Rood-Witten over de hele wereld: Marco uit Japigia komt naar Dublin om de wedstrijden van Bari in de pub te bekijken.

Van de gemeentelijke zwembaden van Bari (op een steenworp afstand van het Stadio della Vittoria – let op, dat detail zal van pas komen) naar Dublin kan soms een kleine stap zijn. "Ik werkte in het zwembadstadion en een collega van mij vertrok naar Ierland voor een cursus Engels. Ik ging er ook heen en volgde de cursus, alleen keerde hij terug naar Bari, terwijl ik er nog steeds ben. Ik kom bijna toevallig uit Bari, Ierland."

In zijn koffer draagt ​​hij vele dromen en plannen, maar ook een grenzeloze (en aanstekelijke) liefde voor Bari. Zozeer zelfs dat de 42-jarige Marco Schirone uit de wijk Japigia in 2015 de Bari Club Dublino biancorossa oprichtte. Voor de duidelijkheid. De club, die deel uitmaakt van de organisatie "Bari Siamo Noi" (Bari Wij Zijn), heet nog steeds zo, ook al woon ik al een paar jaar op het platteland, op 70 kilometer van de Ierse hoofdstad. Maar wanneer het kan, vooral als de tijd en de tv-rechten het toelaten (met Bari in de Serie B is het lastiger om de wedstrijden te volgen), komen wij, de Ierse inwoners van Bari, samen in een pub (waar anders in Ierland... red.) om ons favoriete team aan te moedigen. Voor mij en de andere leden voelen die 90 minuten als thuis. We zijn met een stuk of tien, minder dan een voetbalteam... Hier komen er wat mensen aan en gaan er wat weg. Het aantal actieve leden varieert, maar zelfs degenen die Ierland verlaten, zoals onze vriend Nino uit Terlizzi die onlangs naar Sydney is verhuisd, blijven lid van de club.

Zijn passie voor Bari gaat ver terug, en voor Schirone is die dubbel zo waardevol, praktisch als een uitoverwinning, aangezien zijn familie voor de helft uit Turijn bestaat, "Juventus-fans", legt hij uit. In de jaren dat de Bianconeri alles wonnen, was het echt moeilijk om te zeggen: "Nee, dank je wel. Ik heb voor Bari gekozen en niet voor Juve." "De eerste wedstrijd die ik live zag was Bari-Sampdoria, gespeeld in het Della Vittoria-stadion. Het was 1988, en ik was onder de indruk van de Curva Nord, de vlaggen, de gezangen, de passie, het ongelooflijke gejuich. Op dat moment zei ik tegen mezelf: 'Die kleuren zullen ook voor altijd van mij zijn.'"

Toen de stadionsluiting ondraaglijk werd, begon Schirone naar wedstrijden van St. Patrick Athletic te kijken, in de Ierse semi-professionele competitie. Het was geen willekeurige keuze. "Ze waren ook rood-wit... en ze speelden dicht bij huis: ik verscheen in het stadion met een Bari-sjaal, zodat ik er zeker van kon zijn dat ik niet de verkeerde kleuren droeg... Ik maakte deel uit van een groep Ierse fans; voor hen was het geweldig om een ​​buitenlander hun favoriete team te zien supporteren." Het resultaat: "Ik werd fan van St. Patrick en zij werden fan van Bari." Het kon niet meer op elkaar lijken...

"Toen ik in Bari woonde, ging ik altijd naar het stadion. Ik was ook erg actief tijdens uitwedstrijden met de Japigia '080'-groep," voegt Schirone eraan toe. En als we hem vragen met welke speler hij het meest verbonden is, komt de ultramentaliteit weer boven: "Niemand, want spelers komen en gaan, maar het shirt blijft, dat is het enige dat telt." Maar kunnen we een uitzondering maken? "Ik kan het niet laten om Ingesson, Protti en Maiellaro te noemen, en meer recent Cassano," de laatste niet alleen op voetbalgebied, maar ook vanwege een heel bijzondere gebeurtenis met een diep persoonlijke betekenis. "Ik was in San Nicola op 18 december 1999, toen hij dat prachtige doelpunt maakte tegen Inter in de regen. Het was een bijzondere avond, vooral omdat het de verjaardag van mijn vader was en ik met hem in het stadion was, een zeldzame gelegenheid om een ​​wedstrijd met hem live te zien." De andere uitzondering op de regel betreft een rood-wit seizoen, waaraan hij bijzonder gehecht is: "Ventura's Bari heeft me echt geraakt, en met het team in de Serie A was het veel makkelijker om de wedstrijden vanaf hier te bekijken."

En vandaag? "Als fan hoop ik natuurlijk, net als iedereen, dat Bari snel terugkeert naar de Serie A, maar met de deal met meerdere eigenaren, waar ik fel tegen ben, is promotie lastiger. Ik ben in ieder geval erg blij met de komst van meneer Caserta, een uitstekende trainer die verstand heeft van voetbal, zoals we hebben gezien in de eerste twee competitiewedstrijden. Daar waren naar mijn mening momenten van goed spel, en dat geeft ons hoop als het team goed is samengesteld."

Marco, die voor LinkedIn werkt, woont samen met zijn Ierse partner ("We gaan volgend jaar trouwen!"). Het stel heeft een dochter en een zoon uit de vorige relatie van de vrouw. "Ze weet dat als Bari speelt, we pas na de wedstrijd kunnen uitgaan..." Wat je echter nooit moet doen, is hem vragen te kiezen tussen Guinness en Peroni, een bierderby die hij zich eigenlijk niet prettig voelt om te voorspellen. "Laten we zeggen Guinness in Ierland en Peroni in Bari..." Eén op één, en de bal ligt in het midden...