Bioscoop. Filmfestival van Venetië: Jim Jarmusch wint Gouden Leeuw, Valérie Donzelli's film wint prijs

Jim Jarmusch won zijn eerste grote prijs op het ^82e filmfestival van Venetië. Tijdens een slotceremonie vol gebaren en solidariteitsbetuigingen met Gaza werd de film Father, Mother, Sister, Brother van de Amerikaanse regisseur verrassend bekroond met de Gouden Leeuw.

Het is een drieluik tussen New Jersey, Dublin en Parijs, gedragen door een vijfsterrencast (Adam Driver, Cate Blanchett, Tom Waits, enz.). Deze speelfilm, zeer sober in zijn enscenering, waarin stiltes, gebaren en blikken vaak zwaarder wegen dan dialogen, is bedoeld als een tedere reflectie op familie. Een soort "anti-actiefilm", grapte de regisseur, 72 jaar oud en een vooraanstaand figuur in de onafhankelijke cinema, die ook het scenario schreef.

Jim Jarmusch, die een zonnebril en een "Enough"-speldje droeg, zei: "Je hoeft niet over politiek te praten om politiek te zijn. Het kan de empathie en verbinding tussen mensen ondermijnen, wat de eerste stap is naar het oplossen van de problemen die we hebben."

De schokkende film The Voice of Hind Rajab van de Tunesische regisseur Kaouther Ben Hania, die het verhaal vertelt van de beproevingen van een Palestijns meisje dat begin 2024 in Gaza werd vermoord , werd bekroond met de Zilveren Leeuw, de op één na meest prestigieuze prijs.

Kaouther Ben Hania droeg de prijs op aan de medewerkers van de Palestijnse Rode Halve Maan. Hind Rajabs verhaal is "het tragische verhaal van een heel volk dat lijdt onder genocide, gepleegd door een criminele Israëlische regering die straffeloos handelt", zei ze diep ontroerd.

De film, die 23 minuten lang een staande ovatie kreeg, ontroerde de festivalgangers diep. De regisseur baseerde zich op echte opnames van de hulpkreten van een vijfjarig Palestijns meisje, die bij de eerste release diepe emoties hadden opgeroepen.

De film "A pied d'œuvre" van Valérie Donzelli, over een fotograaf die alles achterlaat om schrijver te worden, won zaterdagavond een prijs, namelijk de prijs voor het beste scenario.

"Ik wil graag even stilstaan ​​bij mijn Italiaanse grootvader. En ik wil benadrukken dat kunst heel belangrijk is in ons leven, dat we het moeten koesteren en respecteren, en dat ik deze prijs beschouw als een belofte om misschien nog een film te kunnen maken", bedankte de regisseur tijdens haar toespraak.

In deze bewerking van de autobiografie van Franck Courtès is Bastien Bouillon, die we eerder al zagen in La nuit du 12 en onlangs in Monsieur Aznavour , een voormalig succesvol fotograaf die een comfortabel leven opgaf om te schrijven.

Tot wanhoop van zijn geliefden, ondanks zijn eenzaamheid en onder druk van zijn uitgever (Virginie Ledoyen), probeert deze gescheiden vader trouw te blijven aan zijn keuzes door een reeks kleine baantjes aan te nemen om zijn financiële onzekerheid te compenseren.

Dit is de vierde samenwerking van de regisseur met Bastien Bouillon, aan wie ze "een echt grote rol" wilde geven, nadat ze hem in 2011 naar het scherm haalde voor een discrete rol in La guerre est déclarée . Twee jaar na L'Amour et les forêts , een andere romanbewerking, "selecteerde ze alles wat filmisch kon zijn" uit de vele "kleine scènes" van het boek.