Five Fits With: de in Nigeria geboren, in Londen wonende zanger Obongjayar

Obongjayar, geboren als Steven Umoh in Lagos, groeide op in het zuiden van Nigeria, aan de kust, in een stadje genaamd Calabar. Sindsdien is hij de wereld rondgereisd, woont hij in Londen en brengt hij muziek uit die de hele wereld over gaat. Je kent hem misschien van de briljante track "Adore U" die hij samen met producer Fred Again maakte. Of misschien heb je zijn single "Gasoline" in F1: The Movie gehoord. Er is nog veel meer waar hij vandaan komt. De singer-songwriter heeft net zijn nieuwste album uitgebracht, Paradise Now , een onvoorspelbare, aanstekelijke mix van nummers en invloeden, vergelijkbaar met de persoon die ik leerde kennen tijdens de ochtend die we samen doorbrachten.

Op zijn zeventiende verhuisde OB – zoals hij door zijn omgeving wordt genoemd – naar het Verenigd Koninkrijk om aan Kingston College te studeren. Daarna ging hij naar de Norwich University of the Arts om grafisch ontwerp te studeren. "Ik heb mijn studie niet afgemaakt," haalt hij zijn schouders op. "Ik ben in mijn tweede jaar gestopt om muziek te studeren. En de rest is geschiedenis."

Tijdens onze tijd samen bespraken OB en ik het schrijven van muziek zonder dat we een instrument konden bespelen, waarom hij niet in writer's block gelooft, zijn gedachten over persoonlijke stijl, en meer. Scroll verder om het allemaal van de man zelf te horen.

Fit One

Wanneer ontdekte je voor het eerst dat je een passie voor muziek had?

Altijd. Ik ben altijd al muzikant geweest. Er is geen herinnering die ik niet muzikaal had, en dat vind ik heel interessant, omdat ik niet in een muzikale familie ben opgegroeid. Blijkbaar wilde mijn vader ooit muziek maken. Maar ik kende mijn vader niet, dus dat had niets met mij te maken. Het is gewoon altijd een deel van mijn leven geweest.

Speel je iets?

Ik voel de meeste dingen. Ik zou niet zeggen dat ik dingen speel. Ik weet gewoon hoe ik dingen moet vinden. Mijn vrienden zeggen altijd: "Jij kunt niet spelen, maar niemand kan spelen zoals jij." Dus ik speel op een heel eigen manier, maar het werkt wel. Ik kan schrijven op een gitaar. Ik kan schrijven op een piano. Ik schrijf meestal veel meer op de gitaar, vind het vrij gemakkelijk als ik schrijf op de gitaar. Ik ben erg percussief. Ik speel veel percussie.

Fit Twee

Heb jij wel eens last van een writer's block?

Ik denk niet dat er zoiets bestaat als een writer's block.

Uitwijden.

Ik denk dat je over alles kunt schrijven. Een writer's block is wanneer je denkt dat je over iets zou moeten schrijven. Je zou kunnen schrijven over het niet schrijven, en dat is nog steeds schrijven. Dus, je hebt geschreven, en ik denk dat dat het belangrijkste is: gewoon die spier strekken, waar je ook bent. Als je een onderwerp in gedachten hebt en je kunt er niet over praten, probeer dan gewoon iets anders.

Je nieuwe album is overduidelijk een mengelmoes van geluiden. Welke lessen heb je geleerd van eerdere albums die dit album hebben beïnvloed? Heb je iets anders gedaan?

Ja, echt waar. Voor deze plaat heb ik met heel veel mensen samengewerkt. Het zit al in de naam, Paradise Now , dus aanwezig zijn en je uiten in het heden en dat heden je laten leiden waar je heen gaat, in plaats van een pad uit te stippelen waar je niet zeker van bent. Wat ik met deze plaat wilde doen, was me meer richten op de groove ervan, en de muziek niet in de weg zitten. Het was belangrijk om deel uit te maken van de muziek in plaats van er bovenop te zitten. In plaats van te proberen het wiel opnieuw uit te vinden, probeer ik het wiel te verfraaien. Iets toevoegen aan het wiel, want het wiel is niet voor niets het wiel. Verhalen vertellen, of het nu muzikaal, mondeling of opgeschreven is, er zijn bepaalde markeringen die ervoor hebben gezorgd dat die verhalen door de tijd heen blijven bestaan. Die dingen zijn superbelangrijk. En aandacht besteden aan die dingen en jezelf daaraan toevoegen, is hoe je iets nieuws creëert. Niets komt uit het niets. Het moet ergens vandaan komen. Dat was het precedent voor dit album: gebruikmakend van de kenmerken die door de tijd heen hebben bestaan ​​– namelijk groove en muziek – om jezelf erin te plaatsen in plaats van het te overschaduwen.

