39 jaar sinds Carlo Riccardi's Maxi Canvas op Piazza del Popolo in Rome.

Negenendertig jaar zijn verstreken sinds die hete zomerzaterdag in 1986, toen Carlo Riccardi, kunstenaar, fotograaf en schilder, de obelisk op de Piazza del Popolo in Rome omhulde met een van zijn beroemde maxi-doeken. Een uniek artistiek gebaar, een combinatie van verwondering, provocatie en maatschappelijke betrokkenheid. De plotselinge en onverwachte gebeurtenis van 16 augustus 1986 verbaasde zowel Romeinen als toeristen: velen bleven geïntrigeerd staan, terwijl de verkeerspolitie de obelisk omsingelde om getuige te zijn van (en misschien wel toezicht te houden op) deze ongewone maar symbolisch krachtige operatie.

Riccardi's doel was duidelijk: het publiek en de media bewust maken van de staat van de Italiaanse monumenten en instellingen aanmoedigen om het artistieke erfgoed van het land te promoten en te beschermen. Een poëtische en maatschappelijke daad die tot op de dag van vandaag in het collectieve geheugen gegrift staat als een van de meest iconische performances van het hedendaagse Rome. Als pionier van de street art, lang voordat de term 'street art' in het dagelijkse spraakgebruik terechtkwam, had Riccardi zijn gigantische doeken al naar de pleinen van Italië en Europa gebracht. De beweging die hij oprichtte, 'Art on the Way', transformeerde stedelijke ruimtes tot openluchtgalerieën, zonder de locaties permanent te veranderen: reizende werken, vluchtige verschijningen die de context intact lieten, maar een diepe impact hadden op degenen die ze zagen.

Tot zijn meest memorabele optredens behoren: Piazza della Signoria in Florence; de Maxi Tela voor Johannes Paulus II, ontvouwd in de Sala Nervi in het Vaticaan; de Kloostergang van San Domenico in Siena; het Teatro Impero in Terracina; de Raphael Gallery in Frankfurt; en tentoonstellingen in Barcelona en Bazel. In 1987 verwelkomde Rome meer van zijn indrukwekkende installaties: van de Engelenburcht tot de Piazza Navona, van de Sint-Pieter tot het Foro Italico en zelfs op het strand van Ostia. Riccardi exposeerde zelfs onder water, in de zee bij Ponza en op internationale evenementen zoals de Meeting in Rimini en de Expo in Milaan.

Carlo Riccardi, geboren op 3 oktober 1926 in Olevano Romano, was een kunstenaar pur sang. Hij was niet alleen schilder en performer, maar ook een van de eerste Italiaanse fotografen die de geschiedenis van ons land vastlegde. Zijn archief bevat meer dan drie miljoen foto's, een onbetaalbaar visueel erfgoed. In de jaren zeventig richtte hij de Quinta Dimensione-beweging op, met een manifest ondertekend door meer dan zestig kunstenaars, waaronder Pericle Fazzini, Emilio Greco, Umberto Mastroianni en Franco Gentilini.

Het symbool, een cirkel met twee parallelle lijnen beschilderd met fluorescerende verf, is vandaag de dag nog steeds zichtbaar in het donker. De boodschap was krachtig: "De mens terugbrengen naar het centrum", een combinatie van antropocentrisme, cybernetica en een astrale visie op de mens. In 2016 keerde Riccardi terug naar de Piazza del Popolo, ter gelegenheid van de dertigste verjaardag van het eerste maxicanvas, met het werk "Diamoci una mano", gemaakt samen met vijftig kunstenaars en vrienden. Ook toen was de boodschap er een van eenheid en dialoog tussen volkeren, via de universele taal van de kunst. Een lichtgevende erfenis. Het maxicanvas van 16 augustus 1986 was niet zomaar een kunstwerk, maar een visionair gebaar dat ons vandaag de dag nog steeds aanspreekt op de noodzaak om schoonheid te behouden en te beschermen. Zoals Pierre Carnac, vriend en biograaf van Salvador Dalí, zei: "In het jaar 4000 zal slechts één schilderij onze tijd herinneren: de lichtgevende cirkel van Carlo Riccardi."