Stijgend aantal sterfgevallen op de werkvloer in Italië: een onderschat probleem

Laten we eerlijk zijn: werk is niet langer zo veilig als we graag denken. Recente berichten over dodelijke bedrijfsongevallen in Italië dwingen ons om een verontrustende realiteit onder ogen te zien. We kunnen niet langer negeren dat het aantal sterfgevallen op de werkvloer toeneemt. Dit is niet alleen een statistisch probleem, maar een menselijke tragedie die hele families en gemeenschappen treft.

We moeten dit probleem serieus en zonder filters aanpakken, want de keizer is naakt en ik zeg u: het systeem voor veiligheid op de werkplek moet radicaal worden herzien.

De ongemakkelijke gegevens over sterfgevallen op de werkplek

Het recente incident met Ferragosto bracht een onmiskenbare waarheid aan het licht: twee arbeiders kwamen om het leven door gebeurtenissen die vermeden hadden kunnen worden. Giovanni Faniuolo, een 46-jarige arbeider, kwam om het leven tijdens het installeren van verlichting voor de beschermheilige van San Rocco in Puglia. In Manduria kwam Pasquale Dinoi, een 53-jarige schoonmaker, om het leven bij een tragisch ongeval. Deze gebeurtenissen staan niet op zichzelf; in 2022 registreerde INAIL meer dan 1000 sterfgevallen op de werkplek, een aantal dat nog steeds stijgt. De realiteit is minder politiek correct dan we graag toegeven: voor velen is werk een slagveld geworden.

Maar waarom wordt veiligheid op de werkplek zo verwaarloosd? De statistieken spreken voor zich: investeringen in preventie zijn onvoldoende en de training van werknemers wordt vaak gezien als een kostenpost in plaats van een investering. Daarbij komt nog dat veel kleine en middelgrote bedrijven niet over de middelen beschikken om een veilige werkomgeving te garanderen, terwijl degenen die de hoogste prijs betalen altijd de werknemers zijn, die dagelijks met risico's worden geconfronteerd. We moeten ons afvragen: is het echt acceptabel om dit probleem te blijven negeren?

Een tegenstroomanalyse van de situatie

Maar laten we niet bij de data blijven. Het is cruciaal om verder te kijken en de culturele en structurele oorzaken van dit fenomeen te analyseren. In Italië bestaat er een zekere tolerantie voor risico's op de werkplek, een houding die weerspiegeld wordt in de mentaliteit van veel werkgevers. "Het is altijd zo geweest" is een uitspraak die we vaak horen. Toch is het juist deze mentaliteit die de inefficiëntie van het veiligheidssysteem aanwakkert. De waarheid is dat we geen significante verbeteringen kunnen verwachten zolang de werkcultuur niet verandert.

Bovendien heeft de pandemie de ongelijkheid op de arbeidsmarkt vergroot. Hoewel we de opkomst van nieuwe beroepen en werkwijzen hebben gezien, zijn er nog steeds categorieën werknemers die onder precaire omstandigheden blijven werken. Seizoensarbeiders, afvalbeheerders en iedereen die handarbeid verricht, blijven vaak achter en worden blootgesteld aan onaanvaardbare risico's. Veiligheid op de werkplek wordt daarom een kwestie van sociale rechtvaardigheid. Is het terecht dat sommige categorieën werknemers dit dagelijkse risico moeten accepteren?

Conclusies die verontrustend zijn, maar je aan het denken zetten

Concluderend is de toename van het aantal sterfgevallen op de werkvloer in Italië een probleem dat niet genegeerd kan worden. Het is een wake-upcall voor ons allemaal, een oproep om na te denken over wat veilig werken werkelijk betekent. We kunnen onze verantwoordelijkheid niet beperken tot het naleven van de regelgeving; we moeten een radicale verandering eisen in de werkcultuur, training en investeringen in veiligheid. De huidige situatie vereist een proactieve aanpak en we kunnen het ons niet veroorloven om zelfgenoegzaam te zijn.

We nodigen daarom uit tot kritische reflectie. Wees niet bang om te twijfelen aan wat ze je vertellen: veiligheid op de werkplek is een kwestie van leven of dood. We moeten onze stem laten horen en een betere toekomst voor iedereen eisen, want elk verloren leven is een tragedie die we niet langer kunnen tolereren. Zijn er echt alternatieven voor deze realiteit? Het is tijd om er serieus over te praten.