Tennis: Italië jaagt op eerste Hopman Cup in Bari: iedereen is gek op Cobolli.

Flavio Cobolli is de grote winnaar van de Hopman Cup 2025, die voor het eerst naar Italië komt en, wederom een primeur, de Azzurri ziet strijden om de eindzege. Hij won voordat hij vanavond voor de derde keer in vijf dagen de baan op ging. Maar hij won niet omdat hij hier, in de Fiera del Levante, verscheen met het prachtige visitekaartje van een kwartfinale op de "tempel" van Wimbledon, inclusief een fantastische strijd tegen een tennislegende als Nole Djokovic. Noch omdat het grasseizoen hem naar de top 20 van de wereld katapulteerde, een prestatie die niet velen in de lange geschiedenis van het Italiaanse tennis hebben verdiend. Cobolli maakte het verschil met zijn houding, met de manier waarop hij dit avontuur benaderde. Vanaf de eerste seconde dat hij in Bari aankwam, was het duidelijk dat hij hier niet uit "plicht" was. Hij beschouwde het als een missie om het Azzurri-shirt te verdedigen, altijd en ongeacht de omstandigheden. Respect voor gemaakte afspraken, de heiligheid van een handdruk. Flavio was een ware drijvende kracht achter het evenement, zowel op als naast het veld.

Puglia voelt voor hem een beetje als thuis. En hij heeft het niet verborgen, integendeel. "Dit land is me bijzonder dierbaar", zeggen de Toscaanse tennisser, die nu door adoptie Romein is, uit het hart. "Omdat ik hier zoveel vakanties heb doorgebracht met mijn familie (in Gallipoli, om precies te zijn, red.) en ik hier een toernooi heb meegemaakt dat me altijd bij zal blijven: het Open in Selva di Fasano. Mijn vader Stefano (een voormalig internationaal tennisser, red.) speelde het, en ik herinner me mijn eerste ontmoetingen met een racket in Fasano. Sterker nog, ik heb de kans niet laten liggen om terug te keren naar Selva en die fantastische momenten opnieuw te beleven. Deze mensen weten hoe ze warmte moeten uitstralen. Ik twijfelde er niet aan dat zij de extra man zouden zijn in deze wedstrijden. Lucia en ik hebben er allebei alles aan gedaan en we willen onze overwinningen delen met dit fantastische publiek, dat, ik weet zeker, ook op de dag van de finale groot en enthousiast zal zijn."

Cobolli is ook een bijzondere man. Hij is een beroemde atleet, waarschijnlijk voorbestemd voor de top 10, maar zijn ogen zijn nog steeds die van eenvoud, altijd en in alle opzichten. Ambitieus, ja. Maar nederig, zoals alleen goede mensen kunnen zijn. Hier in Bari, laatst, toonde Flavio ons ook zijn gevoeligheid. Zijn "stijl" ook. Na het winnen van het beslissende punt tegen Frankrijk stond Cobolli op het centercourt, met de microfoon in de hand, en nam de rol van emotionele leider op zich. Een eerbetoon aan een kampioen als Gasquet, die het publiek opriep tot een verdiende ovatie. Wat een kracht, die Fransman. Een lust voor het oog. "Ik heb hem altijd bewonderd, een inspiratiebron voor iedereen met zijn talent. En bovendien een uitzonderlijk persoon," dacht de Italiaan. Toen kwam de apotheose. "Dat ik hier vandaag sta, dat ik vandaag een professionele tennisser ben, is te danken aan die man op de tribune. Zijn naam is Fabio Fognini," zei Flavio, terwijl zijn ogen zich vulden met tranen voordat hij in een zoete huilbui uitbarstte. "Hij is altijd een bron van inspiratie geweest, hij was een idool voor mij," en de centercourtspeler in de Fiera barst los in een voetballied dat de ontspannen "Fogna" tussen zijn kinderen en zijn vrouw Flavia Pennetta, eveneens een ware legende van het Italiaanse tennis, doet schudden. Het is een waarlijk emotioneel moment. Achter deze balgooimachines zitten mannen met inhoud. En Cobolli is in die zin al op een deugdzaam pad. De buurjongen die het publiek in vervoering brengt zonder ooit zijn "evenwicht" en gevoel voor verhoudingen te verliezen. Flavio, de Italiaan die nu getatoeëerd staat in de harten van de fans. Vanaf morgen, hier in Puglia, zullen velen hem "vergezellen" in de droom van elke atleet: Grand Slams winnen en streven naar "adel".

Italië is een "team". Van de Davis Cup tot de "Billie Jean King Cup", tot aan deze "Hopman Cup", die, ongeacht de uitslag van de finale van vandaag (die om 17:30 uur begint met de wedstrijd tussen Bronzetti en Andreescu, gevolgd door Cobolli tegen Auger Aliassime en, last but not least , de gemengd dubbel die beslissend zou kunnen zijn), voorbestemd is om zijn stempel te drukken, tot groot genoegen van Tennium en de ITF, de handtekeningen van een vijfdaags evenement vol betekenis. Cobolli en Bronzetti begonnen op een goede basis. Namelijk een al sterke relatie. Vrijdagavond was alles te zien op de baan. Van de glimlachen tot de medeplichtigheid. Flavio bijna beschermend, Lucia bereid om te pushen om de taak aan te kunnen, zelfs de versnellingen van de super Gasquet. Italië is nu een voorbeeld voor de wereld. En niet alleen dankzij die "kannibalistische" Sinner. Wij zijn nu een rolmodel. Iedereen kijkt naar ons, en het is een fantastisch gevoel. Ja, de Azzurri zijn vandaag weer favoriet. Natuurlijk, er wordt gerend en gejaagd, gevallen en weer opgestaan. Maar vandaag speelt Italië om te winnen. In een zomer die al zijn zinnen heeft gezet op Amerikaanse hardcourtbanen. Het wordt zeker een bruisend seizoen. Met de Italiaanse vlag weer in de aanslag.