"Jeugd in moeilijkheden? Dankzij ons een beleid voor toeristische ontwikkeling."

"De gebruikelijke onverschilligheid van de burgemeester. Ik begrijp het verband tussen jeugdproblemen en lokale ontwikkeling niet, maar ik herinner hem eraan dat Porto Recanati , ondanks de haven, adembenemende landschappen en kliffen met uitzicht op zee, misschien nog steeds wordt beschouwd als een van de vijf beste badplaatsen in de regio Marche, dankzij een vooruitstrevend beleid dat al dertig jaar wordt gevoerd." Zo reageerde voormalig locoburgemeester Rosalba Ubaldi , nu leider van de minderheidsgroep bij Centrodestra Unito in Porto Recanati, op burgemeester Andrea Michelini . Onlangs had de burgemeester verklaard dat het bestuur probeert ruimte terug te winnen voor jongeren, maar dat die operatie vandaag de dag moeilijk zou zijn, omdat de stad volgens hem "in beton is gedompeld door de besturen die de stad de afgelopen dertig jaar hebben bestuurd." Een verwijzing naar eerdere centrumrechtse besturen, wat onmiddellijk een reactie van de tegenpartij uitlokte. "Als de gemeentelijke begroting jaarlijks meer dan € 5 miljoen kan opbrengen voor tweede woningen en bouwterreinen," stelt Ubaldi, "dan is dat te danken aan het ontwikkelingsbeleid dat in die 30 jaar is gevoerd. De kust, Corso Matteotti, de Carabinieri-kazerne en het sportveld, samen met andere projecten, werden mogelijk gemaakt door urbanisatieheffingen, het resultaat van een brede toeristische visie en een ontwikkelingsbeleid dat in die dertig jaar is gevoerd. Als we vandaag de dag kunnen rekenen op een eerste kustbeschermingsproject in Scossicci, dan is dat te danken aan de voorbereiding van een alomvattend verdedigingsplan, uitgevoerd in de jaren vóór de komst van de nieuwe Messias. In die 30 jaar was er geen Nationaal Herstel- en Veerkrachtplan (NRRP) en heeft de regio geen middelen toegewezen aan projecten." Raadslid Ubaldi haalt ook nog eens flink uit naar de raad: "Toen kwamen degenen die alles wisten en na vier jaar regeren geven ze de schuld van wat er niet werkt aan hun voorgangers en aan bovengemeentelijke organen, om hun narcisme en vooral hun eigen incompetentie en arrogantie te maskeren. Ze zouden zich op zijn minst een beetje moeten schamen voor wat ze niet hebben gedaan," voegt ze eraan toe, "voor hoe ze hebben vernietigd wat er was. Ze zouden zich moeten schamen voor de leugens die ze vertellen, voor de antwoorden die ze niet geven, voor hoe ze het straatmeubilair beheren."