Fit Three

Je hebt Tiny Desk gedaan. Hoe was dat? Hoe was het om dat telefoontje te krijgen?

Het was leuk. Het is zo'n ding, de opwinding van dingen waarmee je opgroeit. Je kijkt er zo lang naar en ze worden cultureel enorm. Dus die ruimte binnenstappen was in zekere zin een droom die uitkwam. Maar ik benaderde het met: "Hé, ik ben het. Ik ga gewoon mijn ding doen." Want je kunt niet elke keer dat je iets groots doet, iets anders worden. Je speelt een stadionshow op dezelfde manier als je speelt in een zaal met honderd man. Het is nog steeds jij. Je doet nog steeds hetzelfde, alleen voor veel meer mensen. Wat de kans ook is, doe gewoon je ding.

Fit Four

Wanneer raakte je voor het eerst geïnteresseerd in kleding en stijl?

Altijd. En schoonheid. Als kunstenaar – dat is een behoorlijk zwaar woord – maar als kunstenaar is het gewoon expressie. Expressie, in welke zin dan ook, heeft me altijd geïntrigeerd. Uiteindelijk moet het mij zijn. Dus ik kijk niet naar nieuwe trends of nieuwe stijlen. Het kan me niet schelen, man. Ik draag gewoon wat ik heb. Toen ik mijn koffers pakte voor deze reis, gooide ik al deze spullen gewoon in een tas. Alles hier heb ik gedragen. Je hebt het waarschijnlijk al eerder gezien. Iedereen die me kent, weet dat ik het altijd draag. Ik ben niet op zoek naar nieuwe ontwerpers en mensen die in dat vakgebied werken. Ik kies gewoon dingen die ik mooi vind en ik trek ze aan, en ze zitten goed en ze vertegenwoordigen wie ik ben, vertegenwoordigen hoe ik denk, hoe ik zie en wat ik cool vind. Mensen schamen zich voor wat anderen denken. "Doe ik te veel?" Er bestaat niet zoiets als te veel doen als je jezelf bent, want er is geen andere manier om jezelf te zijn. Daarom vind ik de queergemeenschap en de LGBTQ+-gemeenschap zo inspirerend, want die klootzakken geven er geen reet om. Zo dapper zijn en weten wie je bent, dat is iets waar we allemaal van kunnen leren, in plaats van het te kleineren.

Fit Five

Welke rol speelt stijl in jouw muziek?

Dat is het niet. Het is gewoon zo. Mijn stijl is mijn stijl en ik denk dat mijn stijl een beetje doorsijpelt in mijn muziek, omdat het een verlengstuk van mezelf is. Ik ben geen Kanye West. Ik maak geen moodboards. Het is onzin. Wees gewoon, besta gewoon. Met muziekvideo's en dat soort dingen moet je denk ik wel een beetje moodboarden. Het leven van moodboards is verneukt. Omdat je niet weet wie je bent. Je leeft tegen iets anders in dat er al is geweest, tegen wat je probeert te zijn.

Kun je mij drie albums noemen waar ik absoluut niet over te onderhandelen heb, waarvan jij vindt dat iedereen ze zou moeten luisteren?

A ṣa by Aṣa. Heeft mijn leven compleet veranderd. To Pimp a Butterfly . Zo uit mijn hoofd heb ik nu gewoon Frank Ocean's Blonde , makkelijk. Die klootzak kan in mijn ogen geen kwaad doen, man. Hij is de fucking GOAT en hij heeft het helemaal geflipt, man – een nieuwe schoonheid, een nieuwe manier van kijken, een nieuwe manier van uiten.

Als je de rest van je leven één outfit zou moeten dragen, waar zou die dan uit bestaan?

Het zou iets zijn als een tweedelig spijkerbroekje of een trainingspak. Of een pak. Alles wat op een uniform lijkt. Daar kun je niet mis mee gaan. Aan de voeten waarschijnlijk een paar sexy leren laarzen.