'Inspirerend' & 'stoer' - WK-debutanten Brazilië

"Joga bonito" is een uitdrukking die Brazilianen gebruiken om te beschrijven hoe voetbal gespeeld zou moeten worden.

"Joga" is het werkwoord "spelen" in het Portugees, terwijl "bonito" "mooi" betekent. De filosofie draait om individuele vaardigheid, creativiteit en een aanvalsmentaliteit.

In Brazilië is voetbal niet zomaar een sport, het zit verankerd in de cultuur. Er zijn meer dan twee miljoen geregistreerde spelers.

Rugby is daarentegen nog steeds een onbekende sport voor de meeste inwoners van het Zuid-Amerikaanse land, ook al maakte Brazilië zondag haar debuut op het WK rugby voor vrouwen tegen Zuid-Afrika.

Brazilië, het laagst geklasseerde team op het WK (25e plaats), heeft slechts 16 tests met XV-a-side rugby gespeeld en vierde zijn eerste overwinning in 2023 tegen Portugal.

Ondanks de enorme verschillen in spelersbestand, middelen en wereldwijde successen, blijft de mentaliteit van rugbyspelers hetzelfde als die van voetbal.

"Ze hebben absolute snelheid en zijn op hun best als ze besluitvaardig zijn, inschatten wat er gebeurt en meteen reageren", vertelde Crystal Kaua, bondscoach van het Braziliaanse vrouwenzeventeam, aan BBC Sport.

"Ik zeg altijd dat het net zoiets is als autorijden in São Paulo [dat 12 miljoen inwoners heeft]. Met motoren: als je ruimte ziet, moet je die nemen. Ze zijn niet groot, dus ze moeten slimme en snelle beslissingen nemen."

Om zich te kwalificeren voor het WK moest Brazilië Colombia verslaan in de play-offs voor Zuid-Amerika. Dat was een horde die Brazilië al zes keer eerder niet haalde.

Omdat het vrouwenteam zevens zo succesvol was in de World Series, werd besloten om te strijden voor kwalificatie door hun zevens-sterren in te zetten voor de play-offwedstrijd. Dit resulteerde in een comfortabele 34-13 overwinning.

Van de 32 voor het WK geselecteerde spelers hebben er 11 aan minimaal één Olympische Spelen deelgenomen.

Fly-half Raquel Kochhann, die slechts zes caps voor XV's op zijn naam heeft staan, was een van de spelers die door hoofdcoach Emiliano Caffera werd benaderd om hem te helpen zich te kwalificeren.

Net als de meeste tieners in Brazilië droomde Kochhann ervan om professioneel voetbal te spelen, maar een blessure maakte een einde aan haar dromen.

De 32-jarige koos ervoor om lichamelijke opvoeding te studeren aan de universiteit en vanwege haar fysieke gesteldheid werd haar voor het eerst aangeraden om rugby te spelen.

"Ze hebben mijn vrouwenvoetbalteam opgeheven, maar ik droomde er nog steeds van om mijn land te vertegenwoordigen, dus probeerde ik het op een andere manier", vertelde Kochhann aan BBC Sport.

"Ik speelde mijn eerste rugbywedstrijd voor mijn club in 2011 en het was de eerste keer dat ze de staatskampioenschappen wonnen. Ik werd uitgeroepen tot MVP (Most Valuation Player) van het toernooi.

"Een ander team nodigde me uit om met hen te spelen. Het was een internationaal toernooi in Uruguay waar clubs tegen nationale teams spelen. We speelden tegen Brazilië en ik zag ze voor het eerst en dacht: 'Wow, ik wil deel uitmaken van dit team.'"

Haar voetbalachtergrond zorgde voor een onderscheidend vermogen en zorgde ervoor dat ze in 2012 een plek in het nationale elftal veiligstelde.

De snelle opkomst zette zich voort: nadat Brazilië als gastland was toegevoegd, speelde Kochhann zevens op de Olympische Spelen in Rio. Uiteindelijk was hij ook bij de twee Spelen betrokken.

Afgelopen zomer was ze ook de Braziliaanse vlaggendraagster tijdens de Olympische Spelen in Parijs. Ze maakte haar opmerkelijke rentree in de sport nadat bij haar in 2022 borstkanker was vastgesteld.

Om haar terugkeer na 18 maanden nog verbazingwekkender te maken, had Kochhann ook een blessure aan haar voorste kruisband opgelopen.

"Ik heb het team verteld dat ik een stap terug moet doen en me moet laten behandelen, omdat ik chemotherapie en radiotherapie nodig heb," voegde ze eraan toe. "De reactie van mijn team was met gebogen hoofd en verdriet. Ik zei dat ik deze energie niet wilde."

"Het is gewoon een normale blessure en na deze tijd kom ik terug om met je te spelen. Een van de meisjes zei: 'Ga je harder rennen nadat je de borsten eruit hebt gehaald?' Iedereen lachte en ik zei: 'Dit is de energie waarmee ik de behandeling makkelijker wil maken.'

"Het was belangrijk voor mij om te laten zien dat kanker niet per se het einde van je leven betekent. Je kunt gewoon opnieuw beginnen en daarna kun je heel grote dingen bereiken."

Het verslaan van verwachtingen is niet alleen het verhaal van Kochhann, maar ook dat van het Braziliaanse rugby.

Spanje, dat op de 13e plaats staat op de wereldranglijst, versloeg Brazilië met 41-12 in de aanloop naar het toernooi. Dit jaar waren er zeven wedstrijden gepland, waaronder twee niet-testwedstrijden, om hun concurrentiekracht in het XV-toernooi te vergroten.

Bij hun debuut op het toernooi dragen de spelers een nieuwe uitrusting met symbolen die de kracht en afkomst van de spelers symboliseren.

"De hardcourt in Brazilië is een andere hardcourt. De uitdagingen die ik heb gezien, zijn anders dan waar ook ter wereld", voegde Kaua eraan toe, die een groot deel van de selectie op zevens heeft gecoacht.

"Deze meiden zijn stoer, moedig en dapper. Totdat je hier zelf bent geweest, kun je je de omvang van onze spelers niet voorstellen.

"De helft van de meisjes uit die [zware favela's] komt uit die [moeilijke] gezinnen, een groot deel - misschien wel meer dan de helft. Ze inspireren de volgende generatie.

"Mensen in die sectoren beginnen rugby te zien als een echte optie om hun leven te veranderen."

Brazilië neemt het in hun poule op tegen Zuid-Afrika, Italië en Frankrijk. Het zijn allemaal grote rugbylanden, wat een ideaal podium biedt om de aandacht van het publiek te trekken.

"Het wordt lastig, maar ik twijfel er niet aan dat we in een of twee wedstrijden flink van zich zullen laten horen", aldus hoofdcoach Caffera.

Het trappen van doelpunten is een zeldzaamheid in Brazilië, maar het is een vaardigheid die goed past bij natuurlijke voetballers.

Kochhann heeft YouTube en Instagram gebruikt om te leren en heeft tot nu toe alleen maar zeven conversies behaald met dropkicks.

Toch is zelfvertrouwen met de bal iets wat Brazilianen niet missen.

"Ik kijk ernaar uit om te laten zien wat Braziliaanse kickers kunnen", aldus Kochhann, die pas de afgelopen drie maanden is begonnen met het oefenen van kicks vanaf de tee.

"Mijn trap is anders, omdat het een mix is ​​van een traditionele rugbytrap en een voetbaltrap. Ik heb mijn eigen manier."

En Brazilianen kennen maar één manier van spelen.