Hij leed aan kanker en wist het te laten erkennen als beroepsziekte

Na een strijd van acht jaar is een voormalig werknemer van de spoorwegen van ArcelorMittal en QNSL in North Shore erin geslaagd om de ongeneeslijke kanker waaraan hij sinds 2017 lijdt, te laten erkennen als veroorzaakt door zijn werk.

Dario Mignault is inmiddels 57 jaar oud en woont tussen Port-Cartier en Kamouraska. Hij volgt het ritme van onderzoeken, protocollen en behandelingen waarvoor hij meerdere keren per maand een beroep moet doen op oncologische zorg in de regio Quebec.

Je creëert een leven voor jezelf, maakt plannen. Je werkt ernaar. En vlak voor je pensioen staat ineens alles op zijn kop. Het is echt moeilijk. Voor mij, maar ook voor mijn vrouw en dochter. Het is een complete levensverandering die ik echt niemand toewens.

Tijdens een routinecontrole ontdekte meneer Mignault dat hij een zeldzame vorm van kanker had, het Waldenström-lymfoplasmacytair lymfoom. Vreemd genoeg had een oud-collega hem een paar dagen eerder verteld dat hij ook een soortgelijke vorm van kanker had.

Toen ik terugging om hem erover te vertellen, viel er een soort stilte... Het kon toch niet zo zijn dat we allebei dezelfde ziekte hadden gekregen. Het moest wel door het werk komen.

Deze baan, die van machinist-elektromonteur op een slijpmachine, vervulde de heer Mignault al sinds hij 21 was. In essentie waren deze teams verantwoordelijk voor het onderhoud van de ongeveer 420 km aan spoorlijnen die Port-Cartier, aan de noordkust, scheiden van het mijndorpje Fermont, aan de grens met Labrador.

Dit werk vereist echter dat ze regelmatig branden blussen die ontstaan door de wrijving tussen de rails en de gebruikte machines. De rook en schadelijke dampen die tijdens deze gebeurtenissen worden ingeademd, zouden volgens destijds geraadpleegde oncologen de oorzaak zijn van de ontwikkeling van dit type kanker, dat al bekend is bij brandweerlieden.

Een gevecht

Vervolgens ontstond er met de rechtszaak van de Metaalvakbond een strijd voor de Commissie voor Gezondheid en Arbeidsveiligheid (CSST) en de Administratieve Rechtbank (TAT). Een epische strijd, gekenmerkt door getuigenissen, medische expertise en allerlei kritiek van de werkgever.

Vijf jaar later vernietigde een rechter van de TAT uiteindelijk het laatste beroep van ArcelorMittal en erkende de kanker van de heer Mignault officieel als een beroepsziekte.

Natuurlijk ben ik blij. Ook al verandert het voor mij persoonlijk niets. Ik heb kanker. Het blijft ongeneeslijk. En ik heb mijn levensverwachting al overschreden. Maar voor de hulpverleners die na mij komen, ben ik blij. We weten nu dat ze, net als brandweerlieden, over voldoende uitrusting moeten beschikken om zichzelf te beschermen.

Tegenwoordig probeert Dario Mignault, ondanks de problemen die de CSST hem bezorgt doordat hij steeds meer moeite krijgt om zijn onkosten te vergoeden, zo normaal mogelijk te leven en de belofte na te komen die hij vanaf het begin aan zijn dochter heeft gedaan.

"Ze was toen zeven. Ik heb niets voor haar verborgen gehouden. Ik zei haar dat ik misschien zou sterven, maar dat ik er alles aan zou doen om erdoorheen te komen. Ik kan je niet beloven dat ik het zal overleven," zei ik tegen haar. "Maar ik ga er alles aan doen om het te laten gebeuren."

Zijn dochter Alexane is nu 15 en kan zijn inspanningen waarderen. "We proberen in vorm te blijven, we eten gezond. En zelfs als de ziekte soms de overhand neemt, kijken we vooruit en zeggen we tegen onszelf dat elke dag, elk moment, telt en belangrijk is."