Cinema. Kiyoshi Kurosawa's "The Serpent's Way": een film zonder kop of munt

In Kiyoshi Kurosawa's originele tv-film raakte een voormalige yakuza, gebroken door de brute moord op zijn dochter, verzeild in een obsessieve wraakspiraal. Hij ontvoerde verdachten, sloot ze op in een verlaten pakhuis en onderwierp ze aan brute ondervragingen en martelingen.

Zijn zelfverfilming in het Frans, vertaald naar een westerse context, neemt afstand van het ultragewelddadige en gecodificeerde milieu van de yakuza en de ruwe esthetiek van snuff movies . Kurosawa kiest voor een vage narratieve setting, ergens in Parijs en de regio Île-de-France, en een duister wraakverhaal dat draait om een ​​geheime organisatie genaamd "de Cirkel", waarvan de contouren, motieven en zelfs het bestaan ​​ervan ongrijpbaar blijven. Deze ondoorzichtigheid is desoriënterend. Hoe kun je je verdiepen in een verhaal waarin de inzet onbegrijpelijk is? De Cirkel, abstract, is een puur narratief voorwendsel dat geen geloofwaardige spanning weet op te wekken omdat het in de dramatische constructie niet bestaat, behalve door de evocatie ervan.

Twee personages proberen de film te dragen: Albert Bacheret (Damien Bonnard), een Franse journalist die geschokt is door de onverklaarbare verdwijning van zijn achtjarige dochter, en Sayoko (Ko Shibasaki), een raadselachtige Japanse psychiater wiens motieven ondoorgrondelijk blijven. Hun verbond, dat de emotionele kern van de film zou moeten vormen, mist inhoud.

Albert, verteerd door verdriet, schommelt tussen wanhoop en extreme gewelddadigheid, maar Bonnard lijkt, ondanks zijn talent, soms afstandelijk, alsof hij zelf twijfelt aan de coherentie van zijn personage. Sayoko daarentegen wordt gereduceerd tot een cryptische figuur, een stereotiepe "mysterieuze vrouw", wier psychologische diepgang beperkt blijft tot een afstandelijke houding.

Hun onderzoek, dat hen ertoe brengt leden van de Circle op te sporen, zit vol onwaarschijnlijke en onsamenhangende wendingen, waarbij elke verdachte een tegenstrijdige versie van de feiten geeft. Hierdoor wordt het verhaal in een verhalende mist gedompeld waarin de kijker verdwaalt.

Kurosawa's cinema vertrouwt traditioneel op een opzettelijke opschorting van ongeloof, waarbij het vreemde en het onverklaarbare briljant functioneren. Hier faalt deze opschorting. De kijker gelooft noch in de Cirkel, een vage en nooit geïncarneerde entiteit, noch in de kinderontvoeringen, waarvan de omstandigheden onduidelijk blijven, noch in Alberts wraak.

Zelfs doorgewinterde acteurs als Mathieu Amalric, Grégoire Colin en Slimane Dazi slagen er niet in de ontvoeringsscènes te redden, die met hun onhandige regie aan het absurde grenzen. Vooral Amalric, een geweldige acteur, wordt onderbenut en gereduceerd tot een overacterende acteerprestatie.

The Serpent's Way van Kiyoshi Kurosawa is vanaf woensdag 3 september te zien in de bioscoop. Speelduur: 1 uur 52 minuten.