Antonio Decaro's oproep aan Elly Schlein

Bari . "Ik wil een vrije president zijn, geen gijzelaar." Antonio Decaro spreekt met zijn schoonmoeders, Michele Emiliano en Nichi Vendola, zodat zijn schoondochter, Elly Schlein, het kan begrijpen. De voor de hand liggende kandidaat van centrumlinks voor de regering in Puglia heeft via sociale media aan "de burgers" de onzekerheid rond zijn toetreding tot de politieke arena uitgelegd. Hij blijft onbeslist, ondanks twee ontmoetingen met vertegenwoordigers van de Nazarener Partij (vóór half augustus met Francesco Boccia en de afgelopen dagen met Igor Taruffi).

De Europarlementariër uit Bari koos een bericht om te reageren op de mediapogingen van Emiliano en Vendola om hem te overtuigen hun ("omslachtige") kandidatuur voor de regionale raad te accepteren . De ingenieur uit Torre a Mare pikt het niet en kiest ervoor de strijd om de "vernieuwing" aan te gaan, waarbij hij dezelfde toon aanslaat die Schlein ertoe bracht de partij in de voorverkiezingen te winnen en de kiezers bij de stembureaus te verleiden: bijna een "anti-bazenmotie" die voor de fractieleider werd gezwaaid. En wie weet, misschien zelfs een waarschuwing voor het aanstaande congres van de Democratische Partij.

Decaro's boodschap, die in het Emiliaanse kamp met irritatie werd ontvangen, kan op twee manieren worden geïnterpreteerd. Hij biedt zijn steun aan Puglia aan, maar alleen voor een proces dat een breuk met het verleden markeert, maar hij herhaalt ook zijn loyaliteit aan de coalitie, mochten de omstandigheden hem ervan weerhouden om rechtstreeks in actie te komen.

"Nu," schrijft Decaro, "voel ik me genoodzaakt om te spreken tot de inwoners van Puglia, de burgemeesters, de activisten en de vrienden die me vragen: 'Antonio, wat heb je besloten?' Ik hoef niets te beslissen. Ik ben klaar om me kandidaat te stellen voor het presidentschap van de regio Puglia. Ik geloof dat ik de nodige ervaring heb en een grote liefde voor dit land en zijn inwoners. Maar dat is niet genoeg." En hier onthult hij zijn plan: "Om me kandidaat te stellen, moet ik weten dat ik de regio echt kan leiden, in volledige vrijheid, vooruitkijkend en niet achteruitkijkend. Met de moed en verantwoordelijkheid om een ​​nieuw hoofdstuk te schrijven." Dan komt hij ter zake: "Ik heb oprecht respect en genegenheid voor Michele Emiliano en Nichi Vendola, en een gedeelde geschiedenis waar ik trots op ben en die ik niet ontken. Maar ik wil een vrije president zijn, die volledig verantwoordelijkheid kan nemen voor mijn keuzes. Ik wil niet gegijzeld worden door de beslissingen van degenen die mij voorgingen. Puglia heeft geen halfbakken president nodig." En tot slot blikt hij bijna vooruit op zijn exitstrategie voor de inwoners van Apulië (twintigduizend likes en honderden reacties na slechts een paar uur): "Het is een politieke kwestie, in naam van vernieuwing. Ik weet heel goed dat niemand onmisbaar is, en ik al helemaal niet. Het werk dat ik in Europa doe, is prestigieus en veeleisend. Als de omstandigheden niet gunstig zijn om terug te keren naar Apulië, zal ik daar blijven werken, voor mijn vaderland, en trouw de progressieve kandidaat voor het regionale leiderschap steunen."

Decaro's versnelling komt nadat hij snel lof oogstte van Goffredo Bettini ("Antonio is extreem populair, intelligent en een geweldig bestuurder"), maar het slaagt er niet in om Emilian-aanhangers te overtuigen . Parlementslid Ubaldo Pagano, die de gouverneur nauw aan het hart ligt, noemt Decaro's standpunt botweg "een vergissing" en vraagt ​​zich af of dit conflict niet een soort "schroothoop" is. De door de parlementariër voorgestelde oplossing is een collectieve beslissing die aan de partijorganen is toevertrouwd: "Ik hoop dat het niet langer een persoonlijke kwestie tussen de twee is en een open debat wordt binnen de leden van de PD in Puglia." De verantwoordelijkheid ligt bij Schlein, die tot nu toe opvallend afwezig is geweest.

Meer over deze onderwerpen: