Theo en zijn bittere afscheid van AC Milan: de verwarring over het begrip "waarden"...

Uit het Treccani-woordenboek, onder "waarden": "De idealen die onze morele keuzes sturen. Waarden zijn de principes die individuen of een gemeenschap als superieur of verkieslijk beschouwen." En vervolgens: "Sinds de oudheid wordt de term waarde gebruikt om de prijs van iets aan te duiden – ruilwaarde – of het nut ervan – gebruikswaarde – maar ook als synoniem voor verdienste, iemands morele adel."

Het moet wel de verwarring tussen de verschillende betekenissen van het woordenboek zijn die Theo Hernández, onlangs overgestapt van AC Milan naar Al Hilal (waar hij €20 miljoen netto per jaar zal verdienen), ertoe bracht afscheid te nemen van venijnige woorden die uiteindelijk rivaliteiten aanwakkerden onder de fans (die begrijpelijkerwijs al teleurgesteld waren over de achtste plaats van de club na talloze tekortkomingen en een transferperiode die begon met de verkoop van hun beste speler, Reijnders, niet Theo) en die het onderwerp werden van wéér een afrekening op sociale media. Zijn kwaliteiten op het veld, en daarmee zijn professionele verdiensten, die in al hun glorie schitterden tijdens het Scudetto-winnende seizoen, toen AC Milan met Leao aan die kant onverslaanbaar was, waren al geruime tijd aangetast: afgezien van de defensieve tekortkomingen die niet onbelangrijk waren voor de stortvloed aan tegendoelpunten, omvatten de hoogtepunten van vorig seizoen een sensationele muiterij tijdens de afkoelingsperiode en een duikmanoeuvre die AC Milan een zware rode kaart opleverde tijdens de Champions League-campagne. Het is geen toeval dat er de afgelopen weken geen rijen met aanbidders voor Theo stonden.

Wat andere waarden betreft, denk ik aan het toenemende aantal geruchten over zijn leven buiten het veld, die het afgelopen seizoen kenmerkten. Eerlijk gezegd willen we graag geloven dat ze allemaal onwaar zijn, maar het is zeker waar dat de directie van AC Milan er altijd alles aan heeft gedaan om hem te verdedigen en te beschermen tegen zelfs de meest vervelende insinuaties. Nu verwachten we geen zelfkritiek zoals Charles Leclerc, die zichzelf op de radio geselt, of, om bij voetbal te blijven, Raul Asencio van Real Madrid ("Ik had het gevoel dat ik niet opgewassen was tegen een WK voor clubs dat het uiterste vergde"), en het is waar dat de directie van AC Milan ernstige fouten heeft gemaakt (die ze proberen recht te zetten met de komst van Tare en Allegri), maar om een professionele keuze af te doen als een gebrek aan gedeelde waarden (en ambities: alsof de Arabische Liga prestigieus is) lijkt me eerlijk gezegd overdreven: vooral omdat het minder lucratieve aanbod van Como dat in de winter kwam, werd afgewezen door Hernandez, die op dat moment niet bepaald uit de pas liep met de waarden van de Rossoneri.

Er zijn veel manieren om afscheid te nemen. Als je niet dankbaar bent voor de club waar je je grootste professionele successen hebt behaald, kun je ook kiezen voor stilte, misschien niet helemaal oprecht, zoals die van Simone Inzaghi (met wie Theo herenigd zal worden bij Al Hilal), die Inter verliet en deed alsof hij na afloop van het seizoen al een besluit had genomen, maar zonder een woord te zeggen, of zelfs Thomas Müller, die, ondanks dat hij als schroot door Bayern werd gedumpt, geen woord misplaatst zei. En ja, Theo had net iemand die op het punt staat naar AC Milan te gaan, een zekere Luka Modric, met een heel andere elegantie afscheid zien nemen van Real Madrid, ondanks een 4-0 nederlaag die uitmondde in een pasillo de honor ("Het was een onvergetelijke reis", de minst aardige uitspraak van de Kroaat), of zelfs gelezen over hoe De Bruyne uit elkaar ging met Manchester City (natuurlijk betekenden beide veel meer voor hun respectievelijke clubs: en je vraagt je af of de verschillende betekenissen van het woord waarde soms niet hand in hand gaan).