De lange weg van Arianna Meloni naar haar kandidatuur in het Parlement

Niemand in de partij kan nee tegen haar zeggen en als ervaren politica wimpelt ze de anderen af ​​en bespot ze ze misschien zelfs: "Ik doe wat de partij mij zegt." Maar zelfs met een marathontempo is het idee dat Arianna Meloni zich kandidaat stelt voor de volgende verkiezingen, door mensen in haar omgeving gezien als "meer dan haalbaar". Bovendien heeft de oudere zus van de premier en oud-partner van minister Francesco Lollobrigida, na een leertijd van twintig jaar achter de schermen, de afgelopen twee jaar een opmerkelijke sprong naar de vuurring gemaakt. Het omslagpunt kwam in augustus 2023: toen, zoals Il Foglio onthulde, hij verantwoordelijk werd voor het politieke secretariaat en de ledenwerving. Vanaf dat moment overwon Ary haar spreekwoordelijke verlegenheid en trad ze naar buiten. Afgelopen april vond in Viterbo de start plaats van een manifestatie voor de Europese verkiezingen en daarna ging het er razendsnel aan toe: verkiezingstournees, panels in Atreju, conferenties, tot aan de bijeenkomsten op zaterdag in Florence om te praten over cultuur en rechts en op maandag in Verona. Als Arianna verhuist, staat het in het nieuws. Als Giorgia er niet is, maar ze er wel is, reageren de activisten – die haar kennen – positief: "Geef haar gerust een hartelijke groet!" Zoals wie? Haar. Op de kiesmarkt is haar beeldje één Urso en driekwart waard, drie Malans, drie ondersecretarissen bij elkaar en vijf vice-ministers. Voor een regisseur is een citaat van hem alsof er een nieuwe pagina wordt geopend, en een interview verschijnt vervolgens direct op de voorpagina. Dus in het nieuwe parlement, waar het toekomstige staatshoofd gekozen zal worden, zitten er twee Meloni's voor de prijs van één? In Via della Scrofa – na beloofd te hebben anoniem te blijven om niet in een rijstveld op de Filipijnen te belanden – knikken ze: prima hoor, schat, maar ik heb je niets verteld. En ze redeneren als volgt: Arianna's publieke activisme zal tot dit scenario leiden, en daar is niets vreemds aan gezien de keuze van de andere partijen, het is inmiddels een logische uitkomst. Misschien zou een kieswet met voorkeursrechten nog beter zijn: een verdere legitimatie tegen beschuldigingen van familisme. Het zusterland van Italië is, zoals we weten, even discreet als invloedrijk in de interne logica van FdI en in de externe betrekkingen (voor noodgevallen is er altijd een gereserveerde tafel in een klein kamertje achterin het restaurant Laganà in Via dell'Orso of op de Campana van plaatsvervangend minister Paolo Trancassini). Op papier zou Arianna Meloni niet van de schijnwerpers houden, maar ze traint er wel voor. En bovenal vervult hij volgens de algemene opvatting binnen FdI een fundamentele en onvervangbare managementrol, die niet goed te verenigen is met andere verplichtingen. Vanuit zijn kantoor, dat dat van Giorgio Almirante was, beeldt hij, net als in de roman van Gogol, de neus van Giorgia uit. Maar ook de oren en vooral de ogen, zelfs ten overstaan ​​van de historische leiders van de Atreju-generatie. We hebben het over Arianna Meloni, omdat er binnen de partij al in kleine groepjes wordt gesproken over de volgende kandidatuur, terwijl er nog een heel tijdperk rest tot het einde van de zittingsperiode: twee jaar, om precies te zijn. De hypothese van een vervroegde stemming blijft een transatlantisch geklets dat niet op de werkelijkheid is gebaseerd. Wat wel zeker is, is dat Meloni en Giorgia weten dat de volgende ronde cruciaal zal zijn, omdat de stembussen de meerderheid zullen opleveren die de kaarten kan verdelen om het nieuwe staatshoofd te kiezen (wiens tweede termijn eindigt in 2028). Het is geen geheim dat de premier een naam wil die verband houdt met haar politieke achtergrond. Het gokspel rond de Quirinale lijkt misschien brutaal en voorbarig, maar het is al begonnen tussen Rome en Brussel. Te midden van deze kalme chaos, volgt hier Arianna's lange mars die zou kunnen eindigen in een drievoudige top. In een chat is dit een interessante en fatale kwestie, genaamd “Jij, ik en mama”. Giorgia, Arianna en hun moeder Anna.

Simone Canettieri