Elly Schlein daagt Rai uit, maar vult Rai's agenda's. Het marathonreferendum tussen verwaarloosde megafoons en grote auto's

Marco Pannella, vergeef ons, dat is onmogelijk. De revolutie kan niet plaatsvinden, want we kennen elkaar allemaal en gaan allemaal naar de RAI. Welke linkse journalist zou het protest tegen Tele Meloni volgen? Hij staat op het punt hier binnen te komen, op Via Teulada 66, als gast van Rai. Elly Schlein demonstreert tegen het Rai-referendum. Stilte? Ze wordt gefilmd door de Tgr Rai-camera's, ze eindigt haar dag bij Tg2 Post en vandaag doet ze Cinque Minuti en Porta a Porta. Ole. De knapste en mooiste vrouw, Francesco Rutelli, die toevallig aankomt, verontschuldigt zich: "Ze wachten op mij bij Fatti Vostri".

Een grote auto, zwart, zwart, stopt en wie stapt uit? Directeur Michele Guardì, die al 53 jaar bij Rai werkt: de Banenwet kan dan wel worden afgeschaft, maar de gepensioneerde blijft de wet. Dit zijn radicale, Panniliaanse dagen, waarin Elly naar de stad gaat, net als Caterina, de marathon van “schande”, om, zegt Schlein, “de fouten van onze kant” te herstellen. De oude PD is nu meer uitgespuugd dan Salvini en de meest gewenste parkeerplaats van de derde termijn.

11.00 uur, PD-piket in Teulada en op de kantoren van Rai, overal in Italië; 18.00 uur, evenement in Rome, op de Piazza Vittorio, met Schlein, Conte, Bonelli en Fratoianni, waar u de intense geur van de ronddwalende kruiden kunt opsnuiven (ja, we begrijpen elkaar). Ze demonstreren tegen het stilzwijgen van de RAI over de referenda, want, zegt Schlein uit Teulada, "de Italianen moeten het weten, ze moeten geïnformeerd worden". Weet je het zeker? De megafoon is wat gammel (kameraad Ugo Sposetti, voormalig penningmeester van de communistische partij, denk er eens over na, koop er een echte). De RAI-functionaris, met een bijna grote auto, stelt aan de secretaris van de PD en zijn vrienden voor om te vertrekken: "Jongens, het komt er niet door. Ik moet ervandoor." De regering van Meloni heeft het moeilijk, in Friuli Venezia Giulia schudt een minister als Luca Ciriani, met een interview van twee pagina's in de Gazzettino (op verzoek), Salvini wakker, een gouverneur van de Lega Nord zoals Max Fedriga, de aartshertog, staat op het punt om een ​​loyaliteitspact met Meloni te vragen (maar de premier heeft koorts) en misschien zelfs een kabinetswijziging. Oké, er gebeuren dingen van niet geringe betekenis, maar daar gaan we dan met z'n allen, met de grote auto (wie heeft er een) achter de secretaris aan, de stad in. Viale Mazzini, het hoofdkwartier van de Rai, is verlaten en lijkt nu op het hotel uit The Shining Shining, met de geest van Mario Orfeo die 's nachts op zijn driewieler rondrijdt. Probleem, waar moet ik demonstreren? En vooral: met wie? Op maandagochtend?

De PD-secretaris vormt een groep vrijwilligers waar Macron alleen maar van kan dromen. De uitdager van Rai is Stefano Graziano, de beste, de leider van de groep in Vigilanza Rai (Vigilanza heeft al zes maanden niet meer gefunctioneerd), maar ter versterking komen er Marianna Madia (we ontmoeten haar op het hoogtepunt van de Cassatie, te voet omdat ze geen grote auto heeft), Andrea Casu, de tegenstander van Elon Musk, en dan ook nog Michela Di Biase, de Hepburn van links, die in Teulada ontbijt. Marta Bonafoni, de kleine huisvrouw van Elly, zou graag een verrassingsfeestje voor haar secretaresse organiseren, maar de plicht roept. Zij is er ook bij, op de eerste rij, als hoofd van de constructie. Kortom, de aanwezigheid van de Democratische Partij is klein en schaars. In deze gevallen moeten we echter niet kijken naar het aandeel, maar naar het Pannelliaanse experiment. De afgevaardigde Marco Meloni, de andere Meloni van de Democratische Partij, verschijnt met een zeer glimmende zwarte loafer; Claudio Mancini, de locoburgemeester van Rome, draagt ​​een vest met het opschrift Derde Pool, of misschien wel polospeler; Filippo Sensi komt langzaam op gang, net als de lente van Franco Battiato: "Maar in mijn gedachten ben ik er altijd". De militanten zijn er niet, maar aan de andere kant is er vakbondsvrouw Giulia van de Cgil die haar kameraad laat weten: "Vanmiddag hebben we ook een herdenking". In minder dan twintig minuten tellen we minstens zeven ‘grote auto’s’, want het gaat niet om Agcom met zijn data, maar om de grote auto’s van Rai die met 450 kilometer per uur voorbij razen! De slimme Schlein, die de grote auto heeft, vraagt ​​de chauffeur om haar vanwege de veiligheid op de hoek achter te laten, omdat de grote auto sprekend op de directeur-generaal van Rai San Marino lijkt. En tussen ons: alleen wij, journalisten, Journalai (de originelen vind je op Instagram) en de Rai-medewerkers die vanaf de balkons telefoneren. De beste, Graziano, pakt de megafoon en zegt dat de "regering de Media Freedom Act niet implementeert". Terwijl hij dit zegt, rolt Enzo Foschi, secretaris van de PD in Rome, een blad uit (misschien hetzelfde als dat van Riccardo Magi) met de zin, geschreven in Uniposca: "No Telemeloni". Het voelt alsof we weer op school zitten, tijdens de periode van zelfmanagement. Het is allemaal zo goed geregeld en snel, dat het woord naar secretaris Elly-Pannella gaat die ons verzekert: "We zullen een marathon lopen om de juiste informatie te krijgen, want u moet weten dat Italië vanaf 8 augustus in gebreke zal blijven, omdat het de Freedom Act niet heeft goedgekeurd". Als Claudio Borghi van de Lega Nord er zin in had, en hij lacht nog steeds om onze artikelen (over de mislukte goedkeuring van het ESM), dan kon hij ook wat kruiden roken. Een schurkachtige journalist vraagt ​​Madia: "Maar hoe ga je dan stemmen?" en Madia, die zich bij de hervormers van de Democratische Partij bevindt, degenen die de Jobs Act (die Landini later omschrijft als een "dwaze wet") niet willen afschaffen, legt uit: "Ik stem ja op twee van de vijf vragen, omdat de Jobs Act een goede hervorming is". Het ronddwalende gras begint een vervreemdend effect te hebben. Om 18.00 uur is het bier op de Piazza Vittorio gratis. Het wordt je aangeboden door secretaris Landini (maar hoeveel geeft hij uit aan het referendum?). Ook de hoed en de canvas tas zijn gratis. Het eindigt met Giuseppe Conte, op het podium, die als laatste spreekt en zegt: "Laten we ons niet voor de gek laten houden door deze regering die met de banken en de grote mogendheden samenwerkt", terwijl Schlein herhaalt: "Wat weten zij nou van levend vlees! Wat weten zij nou?" De meest effectieve is Nicola Fratoianni: “Denk aan La Russa en stem”. Op 8 en 9 juni gaat iedereen naar de stembus om te kiezen: de grote auto of de driewieler?

Meer over deze onderwerpen: