De paradox van Forza Italia: het predikt garanties, maar voedt het strafrechtelijke populisme van de regering

Over hetzelfde onderwerp:

De meedogenloze cijfers van penitentiair populisme in Meluniaanse stijl (ongeveer zestig nieuwe misdrijven en strafverhogingen in meer dan 500 jaar sinds het aantreden van de regering ) lijken zelfs voor de "garant" Forza Italia niet voldoende. Deze heeft de afgelopen dagen met veel bombarie in de Sala Nassirya van de Senaat een wetsvoorstel tegen autodiefstallen gepresenteerd, gebaseerd op drie richtlijnen die zelfs Marco Travaglio zouden doen verbleken: meer gevangenisstraffen, meer afluisterapparatuur en belemmeringen voor de toekenning van penitentiaire uitkeringen. Het voorstel, waarvan senator Dario Damiani de eerste ondertekenaar is, beoogt speciale sanctiemaatregelen in te voeren om het fenomeen van autodiefstallen en de daarmee gepaard gaande heling te bestrijden. Dit komt omdat "het een groeiend crimineel fenomeen is, wijdverspreid over het hele land, maar met pieken in het macrogebied van de regio's Campanië, Lazio, Sicilië, Apulië en Lombardije, waar bijna 8 op de 10 diefstallen zich concentreren". Sterker nog, het toelichtende rapport stelt dat "in 2024 meer dan 136.000 voertuigen werden gestolen, een stijging van 3 procent ten opzichte van het voorgaande jaar en een stijging van 6 procent voor alleen auto's". Om te begrijpen hoe vertekenend het politieke perspectief op dit fenomeen is, volstaat het te bedenken dat het aantal autodiefstallen in 1991 367.252 bedroeg: bijna drie keer zoveel als het aantal autodiefstallen in 2024. Desondanks is Forza Italia ervan overtuigd dat het vandaag de dag noodzakelijk is om op strafrechtelijk niveau in te grijpen.

Dit is het voorgestelde recept: allereerst wordt onder de verzwarende omstandigheden van het misdrijf diefstal (artikel 625 van het Wetboek van Strafrecht) ook de straf opgenomen dat het misdrijf gepleegd is met motorvoertuigen, motorfietsen of privévervoermiddelen, met als gevolg dat de straf voor diefstal van auto's verhoogd wordt tot zes jaar gevangenisstraf (momenteel is de maximumstraf drie jaar).

De strengere sancties maken het mogelijk om afluisterpraktijken toe te passen, precies op het gebied waarop Forza Italia al lange tijd hervormingen probeert door te voeren met het tegenovergestelde doel : het overmatig afluisteren door de gerechtelijke politie en het Openbaar Ministerie terugdringen. Een duidelijke kortsluiting.

Het wetsvoorstel voorziet ook in verplichte arrestatie op heterdaad en zwaardere straffen voor het in bezit hebben van gestolen voertuigen of motoren als gevolg van het misdrijf diefstal, verergerd door de nieuwe omstandigheden.

Tot slot wordt, "om de zekerheid van de bestraffing te garanderen", bepaald dat het plegen van het misdrijf van autodiefstal een obstakel wordt voor de toekenning van gevangenisstraffen , aangezien het valt onder de categorie misdaden zoals bedoeld in artikel 4bis van de wet op het gevangeniswezen.

Kortom, de oplossing is meer gevangenissen voor iedereen. En dan te bedenken dat de partij onder leiding van Antonio Tajani afgelopen zomer, samen met de Radicale Partij, een reeks bezoeken aan Italiaanse gevangenissen wilde brengen en initiatieven wilde ontplooien om het publiek bewust te maken van het probleem van overbevolking in penitentiaire inrichtingen en de heropvoedende waarde van straffen te benadrukken. Goede bedoelingen die nu worden ontkend, al moet gezegd worden dat we hier slechts te maken hebben met de nieuwste uiting van penitentiair populisme van de door Berlusconi opgerichte partij, aangezien Forza Italia sinds de komst van de Meloni-regering heeft gestemd vóór de eindeloze reeks maatregelen die tientallen nieuwe misdrijven en strengere straffen hebben opgeleverd.

Een wetgevende trend die gisteren het onderwerp was van reflectie door de eerste voorzitter van het Hof van Cassatie, Margherita Cassano , tijdens de algemene vergadering van het Hooggerechtshof. Cassano nodigde de wetgever (d.w.z. de politieke krachten) uit om na te denken over de "doeltreffendheid van de reactie van het rechtssysteem op de ongerichte justitiabiliteit van elke klacht en de voortdurende toename van nieuwe misdrijven die het risico lopen de bescherming teniet te doen en, bij gebrek aan wettelijke parameters voor prioriteit bij de behandeling van zaken, de magistraat, begiftigd met een uitsluitend technisch-professionele legitimiteit, tot arbiter te maken van de afweging van de verschillende constitutionele waarden die op het spel staan ​​en die hun natuurlijke plaats zouden moeten vinden in de parlementaire zetel als een plaats van synthese van de verschillende gevoeligheden".

De voortdurende introductie van nieuwe misdrijven leidt, zoals Cassano terecht heeft benadrukt, namelijk tot een onvermijdelijke versterking van de rol van de officier van justitie , die, overspoeld met nieuws over misdrijven, op basis van zijn persoonlijke en ideologische overtuigingen zal beslissen wat er moet worden vervolgd. De zoveelste paradox van het strafrechtelijk populisme en de lijn van Forza Italia.

Meer over deze onderwerpen: