De luxe van ethische arbeid


Getty
Hoofdartikelen
Nadat Valentino Bags, het vierde luxebedrijf, onder curatele werd gesteld vanwege uitbuiting in de toeleveringsketen, is het debat over de werkelijke controlecapaciteit van de grote modehuizen weer opgelaaid. Als winst belangrijker is dan ethiek, blijft de vraag of bepaalde merken werkelijk tot de luxecategorie behoren of eerder tot de massa.
Over hetzelfde onderwerp:
Terwijl de afdeling preventieve maatregelen van de rechtbank in Milaan het gerechtelijk toezicht op Valentino Bags Lab srl, een bedrijf dat tassen en reisaccessoires van Valentino Spa produceert, heeft bevolen wegens vermeend gebrek aan controle over de uitbuiting van arbeidskrachten in enkele Chinese fabrieken in de onderaannemingsketen van de productie - het is het vierde geval in de periode van Armani, Dior en Alviero Martini - zijn sommige mensen zich gaan afvragen - en vragen zich af - aan degenen die in de mode- en luxesector werken - of het voor een groot bedrijf wel mogelijk is om de volledige toeleveringsketen daadwerkelijk te controleren of dat er op een bepaald moment, bijvoorbeeld tijdens een modeshow wanneer de productie van prototypes onvermijdelijk aanzienlijk toeneemt, iets uit de hand kan lopen, al is het maar tijdelijk.
Dat lijkt niet het geval te zijn, aangezien Valentino Bags volgens de beschuldigingen geen "passende maatregelen heeft genomen om de werkelijke arbeidsomstandigheden van de contracterende bedrijven te controleren". Kortom, volgens de onderzoekers wist hij het heel goed en al geruime tijd, maar het is zeker waar dat, wanneer je een omzet van meer dan een miljard euro haalt en er plotseling een grote vraag is naar bepaalde accessoires op de markt, je je meer richt op het eindresultaat en niet op alle tussenliggende stappen. Dat gebeurt in alle sectoren, maar bijna nooit bij luxebedrijven die daadwerkelijk de volledige toeleveringsketen, alle stappen, beheersen en die hun ambachtslieden stuk voor stuk kennen – en bijvoorbeeld weten waar hun katoen vandaan komt, om nog maar te zwijgen van de gedwongen arbeidsuitbuiting door China. Kleding en accessoires zijn duur, worden niet getroffen door crises, door nepvideo's die door Chinese vervalsers op TikTok worden verspreid en zelfs in deze maanden blijven ze recordwinsten en dividenden binnenhalen. Als ethiek tot de fundamentele activa van een bedrijf behoort en een maatstaf moet zijn voor het meten van de waarde ervan en die van de managers, moeten we ons hier afvragen wat modemerken eigenlijk zijn, waaruit hun waarde bestaat en of het juist is om ze te vergelijken met luxemerken of met de massamarkt.
Meer over deze onderwerpen:
ilmanifesto