Metal Gear Solid Delta Review: Snake Eater, een geweldige remake die niet iedereen zal bevallen
Metal Gear Solid 3: Snake Eater is misschien wel een van de meest geliefde games in Konami's saga. Geprezen om zijn innovatieve aanpak, met name op het gebied van stealth en survival, staat dit deel uit 2004 weer in de schijnwerpers met een remake getiteld Metal Gear Solid Δ: Snake Eater, die nog steeds in ontwikkeling is bij de Japanse uitgever.
MGSΔ werd voor het eerst officieel aangekondigd in mei 2023 en is de tweede Metal Gear-game die is ontwikkeld na het vertrek van de vaste ontwerper, Hideo Kojima, in 2015.
Een terugkeer met een remake van MGS3 is daarom een risicoloze manier om de Metal Gear-franchise weer onder de aandacht te brengen van gamers die gedesillusioneerd zijn na de commerciële mislukking van Metal Gear: Survive in 2018. Is Konami geslaagd in zijn gok, of presenteert MGSΔ zich als een zoveelste videogame-ongeluk? We hebben deze nieuwe titel mogen testen en onze meningen zijn verdeeld.
|
|
Ondanks de term "remake", die vaak wordt geassocieerd met Metal Gear Solid Δ: Snake Eater, is Konami's nieuwe game meer een remaster. Sterker nog, de Japanse uitgever heeft ervoor gekozen om de originele verhaallijn van MGS3, uitgebracht in 2004, tot in detail te kopiëren en te plakken. De plot is ongewijzigd gebleven, ongetwijfeld om een zekere nostalgie op te wekken bij spelers.
Net als in MGS3 kun je in MGSΔ spelen als Naked Snake, een Amerikaanse agent die tijdens de Koude Oorlog Russisch grondgebied is binnengedrongen om de ontwikkeling van een kernwapen te saboteren, waarmee een Derde Wereldoorlog ontketend zou kunnen worden.
Het spreekt voor zich dat MGSΔ zeer trouw is aan de originele game. Alles, zelfs de meest triviale details, is hergebruikt in de "remake". Laten we eerst de tussenfilmpjes noemen, die dezelfde camerabeelden gebruiken, hoewel soms wat verouderd. Laten we ook de voice-overs noemen, die onveranderd zijn. Tot slot sluiten we af met de overgangen naar zwart, alomtegenwoordig tijdens de tussenfilmpjes, en de missies van Naked Snake in de Russische jungle.
MGSΔ is zonder twijfel rechtstreeks gericht op spelers die MGS3 in 2004 speelden. Ondanks de achterhaalde aard van het originele plot, heeft Konami de wendingen, plotwendingen en thema's exact gekopieerd. De Japanse uitgever is deels toegewijd aan deze loyaliteit en stelt in de inleiding van de game dat sommige thema's die in het verhaal worden besproken, in de hedendaagse wereld verkeerd begrepen kunnen worden.
De antagonisten (en zelfs de protagonisten) van MGS3 behouden daarom in MGSΔ nog steeds die karikaturale en theatrale kant die we niet per se meer in hedendaagse games aantreffen. Met hun machiavellistische lach en kwaadaardige ambities worden de schurken grotesk, ook al is het duidelijk Konami's doel om in te spelen op de nostalgie van de spelers.
Sterk verbeterde maar nog steeds imperfecte graphicsDe grootste troef van Metal Gear Solid Δ schuilt vooral in de graphics. Hoewel Konami zich heeft gericht op absolute precisie, heeft de game een flinke visuele revisie ondergaan. De gamewereld is in 21 jaar tijd aanzienlijk geëvolueerd en de graphics van de PS5 zijn onvergelijkbaar met die van de PS2.
MGSΔ draait op Unreal Engine 5, een state-of-the-art videogame-engine die complexe details kan weergeven en een realistischer belichtingssysteem dan ooit tevoren kan beheren. Deze nieuwe technologie voel je zodra je de controller oppakt. Het is duidelijk dat MGSΔ een prachtige game is, zelfs nog mooier vergeleken met zijn voorganger.
