Biënnale: Christian Rizzo, de dans van vreugde
In de schaduw van gebaren en dingen die onopgemerkt gebeuren, ontvouwt de aandacht zich plotseling. Wat als het kleinste alledaagse leven de ruimte, zo niet dé plek, was die ons verbindt met het onzichtbare?
Zo introduceert Christian Rizzo In the Shadow of a Vast Detail, Outside the Storm, zijn volgende creatie. "Voor mij", legt hij uit, "is binnenkomen met gebaren, wat ze ook mogen zijn, altijd een manier om ruimte te bewonen, vooral hier waar het huiselijke gebaren zijn die me interesseren, die van culinaire kunst, werk of vakmanschap, en die, strikt genomen, in het begin geen gebaren zouden zijn van de geschiedenis van de dans, maar eerder van de geschiedenis van het dagelijks leven, en wat me inspireert is niet waar ze vandaan komen, maar wat ze voortbrengen; ze zijn verankerd in het concrete, maar kunnen drijven en verrassende momenten oproepen. In dit stuk, in tegenstelling tot andere, staan de gebaren niet in contact met een object als steunpunt. Zo wordt de ervaring van ruimtelijkheid anders, ze brengt een lege ruimte voort die desalniettemin poëzie leidt, tegenvormen die ons in relatie brengen met iets dat niet zichtbaar is, dat nog niet heeft plaatsgevonden, dat in de lucht blijft hangen. Het is in deze tijd van opschorting dat het anders-zijn ontstaat, de verwachting van het ander, de mogelijkheid dat er iets zal gebeuren dat vreugde brengt."
Een detail kan niet iets kleins zijn
Op het podium nodigt Rizzo voor het eerst teksten van Célia Houdart uit, die een plaats zullen innemen in de choreografie. Hij zet zijn werk voort zonder hiërarchie tussen dansbewegingen, geluidscompositie en licht, en voegt hier die van het lezen toe.
"Het is een stuk waarin veel gedanst wordt, omdat er geen verbinding is met de objecten. Dit betekent dat de beweging tegelijkertijd door en met de ruimte en met de ander wordt gemaakt."
Op de vraag naar de titel, die in contrast staat, antwoordt hij: “De titels van mijn stukken zijn allemaal belangrijk, ze moeten een soort belofte in zich dragen, een hypothese, een werkterrein zijn. Ik benoem graag op poëtische wijze iets dat op het moment dat het gedanst wordt juist nog geen vorm heeft, het kwam bijna in één keer bij me op. De vraag naar details is voor mij enorm belangrijk, ik werk daar omheen, het is de veelheid aan details die me in staat stelt te schrijven, iets in zijn geheel te vatten. Het is misschien een verdraaiing van mijn opleiding als beeldend kunstenaar/kunsthistoricus. Ik ben altijd aangetrokken geweest door hoe een detail het geheel vormgeeft, je zou ook het tegenovergestelde kunnen zeggen. Maar hoe dan ook, de relatie tussen detail en het geheel heeft me altijd gefascineerd. En inderdaad, ik hou er echt van om groot naast detail te plaatsen, een detail kan niet iets kleins zijn, in de schaduw, dat wil zeggen dat we het niet als zodanig laten zien, en we bevinden ons in ieder geval in de echo ervan en buiten de storm, omdat ik geloof dat ik ook op zoek ben geweest naar een vorm van rust en sereniteit voor “een lange tijd.”
In de schaduw van een enorm detail, uit de storm - Christian Rizzo - 16 en 17 september in het Maison de la danse
Lyon Capitale
