Laten we nog een keer terug in de tijd gaan: waarom fans nog steeds van The Rocky Horror Picture Show houden

Patricia Quinn dacht dat ze alles wist over Rocky Horror- fans.

De 81-jarige acteur speelde de rol van Magenta in de toneelproductie van The Rocky Horror Show en in de verfilming van The Rocky Horror Picture Show uit 1975.

Het verhaal volgt een naïef stel dat een nabijgelegen kasteel binnenkomt nadat hun auto tijdens een storm kapot is gegaan. Wat volgt is een mysterieuze nacht vol chaos en verleiding, aangestuurd door de gestoorde wetenschapper Dr. Frank-N-Furter.

Na jarenlang meet-and-greets te hebben georganiseerd ter promotie van de film, zegt Quinn dat ze niets wist over de omvang van de fanbase van de cultklassieker totdat ze door de VS en Canada ging toeren ter ere van het 50-jarig jubileum.

"Ik dacht dat ik alle fans had ontmoet die er te ontmoeten zijn. Ik heb al een miljoen Comic Cons bezocht, en ga zo maar door. Ik wist niets totdat ik met deze tours begon," zei ze.

De Rocky Horror Picture Show 50th Anniversary Spectacular tournee stopte op 1 oktober in Vancouver en reist later deze maand door naar Winnipeg , Toronto en Kitchener, Ontario , met Quinn.

Bij elke stop zegt Quinn dat de reacties van de fans "ongelooflijk" waren.

"Als ik het podium op kom, klappen mensen niet alleen. Ze staan ​​op en schreeuwen... Als iemand niet zo'n geweldige respons had, weet ik dat ik het niet zou kunnen. Dat is wat me gaande houdt."

Maar wat is het toch met deze excentrieke muzikale horrorkomedie die generaties fanatieke, trouwe fans heeft? Quinn zegt dat haar castgenoot Tim Curry, die de hoofdrol van Dr. Frank-N-Furter in scène zette, het het beste verwoordde tijdens een recente vertoning van de film in Los Angeles.

Tim Curry's woorden waren: "Het geeft iedereen toestemming om zich slecht te gedragen. Dus wat je slechte keuze ook is, geniet ervan."

Chaotisch, rommelig – en betekenisvol

Cameron Crookston, docent culturele studies aan de University of British Columbia, zegt dat de levensduur van Rocky Horror en de reikwijdte ervan over generaties heen "geweldig" zijn.

"Het feit dat Rocky Horror ... al 50 jaar lang vrijwel continu ergens ter wereld wordt opgevoerd? Ik heb nog nooit zoiets gehoord, en dat komt alleen omdat mensen ernaar snakken."

Crookston zegt dat hij de impact ervan met eigen ogen heeft gezien bij zijn studenten.

" Rocky Horror circuleert op een manier die maar weinig films uit dat decennium hebben gekend," zei hij. "Als ik mijn studenten een lijst geef, bijvoorbeeld: 'Hier zijn 10 films uit de jaren 70 die je geweldig zou vinden', dan heeft iedereen Rocky Horror gezien."

Hij zegt dat een deel van het succes van de film te danken is aan het feit dat het de afgelopen decennia een belangrijke culturele maatstaf is geworden voor 2SLGBTQ+-mensen en drag. De film doet denken aan de show Cabaret en is esthetisch campy en seksueel ongeremd.

Zo wordt Dr. Frank-N-Furter geïntroduceerd met een netkousenjurk, een volledig opgemaakt gezicht en zwarte lingerie. En in het iconische dansnummer Time Warp wordt er flink wat met de heupen gestoten.

"Ik ken veel dragartiesten, maar ook gewoon queers... vooral mensen die, zeg maar, ouder dan 45 zijn en die dan zeggen: 'Nou, Rocky Horror was voor mij het begin van mijn queer-zijn.' En dat is geweldig," zei Crookston.

Tegelijkertijd vermoedt hij dat de film zo'n wereldwijde populariteit heeft omdat hij op veel verschillende niveaus werkt, van entertainment tot sociaal commentaar.

Alles eraan is zo chaotisch en rommelig dat ik het makkelijk af kan doen als iets wat gewoon leuk is, het betekent niets. Ik denk dat het juist heel veel betekent.

Crookston erkent dat de film niet perfect verouderd is.

Hij wijst bijvoorbeeld op de manier waarop woorden als 'travestiet' en 'transseksueel', die algemeen als ouderwets worden beschouwd, prominent in de film worden belicht. Hij zegt dat dit de erfenis van de film compliceert voor transgender kijkers, die de taal als problematisch en beperkend ervaren.

Dit is geen handleiding voor het omgaan met genderdiverse bevolkingsgroepen. Net zoals je psychologie studeert en Freud leest, maar je ook begrijpt dat dit geen eigentijdse tekst is. Rocky Horror is de Freud van queerness.

'Het is absoluut te stimulerend'

Al een halve eeuw lang definieert The Rocky Horror Picture Show opnieuw wat een ‘cultklassieker’ is.

De film is zo populair geworden door zijn volgers, dat de fans zelfs een eigen Wikipedia-pagina hebben.

Tot de tradities van de fandom behoren onder meer het verschijnen in kostuum bij een filmvertoning, het roepen van moppen en het gebruiken van excentrieke rekwisieten zoals kranten, bellen en lawaaimakers gedurende de film. Sommige vertoningen hebben zelfs een schaduwcast of een groep live artiesten die het verhaal naast het grote scherm uitbeelden.

Shelita Cox, een dragqueen uit Victoria, heeft in meerdere uitvoeringen van Rocky Horror opgetreden. Ze zegt dat live meemaken een theaterervaring is die zijn weerga niet kent.

“Het is prachtig, het is de gekozen familie, maar het is absoluut te stimulerend.”

Cox zei dat de boodschap van radicale acceptatie van de film haar enorm aansprak sinds ze de film voor het eerst zag, rond dezelfde tijd dat ze werd verwelkomd in de queergemeenschap.

"Het heterokoppel is, zeg maar, een buitenbeentje, en dat is wel mooi — dat je zoveel mensen hebt die in hun eigen lichaam leefden en wisten wie ze waren en zich daar prettig bij voelden, ondanks dat ze aliens waren en machtsbelust en al het andere."

Cox zei dat het een film is die je steeds opnieuw kunt bekijken, met of zonder een luidruchtig livepubliek.

"Er zitten zoveel verschillende facetten en nuances in het verhaal. En ik heb het gevoel dat je elke keer dat ik het zie, iets anders ziet."

Als artiest zegt Cox dat ze zich voedt met de gepassioneerde energie die het publiek meebrengt naar Rocky Horror , van de grappen die mensen maken tot de interacties met rekwisieten tijdens de show.

"Er zijn zoveel verschillende dingen die van invloed zijn op de manier waarop het publiek met je omgaat tijdens een show, maar bij Rocky Horror is het bijna altijd een leuk feestje."