Voor deze boerenbakker uit Var is de wet van Duplomb een bewijs van ‘de weigering om de gebruiken te veranderen’

Van een graankorrel tot een brood. Wat goed is voor de een, maakt de ander beter. Zowel de aarde als de mensen die erop leven, worden op een gezonde manier gevoed. Het werkt allemaal samen.

Een stralende ochtend, op een veld van de familie Arcusa. We zijn in Tourves, op het grondgebied van de Var dat zijn naam Groene Provence verdient. Het brood bakt op meer dan 300 °C in de houtoven.

Buiten warmen de maïskolven op in de zon. Op de boerderij van Reyne worden granen afgewisseld met percelen kikkererwten, vlas, sorghum en voedergewassen zoals alfalfa, en de braakliggende velden worden afgewisseld met andere gewassen.

"We zien het niet als een beperking; het is iets waar we zelf voor gekozen hebben", zegt Blandine Arcusa, boer en bakker. "We hebben lagere opbrengsten met oude rassen, maar brood maken van ons eigen meel biedt meer waarde."

Pesticiden en arbeidsrecht

Het vinden van een balans tussen de grootte van uw bedrijf en de ligging ervan, is precies wat keuzes vereist.

Verandert de landbouw haar praktijken? Nu de wet-Duplomb de wettelijke obstakels heeft genomen, staat de herinvoering van bepaalde insecticiden in Frankrijk op de loer. Vanaf nu is het een stap achteruit.

"De drie belangrijkste punten van de wet-Duplomb – neonicotinoïden, drempelwaarden voor intensieve veehouderij en megavijvers – tonen een weigering om praktijken te veranderen", waarschuwt Vincent Arcusa. "Met de goedkeuring van deze wet zien we dat we er niet over willen praten." Het is duidelijk dat boeren met serieuze obstakels te maken hebben.

"Het is zelfs een grote hypocrisie, aangezien de moleculen verboden zijn, maar landbouwproducten die ze gebruiken [buiten Frankrijk of buiten Europa] wel in Frankrijk op de markt worden gebracht."

Maar dit is in de eerste plaats een kwestie van handelsregels, zoals vrijhandelsverdragen, in het verleden en de toekomst. "Of het nu om pesticiden of arbeidsrecht gaat, elders zal er altijd minder zijn", merkt Vincent Arcusa op, tevens woordvoerder van de Confédération Paysanne in de Var. "Moeten Franse producenten zich daaraan conformeren?" En tegen welke reële prijs?

De consument betaalt "vijftien keer" voor landbouwproductie, vervolgt de Varois. "Hij betaalt wanneer hij koopt; hij betaalt via subsidies voor het gemeenschappelijk landbouwbeleid; hij betaalt via vervuild water in het grondwater; en ten slotte betaalt hij via zijn gezondheid wanneer hij ziek is."

Maar waar zijn de alternatieven? "De 'conventionele' eisen zijn dat ze één product voor één willen. Het ene product door het andere vervangen. Normaal gesproken denk ik dat dat onmogelijk is; het is oplichterij. Je kunt Roundup [een krachtig insecticide] niet gebruiken zonder de negatieve effecten."

Wat op het spel staat, is een transformatie van de manier waarop we boeren. "De biologische sector creëert een alternatief", betoogt Vincent Arcusa. "Ook deze sector heeft hulp nodig, want het is geen marginale praktijk."

"Ik zie een bladluis! Een gewone bladluis zou in PLS zitten!"

Terug op het veld waar zachte tarwe en baardtarwe samen groeien. "O mijn god, ik zie een bladluis ," zegt Vincent Arcusa ironisch. "Een conventionele boer zou in de problemen komen!" Hij zoekt naar een lieveheersbeestje, maar vindt een "mummie", een soort kleine, droge capsule.

Dit is precies een organisme dat de vermenigvuldiging van bladluizen beperkt. "Als ik het met insecticide bespuit, dood ik de bladluis, en tegelijkertijd de kleine parasiet die nuttig voor me is."

Over deze andere teeltmethoden praten is als de eerste pagina's van een heel dik boek openslaan. We leren dat "oude tarwe hoger groeit" , waardoor het "de strijd om licht kan winnen" en het onkruid dat niet overwoekert, kan verdringen.

Het risico bestaat dat de stengel kromtrekt, maar dit verstoort de oogst niet. Esparcette is rijk aan stikstof en levert voedingsstoffen voor het planten het volgende jaar. De lagere opbrengst wordt gecompenseerd door de consistentie van een meer winterharde en resistente oogst...

In essentie werken met de gereedschapskist van de natuur, niet met chemie. Zo goed mogelijk aanpassen aan elk lokaal klimaat.