Tavaux, al 45 jaar schoenmaker, blikt terug op de evolutie van zijn beroep.

Net als Obelix viel hij als klein jongetje in de pot. En in die pot vond hij een sleuvengraver, een slaghamer, een tang met ogen, een drietands aambeeld en zelfs een galoshamer. Laurent Pitallier kwam destijds uit Besançon, en een stage in de werkplaats van meneer Moisson werd hem fataal!

"In die tijd waren er 17 schoenmakers in Besançon. Ik begon als leerling aan de Rue Battant, afwisselend met het CFA (Opleidingscentrum), waar geen schoenmakerij was. We gingen naar de schoenmaker. Met mijn CAP (Certificaat van Vakbekwaamheid) leerde ik vier jaar als werknemer in de winkel, waarna ik zeven jaar in de Nouvelles Galeries werkte." Hij herinnert zich deze gouden eeuw waarin alles mogelijk was. De jaren 80 brachten hem 17 jaar lang naar galerie Cora , tot 2018.

Het was nog een tijd waarin mensen schoenen of handtassen kochten waar ze om gaven. "Tegenwoordig repareren klanten ze niet meer, ze gooien ze weg. Het is een ambacht dat nog steeds bestaat in grote steden. In Tavaux heb ik klanten, maar ik moet ook andere middelen vinden om een winkel te runnen. Ik verkoop lederwaren, maak sleutels, kleine gegraveerde plaatjes, batterijen, kentekenplaten..." Nostalgie is duidelijk te horen in de woorden van de ambachtsman. Een nostalgische terugblik naar de tijd dat de winkel een populaire plek was in de dorpen. Een ontmoetingsplaats voor alle leeftijden, waar de schoenmaker op veel gebieden hulp bood.

Er zijn geen scholen of opleidingen meer, een teken dat het beroep achteruitgaat, op een paar niches na. Maar Laurent houdt van zijn werk en herinnert zich prachtige ontmoetingen, zoals die met het theatergezelschap dat hun Ranger-laarzen kwam verzolen met heel dikke zolen, of de antiekverzamelaar uit Besançon die met zijn sabel arriveerde. Hij wilde een schede van oud leer.

In zijn winkel zet Laurent Pitallier een ander verdwenen beroep voort dat mensen onder de 20 nooit hebben gekend: de messenslijper. "Ja, je moet kunnen slijpen; het is een andere manier om te helpen." Laurent, die al 25 jaar in de Jura woont, denkt aan Rimbauds man met "windzolen", die de deuren naar zijn laatste winkel zullen openen: de ontsnapping aan zijn pensioen!