'De beste verdediger ter wereld': een kijkje in de opkomst van vrouwelijke hockeysuperster Renata Fast

Vijf wedstrijden in het afgelopen seizoen hadden de Toronto Sceptres een reeks van vier verloren wedstrijden.

Omdat het team niet goed speelde en tijd cruciaal was in een PWHL-seizoen van 30 wedstrijden, hadden drie leiders van de Sceptres een besloten vergadering met hoofdcoach Troy Ryan om te praten over hoe de zaken weer op de rails konden worden gebracht.

Aanvoerder Blayre Turnbull en assistent-aanvoerders Renata Fast en Jocelyne Larcoque, die laatste eind december naar Ottawa zou worden getransfereerd, verlieten de bijeenkomst met het gevoel dat de ommekeer bij hen moest beginnen.

"Ik denk dat ik dat ter harte heb genomen, wetende dat ik een van die spelers kon zijn", vertelde Fast in een interview met CBC Sports voorafgaand aan de draft en prijsuitreiking van de competitie eerder deze zomer.

De verdediger deed dat en meer onderweg naar een tweede plaats in de reguliere competitie voor Toronto.

Fast eindigde het seizoen als een gedeelde eerste verdediger in de scorelijst, met 22 punten in 30 wedstrijden. Ze leidde de competitie met 63 hits, was de beste van alle PWHL-schaatsers qua tijd op het ijs met een gemiddelde van 24 minuten en 39 seconden per wedstrijd, en eindigde in de top drie in geblokte schoten, volgens de gegevens van de PWHL. Ze was ook de belangrijkste verdeler in een powerplay van de Sceptres die soms onoverwinnelijk leek.

Het leverde haar de PWHL's verdediger van het jaar-prijs op en een nominatie voor MVP, samen met Hilary Knight en Marie-Philip Poulin.

Voor degenen die Fasts spel de afgelopen tien jaar hebben helpen ontwikkelen, was haar opkomst geen verrassing. Ze prijzen haar consistente werkethiek en constante drang om beter te worden, naast haar schaatskunsten van wereldklasse.

Aan het begin van het Olympisch seizoen zullen weinig speelsters belangrijker zijn voor Canada's streven naar twee gouden medailles op rij als Fast op de blauwe lijn. Ze kan alles op het ijs en zal daar zeker toe opgeroepen worden wanneer de inzet het hoogst is voor de Canadezen.

"Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die kunnen beweren dat ze de beste verdediger ter wereld is", zei Gina Kingsbury, algemeen directeur van Toronto Sceptres en Team Canada. "Ze kan hier nog meer bereiken naarmate ze verder komt."

Die groei vond plaats op een niveau dat ze pas in haar elfde leerjaar begon te spelen, en dat ze in eerste instantie ook niet wilde spelen.

Atletiek en 'moeiteloos' schaatsen

Hockey was geen belangrijk onderdeel van Fasts familie toen ze opgroeide. Ze begon pas te spelen toen er nieuwe buren in de straat kwamen wonen. Fast begon mee te doen aan hun hockeywedstrijden uit.

Fasts familie steunde haar beslissing om de sport te beoefenen, maar het was nooit haar uiteindelijke doel om van hockey haar carrière te maken of een studiebeurs voor een Amerikaanse universiteit te krijgen.

"Mijn ouders wilden absoluut dat ik naar een Canadese universiteit ging en een goede opleiding kreeg", zei Fast. "Ze wisten niet veel over de NCAA."

In tegenstelling tot de meeste speelsters die hun land vertegenwoordigen op de Olympische Spelen, werd Fast niet geselecteerd voor het Canadese team onder de 18. Ze heeft nooit de moeite genomen om zich kandidaat te stellen voor het provinciale team, omdat de selectiewedstrijden samenvielen met het voetballen in de zomer.

Maar het was die atletische capaciteit die Matt Desrosiers, hoofdcoach van Clarkson University, opmerkte, ongeacht welke sport ze beoefende. Uiteindelijk haalde hij Fast over om hockey te spelen op school.

"Als je haar ziet spelen, is het haar schaatskunst die haar onderscheidt van alle anderen", vertelde Desrosiers aan CBC Sports. "Ze ziet er gewoon zo moeiteloos uit."

Twee jaar voordat ze naar de universiteit ging, maakte Fast de overstap van aanvaller naar verdediger. Ze wilde graag in het juniorenteam van haar geboortestad Burlington spelen, maar er was geen plek voor haar als aanvaller.

Er was een open plek in de verdediging, een positie waar Fast vaak werd gevraagd om te helpen bij haar jeugd, dankzij haar sterke schaatskunsten. Fast stemde in met de overstap zodat ze in het team kon komen.

"Eén seizoen daar en ik begon er gewoon van te houden: hoe je het hele ijs kunt overzien, hoe alles zich voor je ontvouwt," zei Fast. "Ik ben altijd al een behoorlijk goede schaatser geweest en ik denk dat scouts daar op letten bij verdedigers: als ze kunnen schaatsen, kun je van daaruit met ze samenwerken. Dat was absoluut mijn ding. Ik had veel werk nodig."

Streven naar verbetering

Fast won een nationaal kampioenschap bij Clarkson en tijdens haar tijd op de universiteit kreeg ze meer aandacht van het nationale team.

Onderweg werkte haar coach bij Clarkson, Desrosiers, aan haar zelfvertrouwen. Hij wilde dat ze zich realiseerde hoe goed ze kon zijn en dat ze kon floreren in powerplay en aanvallende situaties.

Fast maakte haar debuut op het WK voor het nationale seniorenelftal in 2017. Sindsdien is ze een belangrijk onderdeel geworden van een groep speelsters die het programma naar nieuwe hoogten hebben getild. Ze is drievoudig wereldkampioen en won Olympisch goud in 2022 in Peking.

Kingsbury, die zelf twee Olympische gouden medailles won tijdens haar eigen sportcarrière, beschouwt Fast als een van de beste atleten die ooit voor Team Canada hebben gespeeld.

Maar het is meer dan alleen haar natuurlijke atletische vermogen dat Fast tot een van de besten heeft gemaakt. Ze is nooit tevreden.

Om te blijven groeien, probeert Fast zoveel mogelijk te halen uit de mensen om haar heen. Ze keek bijvoorbeeld naar Clarksons teamgenoot en medeverdediger Erin Ambrose op de universiteit, schaatste buiten het seizoen met voormalig Canadees teamverdediger Laura Fortino en skills coach Mike Ellis en kon rekenen op de begeleiding van Larocque, haar vaste verdedigingspartner.

De afgelopen jaren heeft Fast ook een band en vertrouwen opgebouwd met Ryan, die zowel het nationale team als de Sceptres coacht.

"Ze staat er zo open voor om gecoacht te worden," zei Ryan. "Zoals met alles, hebben sommige mensen de neiging om, als ze zo'n hoog niveau bereiken, langzaam te verdwijnen. Ze staan ​​minder open voor suggesties. Renata is slechts een spons voor de uitdagingen die je haar voorschotelt of de feedback die je haar geeft."

Een van die uitdagingen was nadenken over hoe ze een aanvallende speelster kon worden. Ryan zei dat Fast zichzelf altijd al zag als een sterke schaatser en een fysieke aanwezigheid op het ijs. Nu ziet ze dat die eigenschappen haar ook kunnen helpen bij het creëren van aanvallende kwaliteiten.

"Ik denk dat ze in aanmerking komt voor de titel van beste allroundspeelster," zei Ryan. "Er zijn weinig mensen die een wedstrijd volledig kunnen overnemen, en ik denk dat zij dat wel kan."

Nog een kans om goud te vinden

Afgelopen voorjaar zat Fast alleen in de eetzaal van een hotel in Minnesota toen ze een e-mail kreeg van Jayna Hefford, executive vice president hockey operations bij PWHL, met de mededeling dat ze genomineerd was voor MVP. De tranen kwamen meteen. Het was iets wat Fast niet had verwacht.

Fast keert komend seizoen terug bij de Sceptres, dit keer met een potentiële nieuwe verdedigingspartner in Ella Shelton, eveneens een Clarkson-student en een sterke tweerichtingsspeler. Het team zal op jacht zijn naar zijn eerste Walter Cup, en Shelton zou Fast in een belangrijk jaar een deel van de last moeten kunnen ontnemen.

Ze krijgt ook de kans om samen met haar familie een gouden medaille te winnen, iets wat ze tijdens de door COVID getroffen Spelen in 2022 miste.

"Met een groep die er al zo lang is en de transformatie die de laatste acht jaar heeft plaatsgevonden, zou het niets meer betekenen dan dat we weer aan de top komen en al onze families en de mensen die ons hebben gesteund op de tribune hebben, op zo'n mooie locatie als Milaan", aldus Fast.