Banken: Vrouwen verdienen 23% minder, maar Italië presteert beter dan Duitsland en Frankrijk.

Wat betreft loonverschillen tussen mannen en vrouwen in de financiële sector, presteert Italië beter dan veel andere landen, van Frankrijk tot Duitsland. Een analyse van het Uilca Orietta Guerra Research Center onder meer dan twintig financiële instellingen in de Europese Unie toont aan dat de grote banken en verzekeringsmaatschappijen een grotere totale loonkloof hebben dan Italië. Feit blijft echter dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen een obstakel is dat overwonnen moet worden, en, zoals Uilca-secretaris-generaal Fulvio Furlan zegt: "de weg naar gelijkheid is nog lang", en om die te bereiken, "zijn arbeidsverhoudingen cruciaal."

Volgens gegevens van Eurostat zal de loonkloof tussen mannen en vrouwen in de financiële sector in Europa tegen 2023 de meeste landen treffen: in Italië bedraagt deze 23%. Spanje zit met 14% onder het Italiaanse gemiddelde, terwijl Duitsland erboven zit met 27% en Frankrijk met 32%. Een van de redenen die bijdragen aan de lagere lonen van vrouwen is "de mannelijke overheersing in frontofficefuncties, in activiteiten zoals handel, beheer van beleggingsfondsen en private banking, die een hoge variabele beloning genereren. Vrouwen daarentegen zijn overwegend werkzaam in backoffice- of administratieve diensten", legt Roberto Telatin uit, hoofd van het Uilca Orietta Guerra Research Center, die in de toekomst aanzienlijke vooruitgang verwacht. Een nuttig instrument is de nieuwe S1-16 – Remuneration Metrics-indicator, die "een zeer belangrijke stap voorwaarts zal betekenen op het gebied van transparantie, omdat deze ook werkzoekenden in staat zal stellen inzicht te krijgen in het type professionele omgeving waarin ze terechtkomen en de potentiële salarisvooruitzichten", vervolgt Telatin. En dan is er nog de EU-richtlijn inzake loontransparantie, 970/2023: vanaf 7 juni 2027 zijn bedrijven verplicht om concrete maatregelen te nemen en hierover te rapporteren om gelijke beloning voor mannen en vrouwen te garanderen, criteria voor loontransparantie vast te stellen en maatregelen te nemen tegen loondiscriminatie.

Volgens UILCA-onderzoeken varieerde de loonkloof tussen mannen en vrouwen in de grote Italiaanse bankgroepen in 2024 van 28,56% bij Sparkasse tot 11,35% bij Monte dei Paschi di Siena. In de middenmoot noteerden Intesa Sanpaolo 25,8%, Credem 24,29%, Unicredit 20%, Banco BPM 16,6% en Bper 14,54%. In de verzekeringssector varieerde de kloof van 29% bij Reale Mutua tot 14% bij de Generali-groep. In Europa is de situatie niet beter: de grote banken en verzekeringsmaatschappijen vertonen een grotere algehele loonkloof dan in Italië.

Het verkleinen van de loonkloof is cruciaal, zegt Furlan, niet alleen om redenen van gelijkheid, maar ook "om de onafhankelijkheid en autonomie van vrouwen te waarborgen en situaties van economisch geweld te voorkomen, wat een van de oorzaken is van te veel vormen van gendergerelateerd geweld. In Italië werken banken en verzekeringsmaatschappijen aan het dichten van deze kloof door in hun bedrijfsplannen het doel op te nemen om de loonkloof te verkleinen en de waarde van vrouwelijke werknemers te verhogen, maar de gegevens laten zien dat er nog een lange weg te gaan is."

Verschillende landen hebben verschillende verschillen, omdat de loonkloof tussen mannen en vrouwen niet overal hetzelfde is. Zelfs binnen dezelfde bankgroep varieert de kloof van land tot land. De UniCredit Group heeft bijvoorbeeld percentages variërend van 36% in Rusland tot 29% in Duitsland, 20% in Italië en 14% in Bosnië en Herzegovina. "Deze verschillen", legt Furlan uit, "suggereren dat de loonkloof tussen mannen en vrouwen niet alleen te wijten is aan bedrijfsbeslissingen, maar ook aan externe factoren, zoals de sociale geschiedenis van het land, het economisch beleid, de rol van publieke en private sociale voorzieningen, het niveau van de publieke dienstverlening, maatschappelijke verwachtingen en het onderwijssysteem."