NHS moet 'duidelijk maken' wanneer patiënten NIET door echte artsen worden behandeld

De NHS moet duidelijk aangeven wanneer patiënten worden behandeld door minder gekwalificeerde medici in plaats van door artsen.

Physician Associates (PA's) zouden nu in de meeste gevallen een verbod kunnen krijgen op het stellen van diagnoses na een aantal sterfgevallen, waaronder het spraakmakende geval van Emily Chesterton. De 30-jarige kreeg twee keer een verkeerde diagnose van een PA van wie ze aannam dat het een huisarts was, voordat ze uiteindelijk in 2022 overleed aan een bloedstolsel. De door de overheid gelaste evaluatie van PA's en anesthesiemedewerkers (AA's) heeft geconcludeerd dat ze de naam "assistenten" moeten krijgen. Minister van Volksgezondheid Wes Streeting zal later op woensdag bekendmaken of de overheid de aanbevelingen accepteert.

De uitbreiding van het aantal assistenten om gaten in de NHS- dienstregeling op te vullen, heeft artsen boos gemaakt. Zij zeggen dat ze hun baan innemen en veel minder gekwalificeerd zijn, ondanks dat ze in sommige gevallen meer verdienen. Het Leng-onderzoek volgt op de registratie van ten minste zes sterfgevallen van patiënten die verband hielden met contact met PA's door lijkschouwers in Engeland.

Voorzitter Professor Gillian Leng CBE zei: "Als onderdeel van de evaluatie heb ik geluisterd naar de meningen van patiënten en het publiek. Van bijzonder belang was het horen van de nabestaanden van degenen die zijn overleden.

Nabestaanden zijn er sterk van overtuigd dat de verwarring tussen de rol van de PA en die van de arts een belangrijke factor was bij het overlijden van hun familieleden. Ze waren er zich van bewust dat ze anders hadden gereageerd en verdere hulp hadden gezocht als ze hadden geweten dat er geen arts was geraadpleegd. Helaas kan niemand de tijd terugdraaien, maar ik heb naar hun ervaringen geluisterd om verbeteringen voor de toekomst te kunnen doorvoeren.

Begin jaren 2000 werden er assistenten aan het NHS-personeel toegevoegd, zodat artsen zich konden concentreren op complexere gevallen. Oorspronkelijk zouden ze altijd onder toezicht van artsen staan, maar ze werden steeds vaker gecontroleerd vanwege opvallende fouten.

De zaak van Emily Chesterton werd de tragedie die artsen verenigde en die betere richtlijnen eisten over wat artsenassistenten wel en niet mogen doen. De 30-jarige werd gezien door een artsassistent nadat ze haar huisartsenpraktijk in Crouch End in Noord-Londen had gebeld met klachten over pijn in haar kuit, die hard was geworden. De PA raadde mevrouw Chesterton aan paracetamol te nemen.

Haar moeder, gepensioneerd lerares Marion Chesterton, zei dat haar toestand verslechterde, waardoor Emily "moeite had met lopen" en "buiten adem en duizelig was". In een eerder gesprek met de BBC zei ze: "Tijdens de tweede afspraak stelde de assistent haar de diagnose van een kuitverstuiking, longcovid en angst. De assistent onderzocht Emily's kuiten niet en maakte niet duidelijk dat ze geen arts was."

Mevrouw Chesterton had een bloedstolsel in haar linkerbeen, wat leidde tot haar overlijden aan een longembolie. De lijkschouwer concludeerde dat ze "onmiddellijk naar de spoedeisende hulp van een ziekenhuis had moeten worden doorverwezen" en dat ze, als ze was gezien, waarschijnlijk zou zijn overleefd.

Emily's ouders, Marion en Brendan, hebben samen met de artsengroep Anaesthetics United een gerechtelijk onderzoek ingesteld om een officiële werksfeer voor physician associates per zorginstelling af te dwingen. Er werken meer dan 5.000 artsen en anesthesiemedewerkers in de NHS in Engeland. De overheid is van plan dit aantal te verhogen tot 10.000 om het personeelstekort in de NHS te helpen.

Prof. Leng zei: "Ondanks de aanzienlijk kortere opleiding zijn PA's en in mindere mate AA's soms ingezet om functies te vervullen die speciaal voor artsen zijn bedoeld. Men lijkt ervan uit te gaan dat een groot deel van de rol van een arts niet de vaardigheden en kwalificaties van een arts vereist. Als dat het geval is, vereist dat een grondige herindeling van de functies en een herstructurering, en niet een simplistische vervanging van een arts door iemand die aanzienlijk minder gekwalificeerd is."

