite waard om twee keer te stoppen.
Een bezoek waard zijn de ruïnes van de archeologische vindplaats Lugdunum-Convenae . De stad, gesticht in de 1e eeuw voor Christus, bloeide tot de invallen van de barbaren in 585.
Hier kunt u het forum, het oude theater, de thermale baden en het plein met zijn portiek zien. Het is vermeldenswaard dat er momenteel opgravingen plaatsvinden , dus er zullen in de toekomst waarschijnlijk meer ruïnes te ontdekken zijn.
Ook daaronder ligt de basiliek van Saint Just de Valcabrére, omgeven door een landschap dat doet denken aan Toscane in Italië . Deze UNESCO-werelderfgoedlocatie is dankzij haar eenvoud een van de mooiste romaanse kerken in de regio.
Saint Bertrand de Comminges: Kathedraal Saint Marie, 12e eeuw./ Image Toerisme Haute Garonne.
Hoewel de geschiedenis van Saint-Bertrand de Comminges meerdere tijdperken beslaat, bereikte de stad haar hoogtepunt in de middeleeuwen. Een bewijs hiervan is de imposante kathedraal Sainte-Marie, die het dorp en de omgeving domineert. Deze kathedraal staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is een absolute must-see.
Een meesterwerk van romaans-gotische kunst, voorafgegaan door een boog, de kathedraal trekt allereerst de aandacht door "de reeks robuuste steunberen en luchtbogen die , toegevoegd in de 14e en 15e eeuw, het een gespierd en defensief uiterlijk geven", schrijft een artikel in National Geographic.
Hij voegt toe dat "de imposante klokkentoren van 33 meter, nu een unieke donjon, het kleine landelijke silhouet van Comminges domineert als een ruw bakstenen baken dat bijna een millennium lang pelgrims de weg heeft gewezen."
In 1998 nam UNESCO dit monumentale complex op de Werelderfgoedlijst op als onderdeel van de Routes naar Santiago de Compostela in Frankrijk.
" Eeuwenlang zijn de stad en haar kathedraal een belangrijk knooppunt geweest voor pelgrims die de route van Piëmont naar Santiago de Compostela (Spanje) afleggen. Ze boden een fysieke en spirituele toevluchtsoord langs hun weg", aldus het tijdschrift.
De kathedraal is tevens een mengelmoes van bouwstijlen: de romaanse stijl uit de 12e eeuw, die te zien is aan de westelijke voorgevel en het prachtige portaal; de zuidelijke gotische stijl uit de 14e eeuw, die werd gepromoot door Bertrand de Goth (de latere paus Clemens V); en de renaissance-elementen uit de 16e eeuw.
"Het contrast tussen de soberheid van de buitenkant en de rijkdom van het interieur is opvallend. Het licht dat door de eeuwenoude glas-in-loodramen filtert, creëert caleidoscopische effecten op de vloer. Het enkele schip ontvouwt zich als een bijna bovennatuurlijke ruimte met muren bekleed met marmer en hergebruikte Romeinse ruïnes", beschrijft National Geographic.
Clarin