Schlein: «Het recht kan verslagen worden». M5S: «Maar nu is er een risico op escalatie»

De oppositie in Italië kijkt naar de Duitse stemming en de onvermijdelijke gevolgen daarvan: voor het wereldwijde scenario, voor het Europese evenwicht en voor de politieke plannen die we moeten aannemen in de nieuwe fase die we doormaken.

Wat zegt Elly Schlein bijvoorbeeld over de mogelijke grote coalitie tussen de Volkspartij en de sociaaldemocraten? "We zullen zien welke meerderheid er gevormd wordt", blijft de secretaris van de Democratische Partij vaag. Vervolgens analyseert hij de resultaten en merkt hij de nederlaag op van de "verkeerslichtmeerderheid" onder leiding van Scholz: "Er was een grote opkomst, de hoogste sinds de jaren 90, en een vraag naar verandering," zegt Schlein. "De vertrekkende regering van de SPD, Groenen en liberalen werd verslagen." En hij grijpt de gelegenheid aan om zijn standpunt te herhalen om Giorgia Meloni in toom te houden: «De materiële toestand van de mensen had een grote impact op de stemming: inflatie, hoge energiekosten, zakelijke moeilijkheden, de economische recessie - zegt hij - Rechts heeft de steun van Trump en Musk, maar ze zijn niet onverslaanbaar. We zullen ze niet verslaan door ze te achtervolgen, maar door ze ergens heen te slepen waar ze geen antwoorden kunnen geven. Vooral hier in Italië, op economisch en sociaal vlak."

In het M5S-kamp krijgt de Duitse uitslag een andere genuanceerder karakter. Giuseppe Conte, die de gevoeligheden van zijn nieuwe bondgenoten in het Europees Parlement van Links uitdaagde, had als gesprekspartner van zijn grondwetgevende vergadering van de nieuwe vijfsterrenkoers juist Sahra Wagenknecht gekozen, die de grote verliezer van de verkiezingen is. De 'conservatieve linkerzijde' van de BSW heeft de postideologische ziel van de 5S geprikkeld, aangezien Conte de afgelopen maanden ook meerdere malen heeft gezegd dat hij tegen elke hypothese is (die overigens door geen enkele partij in het veld is geopperd) van 'willekeurige acceptatie' en aangezien zijn aanhangers zich voorbereiden om de voorstellen van de CGIL te steunen bij de referenda in het voorjaar, maar de vraag om de tijd om het Italiaanse staatsburgerschap te verkrijgen te verkorten, negeren.

Maar de M5S maakt zich meer zorgen over het oorlogsfront. Met name de delegatie in Brussel benadrukt dat we met een toekomstig voorzitterschap van Friedrich Merz kunnen komen tot een verdere escalatie op het Russisch-Oekraïense front. «De bekende standpunten van de toekomstige bondskanselier – zegt bijvoorbeeld Europarlementariër Danilo Della Valle – ten gunste van het sturen van Taurus-raketten, laten niet veel hoop». De woorden van Roberto Fico klinken anders. «Europa moet een evenwichtsorgaan zijn ten opzichte van de nieuwe Amerikaanse houding – beweert de voormalige voorzitter van de kamer – De Duitse verkiezingen zullen Merz naar de kanselarij brengen. En hij zei ook dat we onafhankelijk moeten zijn, iets wat Meloni niet kan doen omdat ze altijd Amerikaans georiënteerd is."

Voor Avs wijst Angelo Bonelli met de vinger naar Musks rol in de steun aan extreemrechts: "Nooit in de geschiedenis van de Europese democratie is er zo'n massale en directe inmenging geweest door een technologiemagnaat," zegt de woordvoerder van Europa Verde. "En toch, ondanks deze inmenging, werd Musk verslagen: er zal geen regering zijn met AfD." Nicola Fratoianni uitte ook haar bezorgdheid over de groei van "krachten van extremistisch, xenofoob, neofascistisch en neonazistisch nationalisme zoals de AfD".

Aan de andere kant, vervolgt de secretaris van de Italiaanse linkerzijde, «is het goede nieuws dat de Linke, de Duitse linkerzijde, die in grote crisis werd geacht, in plaats daarvan een buitengewoon resultaat behaalde door de eerste partij te worden onder de jongste, ook haar stemmenaantal verdubbelde». Volgens Maurizio Acerbo, secretaris van de Communistische Heroprichtingspartij, werd de Linke bekroond als «de meest consequent antifascistische partij, na een campagne die sterk werd gekenmerkt door de sociale kwestie, waarbij de kant van de arbeidersklasse werd gekozen en niet die van de miljardairs. De ineenstorting van de SPD zou de Europese socialisten, waaronder de PD, er juist toe moeten aanzetten om definitief te breken met hun neoliberale en oorlogszuchtige beleid.