De omgevingen zijn zeer gedetailleerd, vooral buiten. Bladeren rijzen op als je loopt, gras buigt als je er langs strijkt... De nerf van de huid, de textuur van het haar en zelfs de samenstelling van de weefsels zijn perfect weergegeven. Natuurlijke elementen zoals rotsen, bomen en gras zijn zeer overtuigend, ook al is het algehele effect moeilijk te overtreffen.
De landschappen van MGSΔ zijn nooit echt mooi, waarschijnlijk vanwege Konami's beslissing om trouw te blijven aan de originele gamemaps, die waren ontworpen op basis van de prestaties van de consoles uit die tijd. De interieurs zijn nog minder meeslepend, de belichting lijkt kunstmatig en de graphics zijn vreemd genoeg minder gepolijst.
Het motion design van MGSΔ schiet nog verder tekort, met gezichten die een "plastische" uitstraling behouden die geen ruimte laat voor realisme. De blikken lijken leeg en de gezichtsuitdrukkingen nogal bevroren. Vergeleken met MGS3 kunnen we alleen de grafische evolutie benadrukken.
Zeldzame nieuwe functies voor een spel dat nog oud isOndanks Konami's absolute loyaliteit aan MGS3, streeft Metal Gear Solid Δ ernaar de gameplay te moderniseren door vlak voor de release twee spelmodi aan te bieden. Eén modus behoudt de camerabesturing van die tijd en een andere introduceert een zekere moderniteit, met een over-de-schouder-perspectief. Een voorstel dat iedereen tevreden wil stellen: veteranen en nieuwkomers.
Ondanks de gameplay-upgrades blijft MGSΔ lastig te manipuleren. Het besturen van Naked Snake kan soms verwarrend zijn. Dit geldt vooral wanneer je tegen een stuk landschap leunt om je te verstoppen. In plaats van zich aan de structuur te hechten, kan Naked Snake skaten en gehurkt in het midden van een gang blijven.
Nog een irritant besturingsprobleem: de hoofdpersoon blijft op de grond liggen na een klap. Snake besluit vervolgens over de grond te kruipen: we proberen hem nauwelijks weer op de been te krijgen, of een volgende klap zorgt ervoor dat hij tegen de tegels gaat liggen. We hadden het ook gewaardeerd als de hoofdpersoon snel had kunnen rennen of zwemmen, aangezien het soms lang kan duren om ergens te komen.
De camera is ook een groot minpunt in MGSΔ, vanwege de onhandige en ouderwetse uitstraling. Merk op dat hoewel het over-de-schouder-perspectief alomtegenwoordig is, dit vaak wordt verstoord door een first-person perspectief. Een wapen richten, kruipen, zwemmen... veel acties veranderen plotseling het perspectief van de speler, en op een onhandige manier.
Gewilde gevechtstactiekenNet als de goede oude Metal Gear Solid 3, vertrouwt Metal Gear Solid: Δ zwaar op de stealth en discretie van Naked Snake. De speler heeft nog steeds een breed scala aan items en wapens tot zijn beschikking om gebouwen te infiltreren zonder argwaan te wekken. Het stealth-aspect is duidelijk erg leuk, hoewel uitdagend.
Met MGSΔ kan de speler de camouflage van Naked Snake constant veranderen, zodat hij opgaat in de verschillende omgevingen. Maar zelfs verborgen in varens of hoog in bomen kunnen vijanden je nog steeds zien. Verstoppen is erg moeilijk, vooral omdat tegenstanders geen meter hebben: zodra ze je zien, word je door iedereen opgemerkt.
