Frankrijk zegt nee tegen hotels alleen voor volwassenen: het debat over kindvrije vakanties

Absolute stilte bij het zwembad, geen plotselinge plonsen, geen kinderen die tussen de tafels door rennen tijdens het ontbijt. Dat is de belofte van 'adults only'- of 'kindvrije' hotels , etablissementen die elders – met name in Italië en Spanje – een trouwe aanhang hebben, maar in Frankrijk een verhit politiek en maatschappelijk debat aanwakkeren.

De controverse werd aangewakkerd door de socialistische senator Laurence Rossignol , voormalig minister van Gezinszaken, die pleitte voor een wet die faciliteiten uitsluitend voor volwassenen verbiedt. "We kunnen onze samenleving niet organiseren door kinderen van onszelf te scheiden, zoals sommige faciliteiten dat met honden doen," verklaarde ze. Volgens Rossignol leidt dit model uiteindelijk tot "het legitimeren van intolerantie" en het overbrengen van de indruk dat kinderen niet welkom zijn.

Hotels alleen voor volwassenen: toeristische rage of discriminatie?

De Franse regering is geen onbekende in het nemen van een standpunt. Kindercommissaris Sarah El Haïry lanceerde eerder de Family Choice Award , een prijs die hotels en restaurants stimuleert zich te onderscheiden met hun gezinsvriendelijke aanpak. "We kunnen niet toestaan ​​dat het idee verspreid wordt dat kinderen niet welkom zijn op een terras", herhaalde ze.

Toch blijft het fenomeen in Frankrijk marginaal als we naar de cijfers kijken: hotels uitsluitend voor volwassenen vertegenwoordigen slechts 3-5% van het toeristische aanbod , zoals bevestigd door de UMIH (Unie van Hotels en Resorts). "Ze zijn extreem zeldzaam", legt Véronique Siegel, voorzitter van de hotelafdeling van de vakbond, uit. Ze waarschuwt: "Als ze illegaal zouden worden verklaard, zouden klanten gewoon andere Europese bestemmingen kiezen."

En hier wordt de vergelijking met andere landen interessant. In Spanje , met name op de Balearen en de Canarische Eilanden , worden hotels alleen voor volwassenen niet alleen geaccepteerd, maar ook als premiumoptie aangeprezen. Internationale ketens nemen ze nu op in hun catalogi alsof ze een vanzelfsprekend onderdeel van hun aanbod zijn.

In Italië zijn er echter, ondanks weinig politieke ophef, verschillende kindvrije etablissementen aan het Gardameer, in Toscane en op Sardinië , voornamelijk gekozen door stellen die op zoek zijn naar ontspanning. Niemand heeft eraan gedacht ze te verbieden; integendeel, ze worden gezien als een niche die het totale toeristische aanbod verrijkt.

Waarom kiezen sommige mensen ervoor om zonder kinderen op vakantie te gaan?

Kiezen voor een resort alleen voor volwassenen is geen teken van misantropie jegens kinderen . Vincent Lagarde , professor aan de Universiteit van Limoges, benadrukt dit: "Veel gasten zijn ouders, leerkrachten of mensen die met kinderen werken. Ze zoeken gewoon een pauze van de dagelijkse sleur."

Er zijn drie hoofdredenen:

• de behoefte aan rust na een jaar gekenmerkt door lawaai en rennen,
• tijd met z'n tweeën of met vrienden , zonder onderbrekingen,
• het gevoel van luxe dat geassocieerd wordt met exclusieve en rustige plekken.

Antropoloog Jean-Didier Urbain plaatst het in een bredere trend: "Er is een groeiende behoefte aan comfort, rust en privacy. Vakanties dienen juist om sociale verplichtingen op te schorten, en vakanties alleen voor volwassenen passen in dit patroon."

De Franse zaak gaat echter verder dan toerisme. Met een dalend geboortecijfer en president Emmanuel Macron die spreekt over "demografische herbewapening", krijgt de kwestie een symbolische lading: het verbieden van evenementen voor volwassenen bevestigt dat kinderen centraal moeten blijven staan ​​in het openbare leven.

Maar de lastigste vraag blijft: gaat het om het beschermen van de rechten van kinderen of om het beperken van de vrijheid van reizigers?