Rai censureert referenda, Meloni vreest quorum

Rai doet alsof referenda niet bestaan ​​en, afgezien van de protesten van links, doet de boycot via de staatstelevisie Giorgia Meloni geen eer aan. Ditmaal heeft de oppositie alle reden om luidkeels te protesteren en de vraag die de Democratische Partij gisteren aan de Commissie van Toezicht stelde, is wel het minste wat ze kunnen doen.

Gelukkig voor de voorstanders van het referendum is er Mediaset. Marina Berlusconi houdt helemaal geen rekening met de logica van de uitlijning. Hoewel hij de meerderheidsaandeelhouder is van FI, waarvan de leider Tajani gisteren officieel zijn besluit tot een boycot van de verkiezingen aankondigde, is hij niet boos wanneer Geppi Cucciari in het populairste programma op de Italiaanse televisie, Amici di Maria De Filippi, een lange monoloog begint ter ondersteuning van het referendum . Ook Marco Mengoni, gast van Fabio Fazio, doet dat. En de push van de winnaar van Sanremo is een extra zorg voor de meerderheid die er niet alleen op rekent dat het quorum niet gehaald wordt, maar ook op een complete mislukking, dat wil zeggen op een percentage kiezers van rond de 30%. Voor elk slecht nieuws krijgen de voorstanders van het anti-referendum goed nieuws. De Cisl heeft instructies gegeven om niet te stemmen: "Het is een achterhoedegevecht. Ik ga niet stemmen ", dringt secretaris Daniela Fumarola aan. De Cisl maakte vervolgens duidelijk dat dit geen uitnodiging tot onthouding was, maar dat het signaal aan de leden hoe dan ook duidelijk en luid was aangekomen.

De meerderheid wrijft in de handen, niet alleen omdat de sabotage door de op één na grootste Italiaanse vakbond duidelijk een concrete impact heeft op de opkomst, maar ook omdat het de versie van het referendumbewijs mogelijk maakt die de gehele rechterzijde, kennelijk in opdracht van de partij, heeft besloten te accrediteren, te beginnen met de premier zelf. Volgens deze bekrompen interpretatie is het referendum niets meer dan een soort congres van de Democratische Partij in vermomming en een politieke strijd die zich geheel binnen links afspeelt. Dus zaken die voor niemand anders interessant zijn, en al helemaal niet voor werknemers. Het is duidelijk dat de fabel een component van de realiteit bevat waaraan Meloni en haar groep zich kunnen vastklampen en de fabel kunnen versterken tot het punt waarop ze wordt vervalst. De minderheid, te beginnen met partijvoorzitter Bonaccini, heeft aangegeven tegen te stemmen.

De secretaris herhaalde dat het partijbeleid erop gericht is de Jobs Act te verwerpen, een wet die de PD ook al wilde en waar ook voor gestemd was ten tijde van Renzi. Vrijheid van meningsuiting is dus geboden, zolang duidelijk is dat de partijlijn één is en degene die de kant van de andere partij kiest het recht heeft om dat te doen, maar de officiële keuze niet in twijfel trekt. Een beetje vergezocht, eigenlijk heel erg, maar het is niet anders. Maar omdat de minderheid het startsein heeft gegeven om te stemmen, ook al gaat het om het verwerpen van de vragen, gelooft Elly dat er toch geteld kan worden. Ze maakt gebruik van een overweldigende meerderheid die vóór intrekking van de Jobs Act is en in die zin is het referendum in feite ook een front van het conflict dat zich in de PD steeds minder onderhuids afspeelt. Maar het hiertoe reduceren en tot niets anders, zoals centrum-rechts probeert te doen, is een gemakkelijke visie die de werkelijkheid radicaal vertekent.

Het echte goede nieuws voor het referendumfront, meer nog dan de monoloog van de Sardijnse komiek, is de tegengestelde opstelling van de voorzitter van de Senaat , Ignazio La Russa. Gedurende de week en ook gisteren werd er door voorstanders van het referendum een ​​algemene campagne gevoerd tegen het expliciete standpunt van de voorzitter van de Senaat. Hij beloofde campagne te voeren voor onthouding, omdat dit standpunt wordt gezien als een ernstige schending van de democratie. Er is geen gebrek aan het gebruikelijke verzoek tot ontslag bij Avs, dat tegenwoordig niet meer aan iemand wordt geweigerd. In werkelijkheid bestaat de institutionele blunder wel, maar hij is beperkt. Napolitano had als president van de republiek tijdens het referendum benadrukt dat onthouding volkomen terecht was. Ook zonder openlijk te vragen om niet te stemmen, was de betekenis van de boodschap ondubbelzinnig. La Russa was, zoals gewoonlijk, een beetje overdreven. Maar de woede en razernij van de oppositie zijn waarschijnlijk kunstmatig. Het is voor niemand duidelijk dat La Russa's standpunt de opkomst niet alleen niet schaadt, maar zelfs bevordert.

Dat betekent niet dat het quorum binnen bereik is. Tegenwoordig geven peilingen echter aan dat de opkomst aan de vooravond van de laatste drukte rond de 32% ligt. Het is dus niet uitgesloten dat we met de campagne van de komende weken in ieder geval in de buurt van het quorum komen en het misschien zelfs overtreffen. Het tweede scenario zou sensationeel zijn: een aardbeving. Maar zelfs het eerste, met een percentage boven de 40%, zou een politiek feit van de eerste orde zijn en zou niet zonder gevolgen blijven. Het is geen toeval dat de premier zich voor het eerst niet beperkte tot de mooie woorden van 1 mei, maar de boodschap tijdens de eerste onafgemaakte vergadering opvolgde met klappen en een vis in het gezicht met de vakbonden. Giorgia is zich er enigszins van bewust dat het geheel in het voordeel van de voorstanders van het referendum zou zijn als ze naar de stembus zouden gaan in een sfeer van frontale confrontatie met Cgil en Uil . Sommige mensen weten dat het na 8 en 9 juni waarschijnlijk onmogelijk zal zijn om de zekerheid van banen en lonen nog langer als niet-primaire urgente kwesties te beschouwen.

VAN

David Romoli