Omdat de gamemaps identiek zijn aan die van MGS3, zullen nieuwkomers terecht kritiek hebben op bepaalde tekortkomingen in de verschillende gebieden van de game. Konami heeft geen enkele omgeving aangepast, tot grote vreugde van veteranen, waardoor talloze korte gangen, onderbroken door overgangen naar zwart, behouden zijn gebleven. De Japanse studio heeft ervoor gekozen om de gamemaps te sequencen zoals ze dat vroeger deden: elke doorgang naar een ander gebied vereist een laadtijd van enkele seconden.
De meeste maps van MGSΔ zijn gevechtszones. Het spreekt voor zich dat ze weliswaar vol schuilplaatsen zitten en goed ontworpen zijn, maar dat het confronteren van vijanden niet per se een fluitje van een cent is. De AI is belachelijk en verre van realistisch. Hun gedrag is erg robotachtig en dom, waardoor de immersie van de speler regelmatig wordt verstoord. Deze wordt ook vaak verstoord door de lichamen van de vijanden, die soms verdwijnen en soms ervoor kiezen om voor onbepaalde tijd op de grond te blijven.
De vijanden hebben allemaal vergelijkbare gezichten, ook al zijn ze duidelijk geen tweelingbroers. Ondanks Konami's wens om trouw te blijven, hadden ze verschillende gezichtskenmerken kunnen ontwikkelen om overbodigheid en een ouderwetse sfeer te vermijden. Toch zijn er een aantal erg leuke details verspreid over de game tijdens gevechten: met name de wonden die Snake tijdens het spelen op zijn lichaam achterlaat, vijanden die mank lopen na een schot in hun been, of de perfecte respons van de ramen wanneer je erop schiet.
Omdat de tools die in Naked Snake worden gebruikt zo gevarieerd en talrijk zijn, kan elke speler een missie voltooien met zijn eigen unieke strategie. Dit unieke aspect is enorm leuk.
Tijdens onze tests kwamen we een paar bugs tegen, zoals een missie die onopgelost bleef ondanks het behalen en voltooien van doelstellingen. Deze problemen komen echter zelden voor.
Een 'overlevings'-dimensie die altijd zo plezierig isNet als in Metal Gear Solid 3 bevat Metal Gear Solid Δ een zeer geavanceerde survivaldimensie, waarbij de speler zelf op zoek moet naar voedsel. Honger is een belangrijk element in de game, waarbij Naked Snake rommelende maaggeluiden maakt als hij niet vol is. In dat geval kunnen vijanden je positie zien.
Met MGSΔ kun je talloze soorten voedsel met uiteenlopende functies jagen en verzamelen. Sommige planten kunnen je personage genezen in geval van verwonding of vergiftiging.
Konami heeft dit voedselsysteem wederom niet geretoucheerd, ook al betekent dit dat het net zo ouderwets en ouderwets is als de rest van de game. Het zou gepast zijn geweest om het gedrag van dieren, zoals krokodillen of konijnen, te moderniseren. Ze rennen niet weg en vallen je niet aan als je ze steekt. De dieren blijven roerloos op hun plek en laten alleen een simpel gebrul van pijn horen.
Metal Gear Solid Δ is dus een copy-paste van zijn voorganger uit 2004, Metal Gear Solid 3. Ondanks een succesvolle visuele revisie, en hoewel er op bepaalde vlakken nog verbeteringen mogelijk zijn, blijft Konima's nieuwe game qua gameplay en verhaallijn identiek.
Het is logisch dat deze absolute betrouwbaarheid een zekere veroudering met zich meebrengt zodra de controller in handen is. Was Metal Gear Solid 3 begin jaren 2000 een innovatieve en gewaardeerde game, dan dreigt de opvolger van 2025 alleen nog maar ervaren spelers aan te spreken. Nieuwkomers zullen ongetwijfeld het vintage karakter van deze "remake" opmerken, zowel wat betreft de gevechtskaarten, de besturing als de personages.
De spelervaring is ongeëvenaard qua nostalgie, maar weinig nieuwe spelers zullen in MGSΔ de pracht en praal terugvinden die MGS3 destijds kenmerkte.
L'Internaute