De evaluatie adviseerde om ze te hernoemen tot physician assistants (PA's) en "physician assistants in de anesthesie" (AA's). Er werd geconcludeerd dat ze over het algemeen geen "ongedifferentieerde patiënten" zouden moeten behandelen - patiënten die nog niet gediagnosticeerd zijn - met uitzondering van reeds gesorteerde volwassen patiënten met "lichte aandoeningen".

De belangrijkste artsenvakbond, de British Medical Association (BMA), heeft deze aanbeveling in twijfel getrokken. Dr. Tom Dolphin, voorzitter van de BMA-raad, zei: "Lichte klachten zijn achteraf gezien slechts licht en ernstige aandoeningen kunnen zich op subtiele of ongebruikelijke manieren manifesteren."

In de evaluatie werd gesteld dat veiligheidszorgen met betrekking tot PA's "bijna altijd te maken hadden met het stellen van een diagnose en het bepalen van de eerste behandeling, met name in de eerstelijnszorg of op de spoedeisende hulp, waar patiënten zich voor het eerst melden met nieuwe symptomen." Er werd toegevoegd: "Hier is het risico om een ongewone ziekte of aandoening over het hoofd te zien het grootst, en hier is de uitgebreidere training van artsen in een breed scala aan specialismen belangrijk. Het stellen van een verkeerde eerste diagnose en patiënten op een ongeschikt pad zetten, kan catastrofaal zijn."

Professor Leng adviseert assistenten om duidelijk verschillende uniformen en lanyards te dragen van artsen om verwarring te voorkomen. Andere aanbevelingen zijn dat pas afgestudeerde assistenten minstens twee jaar ervaring moeten opdoen in ziekenhuisteams voordat ze een functie in een huisartsenpraktijk of psychiatrische instelling kunnen aanvaarden. Een arts met een vaste aanstelling zou ook de eindverantwoordelijkheid voor elke assistent moeten dragen.

Prof. Leng voegde eraan toe: "Sinds de oprichting zijn er veel nieuwe rollen bijgekomen in de NHS, en er zullen er nog veel meer nodig blijven naarmate de gezondheidszorg complexer wordt. De NHS kent echter nu meer soorten rollen dan welk ander zorgsysteem ter wereld dan ook, en er moet voor gezorgd worden dat deze rollen begrepen worden door het publiek en het personeel."

Helga Pile, hoofd gezondheidszorg bij de vakbond Unison, zei: "Door nauw samen te werken met artsen en andere zorgprofessionals kunnen deze functies een echt verschil maken in de verbetering van de dienstverlening en het terugdringen van wachtlijsten. Het is essentieel dat mensen in deze functies eerlijk worden behandeld en goed worden begeleid, zodat ze kunnen floreren en een bijdrage kunnen leveren aan de NHS."

PA's en AA's komen in aanmerking na het behalen van een masterdiploma en hebben doorgaans een bachelordiploma in de biowetenschappen nodig. Hun taken omvatten het afnemen van anamneses, het uitvoeren van lichamelijk onderzoek en het opstellen van behandelplannen. Ze zijn niet bevoegd om medicijnen voor te schrijven. Arts worden bij de NHS vereist doorgaans een tienjarige opleiding, inclusief een medische opleiding en een postdoctorale opleiding.

Dr. Naru Narayanan, voorzitter van de ziekenhuisartsenvakbond HCSA, zei: "Het is niet genoeg om te zeggen dat doktersassistenten niet het werk van artsen zouden moeten doen. We hebben momenteel weinig duidelijkheid over wat ze in de praktijk zouden moeten doen. Dat is een belangrijk punt voor ziekenhuisartsen, omdat deze rollen steeds complexere aspecten van de patiëntenzorg zijn binnengedrongen.

Terwijl wij wachten, blijven de superviserende artsen in het ziekenhuis verantwoordelijk voor de handelingen van personen die zonder duidelijke parameters werken.

"Gezien hoe slecht deze rollen zijn gedefinieerd, en het feit dat doktersassistenten na een paar jaar klinische opleiding meer verdienen dan artsen in opleiding na bijna tien jaar in de geneeskunde, is het niet verrassend dat er spanningen zijn."